Το πραξικόπημα στη Μπουρκίνα Φάσο (πρώην Ανω Βόλτα) επιβεβαιώνει την διολίσθηση της περιοχής του Σαχέλ σε μια κατάσταση εκρηκτικής αστάθειας.
Οπως συνέβη πριν από μερικές ημέρες στο Μάλι με την απόφαση του στρατιωτικού καθεστώτος να αναβάλει τις εκλογές ή στο πρόσφατο πραξικόπημα στη Γουινέα έτσι και εδώ ένα μέρος του πληθυσμού βγήκε να διαδηλώσει υπέρ της εξέλιξης αυτής, διανθίζοντάς την με συνθήματα κατά της Δύσης και κυρίως της Γαλλίας. Ετσι κι αλλιώς η δυσαρέσκεια κατά του προέδρου Καμπορέ είχε διογκωθεί τους τελευταίους μήνες λόγω οικονομικών προβλημάτων μιας χώρας έτσι κι αλλιώς πάμφτωχης, αλλά και της αδυναμίας της κυβέρνησης να σταματήσει τις επελάσεις των τζιχαντιστών σε όλο το Βορρά της χώρας.
Για τον πρόεδρο Μακρόν αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Φυσικά δεν ξεκίνησε αυτός τον «αέναο πόλεμο» της Γαλλίας στην Αφρική. Αλλά είναι αυτός που φάνηκε να πιστεύει ότι και με τη βοήθεια κάποιων συμμάχων του θα μπορούσε να επιτύχει κάποιες στρατηγικές νίκες και να περιορίσει την δύναμη των εξτρεμιστών ισλαμιστών στην περιοχή. Ηταν σαφές ότι υποτίμησε το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και την αδυναμία μιας πρώην αποικιοκρατικής δύναμης να κερδίσει εν λευκώ την εμπιστοσύνη των πρώην υποδούλων της.
Η Γαλλία ψάχνει το «μεγαλείο της»
Αντί για αυτό βλέπει όλο και μεγαλύτερα τμήματα της περιοχής να περνούν στον έλεγχο των τζιχαντιστών, εκατομμύρια άνθρωποι να εκτοπίζονται από τις εστίες τους, φυσικοί πόροι μεγάλης αξίας να περνούν στα χέρια του εχθρού (για παράδειγμα χρυσωρυχεία σε Μάλι και Μπουρκίνα Φάσο). Η Γαλλία διαψεύδει τις ελπίδες ότι θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή και κατηγορείται μάλιστα και από τα ντόπια καθεστώτα ότι με την τακτική της και τις αστοχίες της έχει ενισχύσει σημαντικά τον εχθρό.
Το ερώτημα αν αυτός ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί μοιάζει μάλλον ουτοπικό. Σε αυτή τη φάση το μόνο που θα μπορούσε να κάνει η Γαλλία θα ήταν να περιορίσει τη ζημιά. Αλλά ακόμα και για κάτι τέτοιο το κόστος που απαιτείται σε στρατιωτικό, οικονομικό αλλά και πολιτικό κεφάλαιο θα είναι τεράστιο. Από την άλλη η εθνική υπερηφάνεια προφανώς και δε μπορεί να αποδεχτεί μια απόφαση για άνευ όρων υποχώρηση. Ειδικά σε μια φάση, που η Γαλλία προεδρεύει της ΕΕ και ο πρόεδρος επιδιώκει να ενισχύσει τις προοπτικές επανεκλογής του με μια ειρηνευτική πρωτοβουλία για την Ουκρανία.
Πέραν όμως του κύρους και της δόξας υπάρχουν και πολύ πιο πρακτικοί κίνδυνοι. Η πλήρης απώλεια του ελέγχου στην ζώνη του Σαχέλ θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση και άλλες χώρες πιο νότια όπως η Γκάνα ή η Ακτή Ελεφαντοστούν. Θα είχε επιπτώσεις για γαλλικές επιχειρήσεις, θα μπορούσε να γεννήσει απειλές για νέες μαζικές μεταναστευτικές ροές, να ευνοήσει την διείσδυση τρίτων δυνάμεων σε χωράφια, που οι Γάλλοι θεωρούσαν ήδη δικά τους, όπως έδειξε η έλευση Ρώσων μισθοφόρων στο Μάλι ή οι προτάσεις στρατιωτικής βοήθειας του Πεκίνου προς την Ουαγκαντούγκου, πρωτεύουσα της Μπουρκίνα Φάσο. Με λίγα λόγια ο πρόεδρος Μακρόν έχει από προχθές έναν ακόμα μπελά στο κεφάλι του.
Διαβάστε ακόμα
Eνα «Κόπα Αφρικα» γεμάτο ανησυχίες
