Γιατί ο Τσίπρας δεν ενοχλείται από την εσωκομματική «γκρίνια»

Δύο κείμενα που διακινήθηκαν στο Διαδίκτυο τις τελευταίες μέρες άναψαν τα αίματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που «ενόχλησε» και είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο ήταν το πρώτο, ένα κείμενο με τίτλο «Το πολιτικό μπούλινγκ δεν είναι ίδιον της Αριστεράς», το οποίο έφερε τις υπογραφές 500 μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μεσαίων κατά κύριο λόγο στελεχών, χωρίς ωστόσο να λείπουν απ’ αυτό και οι εκπλήξεις, όπως άτομα που ανήκουν στο think tank του Αλέξη Τσίπρα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον καθηγητή Πανεπιστημίου Δημήτρη Χριστόπουλο, αλλά και πρώην βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το κείμενο συντάχτηκε έπειτα απ’ όσα έγιναν λίγο πριν τη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας και είχαν σχέση με τον Νίκο Φίλη αρχικά, αλλά και τον Πάνο Σκουρλέτη στη συνέχεια και την διαφοροποίηση που τα δύο στελέχη εξέφρασαν δημόσια απέναντι στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να εκλέγεται τόσο ο πρόεδρος του κόμματος όσο και η κεντρική επιτροπή από τα μέλη. Στον Νίκο Φίλη είχε απαντήσει τότε, όχι και τόσο κομψά, ο Παύλος Πολάκης, την ώρα που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετατρέπονταν σε «αρένα» μεταξύ παλιών και νέων συριζαίων σχετικά με το ύφος και το ήθος του καθενός.

Στο κείμενο γινόταν λόγος για «προσωπικές επιθέσεις σε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., με αρχή εκείνη προς τον Ν. Φίλη, αμέσως μετά το τέλος της πρόσφατης συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας» και τονιζόταν το γεγονός πως «οι επιθέσεις αυτές, που συχνά επεκτείνονται και σε δραστήρια μέλη τοπικών Οργανώσεων Μελών τα οποία προασπίζονται την ταυτότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς» δημιουργούν ένα κλίμα που «υπονομεύει, αν δεν ακυρώνει, την παράδοση της πολιτικής μας κουλτούρας, στην οποία θεμελιώθηκε η μεγάλη ιστορική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ».

Οι υπογράφοντες συμπλήρωναν πως τέτοια φαινόμενα «δεν δημιουργούν συνθήκες ενότητας μαχητικού φρονήματος, απαραίτητου για την πολιτική, κοινωνική και οργανωτική προετοιμασία για την προοπτική νίκης» και καλούσαν «όσους/ες ενδιαφέρονται και στρατεύονται για την έμπρακτη και ουσιαστική αμφισβήτηση της πλέον τοξικής για τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή κυβέρνησης, να αντιδράσουν και να απονομιμοποιήσουν τέτοια φαινόμενα καθώς και όσους τα δημιουργούν».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αντεγκλήσεις μεταξύ στελεχών μεταφέρονται και στα μέλη. Είναι μια πραγματικότητα που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καιρό τώρα και που οξύνθηκε μετά το περιστατικό στη Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα όταν ο Παύλος Πολάκης απευθύνθηκε με τη φράση «να φοράς τσίγκινο σώβρακο» προς τον διαχρονικό αντίπαλό του Άδωνι Γεωργιάδη. Στελέχη της «Γέφυρας» καταδίκασαν δημόσια τη φράση αυτή υποστηρίζοντας ότι δεν συνάδει με τον πολιτικό λόγο της Αριστεράς και χαρακτηρίζοντάς την «ομοφοβική». Τη σκυτάλη της καταδίκης τέτοιων συμπεριφορών πήρε χθες ο Νίκος Φίλης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Kontra.

Το δεύτερο κείμενο που κυκλοφόρησε αφορά τις θέσεις της Ομπρέλας, (πρώην 53 συν κάποια ιστορικά στελέχη) ενόψει του επικείμενου συνεδρίου τον Απρίλιο. Χθες πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική συνδιάσκεψη της τάσης με τη συμμετοχή τουλάχιστον 1.000 στελεχών. Οι πληροφορίες λένε πως η πλειονότητα των συμμετεχόντων είναι δυσαρεστημένοι από τις επιλογές Τσίπρα όσον αφορά το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος και κάνουν λόγο για «αποιδεολογικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα, οι αντίπαλοι τους στο εσωκομματικό πεδίο, οι λεγόμενοι «Προεδρικοί» τους κατηγορούν για περιχαράκωση του κόμματος σ΄ ένα παλαιοκομματικό ιδεολογικό πλαίσιο ενώ κάποιοι κάνουν λόγο και για «οφίτσια», αποδίδοντας στα στελέχη της Ομπρέλας ιδιοτελείς σκοπούς που έχουν να κάνουν με τις θέσεις ισχύος στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τί λέει όμως ο Αλέξης Τσίπρας για όλα αυτά; «Σέβομαι τις διαφορετικές απόψεις αλλά διαφωνώ», είπε χθες στην «Αυγή» και ουσιαστικά κατηγόρησε όσους διαφωνούν με τις προτάσεις του ότι με αυτόν τον τρόπο τάσσονται υπέρ ενός κόμματος της αριστοκρατικής Αριστεράς καθώς με τις ενστάσεις που διατυπώνουν, εμποδίζουν το λαό να εκφραστεί ανοιχτά, ακόμα και για τον αρχηγό ή τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. «Όταν λοιπόν κατανοούμε ότι πρέπει να ανοιχτούμε με εμπιστοσύνη στην κοινωνία, δεν είναι λογικό να πρέπει να εμπιστευτούμε για όλα τα σοβαρά ζητήματα, και για την εκλογή της ηγεσίας, τα μέλη του κόμματος;», είπε, δείχνοντας την πρόθεσή του να μην υποχωρήσει στις προτάσεις αναδιαμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πράγμα απόλυτα λογικό αφού είναι γνωστό σε όλους πως είναι κυρίαρχος στο εσωκομματικό πεδίο.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει καλά πως ο χρόνος σε αυτή τη συγκυρία λειτουργεί υπέρ του και πως όσο περνάει ο καιρός το αίτημα για αλλαγή διακυβέρνησης θα είναι όλο και πιο έντονο. Υπηρετώντας το αφήγημα «ο εχθρός είναι ένας, η Δεξιά του Μητσοτάκη» οδηγεί την κούρσα τόσο για τους διαφωνούντες στο εσωτερικό, όσο και για εκείνους που βρίσκονται στο μεταίχμιο μιας νέας πραγματικότητας όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης του ΚΙΝΑΛ.

Και πραγματικά ποιός μπορεί να αμφισβητήσει το επιχείρημά του την ώρα που η κυβέρνηση παρουσιάζεται τόσο κατώτερη των προσδοκιών στα σημαντικά ζητήματα; Το πρόβλημα με τους διαφωνούντες είναι ότι δεν έχουν ένα πρόσωπο ικανό να ηγηθεί και να «απειλήσει» τον Αλέξη Τσίπρα. Όσο δεν υπάρχει τέτοια προοπτική, τόσο ο πρώην πρωθυπουργός θα κάνει παιχνίδι ολομόναχος στην σκακιέρα του ΣΥΡΙΖΑ.