Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν δείχνει διατεθειμένος να σταματήσει πριν θεωρήσει ότι έχει κατακτήσει αυτά που θα του δίνουν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στις όποιες ουσιαστικές διαπραγματεύσεις ακολουθήσουν. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα συνεχίσει να αντιστέκεται και να αξιοποιεί τις δυνατότητες που του δίνουν οι επικοινωνιακοί δίαυλοι με την κοινή γνώμη και τις πολιτικές ηγεσίες στη Δύση. Οι πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Κίνα θα συνεχιστούν αν και το Πεκίνο δεν δείχνει να «σκιάζεται» από αυτές.
Οι Ευρωπαίοι παραμένουν υπό τη σκιά του ΝΑΤΟ με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να δηλώνει μάλιστα την πίστη του στη συμμαχία, που πλέον δεν την θεωρεί εγκεφαλικά νεκρή. Και η Γερμανία του Ολαφ Σολτς διατηρεί κρυφές ελπίδες για μια μελλοντική ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Ρωσία, που «δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον Πούτιν», όπως έκρινε σκόπιμο να υπογραμμίσει ο καγκελάριος.
Αυτά ήταν ίσως τα πιο σημαντικά συμπεράσματα της 22ης ημέρας του πολέμου. Ψύχραιμοι στρατιωτικοί αναλυτές, μετά τους Γερμανούς πλέον και Βρετανοί προειδοποιούν όσους καλλιεργούν βιαστικές ελπίδες για κάποιου είδους υποχώρηση του ρωσικού στρατού, ο οποίος δείχνει απλώς να ανασυντάσσεται και να ενισχύεται με νέες «φρέσκες» δυνάμεις από άλλες περιοχές της Ρωσίας.
Αλλωστε και από την πλευρά του Κιέβου έγινε ξακάθαρο ότι οι θέσεις των δύο πλευρών απέχουν πολύ μεταξύ τους και δεν χρειάζεται ξένοι δημοσιογράφοι και αναλυτές «να διαδίδουν ψέματα για μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο». Ισως να μην τους έχει εξηγήσει κανείς ότι οι «καλές ειδήσεις» έστω και για λίγες ώρες οδηγούν σε απότομα σκαμπανεβάσματα στις αγορές, που μπορεί να φτιάξουν περιουσίες μέσα σε λίγες ώρες.
Από το περιβάλλον του Πούτιν γίνεται σαφές ότι η συνάντηση με τον Ζελένσκι θα μπορούσε να έχει μόνο ένα «τελικό» χαρακτήρα. Με άλλα λόγια ο Ρώσος πρόεδρος δεν σκέφτεται να δει τον Ουκρανό ομόλογό του, παρά μόνο αν ο τελευταίος έχει αναγκαστεί να συνθηκολογήσει.
Πόλεμος φθοράς για όλους
Το ερώτημα είναι αν αυτός ο πόλεμος φθοράς, όπως εξελίσσεται μπορεί να κερδηθεί από τους Ουκρανούς, που όσο και αν μάχονται ηρωϊκά, παραμένουν ουσιαστικά εγκλωβισμένοι σε πόλεις κλειδιά και κάποια στιγμή λογικά θα εξαντληθούν, ειδικά αν ο κλοιός γίνει τόσο ασφυκτικός, που θα έχουν σοβαρά προβλήματα τροφοδοσίας. Αν μάλιστα ευσταθούν οι πληροφορίες για κινητοποίηση μισθοφόρων για παράδειγμα Τσετσένων με κατεύθυνση την Ουκρανία, τότε είναι πολύ πιθανό αυτός ο πόλεμος να μας επιφυλάσσει ακόμα περισσότερη αγριότητα.
Η μάχη με τον χρόνο εκτιμάται ότι μπορεί να κερδηθεί από τη ρωσική πλευρά, όσο το ΝΑΤΟ αποφεύγει να παρέμβει και περιορίζεται απλώς να εμψυχώνει τους Ουκρανούς και να τους επαινεί για το θάρρος τους. Ο Γενς Στόλτενμπεργκ για μια ακόμα φορά περιέγραψε με τα πιο μελανά χρώματα το ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής της συμμαχίας.
Στο μεταξύ συνεχίστηκαν οι δηλώσεις των διαφόρων «τρίτων» που εμφανίζονται άλλοτε ως επίδοξοι διαπραγματευτές και άλλοτε ως απλοί σχολιαστές της επικαιρότητας. Στην τελευταία κατηγορία μοιάζει να προτιμά να κινείται ο Τζο Μπάιντεν, που τώρα επέλεξε άλλους χαρακτηρισμούς για το Ρώσο πρόεδρο: «δολοφόνος, δικτάτορας και κακούργος».
Για τα εκατομμύρια των Ουκρανών προσφύγων που έχουν καταφύγει δυτικότερα και συνεχίζουν να βλέπουν εικόνες των βομβαρδισμένων πόλεων, που εγκατέλειψαν για να σώσουν τη ζωή τους οι ρητορικές κορώνες δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα. Περίπου 3,2 εκατομμύρια υπολογίζονται ήδη οι πρόσφυγες και ήδη σε πολλές χώρες αρχίζουν να εμφανίζονται προβλήματα σε σχέση με τη στέγασή τους και την συνολικότερη διαβίωσή τους εντός της ΕΕ, που όπως φαίνεται θα είναι πιο μακροχρόνια από ότι μπορεί να υπολογιζόταν αρχικά.
Συνεχίζονται οι «υποδείξεις» στο Πεκίνο
Οι ΗΠΑ συνεχίζουν εκτός από τους χαρακτηρισμούς για τον Πούτιν να εκτοξεύουν και απειλές προς την Κίνα για κυρώσεις. Ο Λευκός Οίκος εξέφρασε ξανά τη «μεγάλη ανησυχία» του ότι το Πεκίνο θα μπορούσε να στείλει στη Ρωσία στρατιωτικό εξοπλισμό για να βοηθήσει στην επίθεση που έχει εξαπολύσει η Μόσχα κατά της Ουκρανίας. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι, όπως ανακοινώθηκε «ευθύς και διατεθειμένος να ασκήσει κριτική στον Κινέζο ομόλογό του», τον Σι Τζινπίνγκ, κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που θα έχουν αυτή την Παρασκευή.
Η τακτική της επίθεσης εναντίον της Κίνας δεν φαίνεται πάντως να φέρνει ιδιαίτερα αποτελέσματα, με το υπουργείο Εξωτερικών στο Πεκίνο να ανακοινώνει ότι η λύση του γόρδιου δεσμού βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και να συνεχίζει να αποφεύγει μια καταδίκη της Ρωσίας.
Μέσα σε όλα αυτά κάποιες ειδήσεις περνούν σχετικά απαρατήρητες όπως για παράδειγμα η αίτηση της «ηγεσίας» του Κοσόβου για ένταξη στο ΝΑΤΟ εξαιτίας της εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται αναταράξεις στα πάντα «ανήσυχα Βαλκάνια», εν μέσω της γενικής αναταραχής.
Η «ακούραστη» τουρκική διπλωματία
Η πάντα δραστήρια τουρκική διπλωματία συνεχίζεται σε έντονους ρυθμούς με τον υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου να μιλά για την πρόθεση της χώρας του να φέρει κοντά τους δύο ηγέτες Πούτιν και Ζελένσκι επί τουρκικού εδάφους μετά την συνάντηση με τον Ουκρανό ομόλογό του στο Λβιβ. Ο πρόεδρος Ερντογάν συνομίλησε ξανά τηλεφωνικά με τον Πούτιν και του πρότεινε να φιλοξενήσει τον ίδιο και τον Ουκρανό ηγέτη Βολοντίμιρ Ζελένσκι για συνομιλίες «στην Άγκυρα ή την Κωνσταντινούπολη». Φυσικά δεν πήρε δεσμευτική απάντηση, αλλά ο δίαυλος Μόσχας Αγκυρας παραμένει ανοικτός.
Μια πραγματικότητα που ανησυχεί πολλούς έχει να κάνει με την απροθυμία της Δύσης ναν προσφέρει μια διέξοδο «ευπρεπούς υπαναχώρησης» στον Πούτιν, ο οποίος ακόμα και αν ηττηθεί θα πρέπει να μπορεί να οικοδομήσει κάποιο «θετικό» αφήγημα για το εσωτερικό του ακροατήριο. Μπορεί ίσως να κατανοήσει κανείς την θεατρικότητα των εμφανίσεων του κυρίου Ζελένσκι, ο οποίος μιλώντας μέσω τηλεδιάσκεψης στη Μπούντεσταγκ, σε έναν μάλλον ατυχή δανεισμό από το παρελθόν ζήτησε από τον Ολαφ Σολτς να «ρίξει αυτό το τείχος», χρησιμοποιώντας αυτολεξί τα λόγια του Ρόναλντ Ρέηγκαν προς τον Γκορμπατσόφ το 1987 στο Βερολίνο. Ομως θα περίμενε ουσιαστικότερες παρεμβάσεις κυρίως από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Οσο ο Ουκρανός πρόεδρος συνεχίζει να αντιμετωπίζει την τύχη της χώρας του ως μια μάχη, που μπορεί να κερδηθεί με τηλεοπτικές εμφανίσεις και η διπλωματία της Ουάσιγκτον παραμένει επιφανειακά αδρανής είναι σίγουρο ότι ο πόλεμος θα συνεχίζεται και ο απολογισμός θα γίνεται ολοένα και πιο τραγικός.
Η προσδοκία μιας ανατροπής του Πούτιν «από τα μέσα», που φαίνεται να ονειρεύονται κάποιοι στη Δύση είναι εξαιρετικά ριψοκίνδυνη, όχι μόνο γιατί είναι αβέβαιο αν θα συμβεί και πόσες ζωές θα έχουν χαθεί μέχρι τότε, αλλά και γιατί όπως προειδοποιούν οι πιο ρεαλιστές, κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος ότι μια διάδοχη κατάσταση στη Μόσχα θα είναι απαραίτητα φιλικότερη προς τη Δύση.
Ειδήσεις σήμερα
Η υπόγεια κινητικότητα στα ελληνοτουρκικά και η παραίνεση Πομπέο για «χρυσή τομή» στο Αιγαίο
Το κέντρο βάρους της Ε.Ε. μετατοπίζεται ανατολικότερα και ΝΑΤΟϊκότερα
Οι ΗΠΑ πιέζουν για επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών «εδώ και τώρα»
