Νεότητα δε σημαίνει πάντα νέες ιδέες
Οι δημοσιογράφοι συνηθίζουν να θεωρούν ως πλεονέκτημα για ένα πολιτικό το νεαρό της ηλικίας του. Το βλέπουν αυτομάτως ως προϋπόθεση για μια πιο σύγχρονη, νεωτεριστική πολιτική, που θα χτυπήσει παλιές συνήθειες και κακώς κείμενα. Στην πράξη έχει αποδειχτεί ότι αυτό δεν είναι κάποιου είδους νομοτέλεια. Οπως δεν είναι αυτομάτως σίγουρο ότι μια γυναίκα θα ακολουθήσει μια καλύτερη πολιτική με περισσότερες «ευαισθησίες» απέναντι στην κοινωνία ή κάποιος εκλεγμένος σε υψηλό αξίωμα με μεταναστευτικό υπόβαθρο θα ασκήσει μια προοδευτικότερη πολιτική, φιλικότερη απέναντι σε μειονότητες ή κατώτερα στρώματα.
Το παράδειγμα των Τόρις στη Βρετανία αποδεικνύει ότι τελικά η ενασχόληση μόνο με τέτοιου είδους «εξωτερικά» χαρακτηριστικά των πολιτικών συχνά έχει σαν αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία της πολιτικής τους. Η ηλικία, το φύλο, ο τρόπος ζωής των πολιτικών αποτελεί απλώς το πέπλο που θέλει να καλύψει τις πιο ουσιαστικές πτυχές της «ολιστικής προσωπικότητάς τους». Θυμίζει λίγο τους δημοσιογράφους του αθλητικού ρεπορτάζ που όταν εξαντλούνται τα επιχειρήματα ή απουσιάζουν ουσιαστικές πληροφορίες για το ποιόν του νέου μεταγραφικού αστεριού προσφεύγουν στο επιχείρημα: «Βραζιλιάνος είναι, δε μπορεί να είναι άμπαλος».
Πέντε υποψήφιοι από τους αρχικούς οκτώ έχουν απομείνει στη μάχη για την διαδοχή του Μπόρις Τζόνσον στην προεδρία του κόμματος και κατά συνέπεια στην πρωθυπουργία. Ολοι τους είναι νέοι, κόποιοι με μεταναστευτικό υπόβαθρο, όπως ο μόλις 42χρονος Ρίσι Σούνακ, πρώην υπουργός Οικονομικών και φανατικός της σχολής του νεοφιλελευθερισμού. Τίποτα καινούριο δεν έχει να προτείνει παρά μόνο περισσότερη αυστηρότητα στη δημοσιονομική πολιτική και κατάργηση των υπολειμμάτων της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Εξίσου νεοσυντηρητικές στις απόψεις τους και δύο από τις τρεις γυναίκες η υπουργός Εξωτερικών του Τζόνσον Λιζ Τρας και η πρώην υπουργός Αμυνας Πένι Μόρντοντ. Αυτά που προτείνουν μόνο προοδευτικά και καινοτόμα δεν τα λες. Ουσιαστικά όλοι οι υποψήφιοι είναι παιδιά του Τζόνσον και δεν θα αλλάξουν τον πυρήνα της πολιτικής του, τουλάχιστον μέχρι να γίνουν εκλογές.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η απομάκρυνση του Βρετανού ατσούμπαλου πρωθυπουργού δεν έγινε για λόγους πολιτικής ατζέντας, αλλά λόγω συμπεριφοράς. Οπως λένε κάποια στελέχη της αντιπολίτευσης έγινε δηλαδή για τους λάθος λόγους. Η ουσία της πολιτικής Τζόνσον δεν αμφισβητήθηκε από τους κομματικούς του φίλους.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και επειδή η συζήτηση περί ηλικιακής ανανέωσης και ποσοστώσεων έρχεται στη μόδα και στη χώρα μας κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές, καλό θα είναι να σταματήσει πια αυτή η επιλογή με κριτήρια μη πολιτικά αλλά… αισθητικά. Οι πολιτικοί θα πρέπει να επιλέγονται με βάση την πολιτική τους και τις θέσεις τους και όχι σε σχέση με το αν είναι νέοι, ωραίοι, κομψοί, πολυταξιδεμένοι, από τζάκι ή καλοφαγάδες…
Η λογική του lifestyle που έχει μπολιάσει πλέον ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί. Φορτώνει στις πλάτες εκείνων που τους επιλέγουν βαρίδια που μετά δεν ξέρουν πώς να τα ξεφορτωθούν.
Γιατί ο Μπόρις Τζόνσον επιμένει να παραμείνει στη θέση του ως τον Οκτώβριο;
