Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι έχει απευθύνει τις τελευταίες δύο εβδομάδες πολλές φορές την έκκληση προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν να συναντηθούν και να βρουν μία ειρηνική λύση, για να λήξει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Το Κρεμλίνο σχεδόν απαξιεί να απαντήσει στις εκκλήσεις αυτές και μόλις το περασμένο σαββατοκύριακο έδωσε μία πιο σαφή εικόνα των προθέσεών του: Η συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι θα είναι για επικύρωση μιας συμφωνίας και όχι για διαπραγματεύσεις, διαμηνύθηκε στο Κίεβο.
Εφόσον αυτή η θέση τηρηθεί, τότε είναι περίπου δεδομένο ότι πρώτα θα δώσουν την όποια λύση οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο πλευρών και μετά οι δύο ηγέτες μπορεί να συναντηθούν για να υπογράψουν.
Γιατί όμως ο Πούτιν, όχι μόνο δεν εξετάζει το ενδεχόμενο μίας συνάντησης, αλλά ούτε καν… «βλέπει» τον Ζελένσκι;
Η Μόσχα εξ αρχής δεν θεωρούσε αξιόπιστο συνομιλητή τον Ουκρανό πρόεδρο. Η ανάλυση του Κρεμλίνου ήταν ότι ο Ζελένσκι ήθελε να προσδέσει την Ουκρανία στο άρμα της Δύσης και να εντάξει το συντομότερο στο ΝΑΤΟ. Με δηλώσεις του ο ίδιος Ζελένσκι στο CNN την Κυριακή επιβεβαίωσε ότι από την πρώτη στιγμή που ανάλαβε την προεδρία ζήτησε από τον ΝΑΤΟ να κάνει δεκτή τη χώρα του στις τάξεις του, αλλά εκείνο αρνήθηκε.
Και μόνο αυτό, αρκούσε για να «αποκηρυχθεί» κάθε σχέση με τον Ουκρανό πρόεδρο, ιδίως από τη στιγμή που η Μόσχα πιστεύει όντως και τα υπόλοιπα που λέει για τον Ζελένσκι, ότι ανέχτηκε και ενίσχυσε τις διώξεις των ρωσόφωνων στο Ντομπάς από το ναζιστικό τάγμα του Αζόφ.
Στους αρχικούς στόχους της εισβολής, ήταν και η αλλαγή της ηγεσίας στο Κίεβο. Το Κρεμλίνο δεν θα ήθελε να έχει συνομιλητή στο μέλλον τον Ζελένσκι. Γι’ αυτό και δεν ήθελε να τον νομιμοποιήσει με μία συνάντηση με τον Πούτιν.
Αλλά η αντοχή που επέδειξε ο Ουκρανός πρόεδρος αναγκάζει τον Πούτιν να τον υπολογίσει, έστω ως έναν συνομιλητή με τον οποίο πρέπει να υπογράψει μία συμφωνία στο τέλος του (πολεμικού) δρόμου.
Όμως και πάλι βασική επιδίωξη της Μόσχας είναι να καταστεί ο Ζελένσκι αδύναμος κρίκος την επομένη ημέρα μίας συμφωνίας. Να έχει αναγκαστεί δηλαδή να υπογράψει πράγματα που θα τον αποδυναμώσουν στο εσωτερικό της Ουκρανίας και θα τροφοδοτήσουν την αμφισβήτηση στο πρόσωπό του, παρότι η σθεναρή αντίσταση του Κιέβου στις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι κάτι που πιστώνεται και έχει ενισχύσει το κύρος του, ιδίως διεθνώς.
Ίσως γι’ αυτό ο Ζελένσκι έδωσε έμφαση κατά τις δηλώσεις του την Κυριακή, στο ότι δεν θα κάνει εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία, πηγαίνοντας ένα βήμα πίσω από όσα έλεγε προ δεκαημέρου ότι δέχεται να μπει στο τραπέζι και το θέμα της Κριμαίας και εκείνο περιοχών του Ντονμπάς.
Με δεδομένο και αυτό το στοιχείο, ο Πούτιν δεν πρόκειται να δεχθεί να διαπραγματευτεί μαζί του οτιδήποτε, εκτός εάν η έκβαση του πολέμου τον αναγκάσει σε μία τέτοια υποχώρηση. Και στόχος του παραμένει να διώξει τον Ζελένσκι από το Κίεβο, είτε πριν με αυτές καθαυτές τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, είτε με τους όρους που θα επιβάλλει για να λήξει ο πόλεμος.
Διαβάστε επίσης:
