Eνα βήμα πριν από την κλιμάκωση
Πριν από 32 και πλέον χρόνια οι ναυαρχίδες των στόλων ΗΠΑ και ΕΣΣΔ στη Μεσόγειο Belknap και Slava (που λίγα χρόνια αργότερα μετονομάστηκε σε Moskva) είχαν αγκυροβολήσει δίπλα-δίπλα στα ανοιχτά της Μάλτας για να φιλοξενήσουν τη συνάντηση κορυφής Μπους-Γκορμπατσόφ που είχε ήδη προεξοφληθεί ως πανηγυρικός τερματισμός του Ψυχρού Πολέμου.
Είχε προηγηθεί το ντόμινο της κατάρρευσης των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και το ενδιαφέρον του Μπους του πρεσβύτερου είχε εστιαστεί στη στήριξη των μεταρρυθμίσεων του Γκορμπατσόφ ώστε να αποτραπεί μια ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση της ΕΣΣΔ.
Τριάντα δύο χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 2022, το Moskva εντοπίστηκε και στοχοποιήθηκε από τις ΗΠΑ και στη συνέχεια βυθίστηκε από ουκρανικά πυρά σε μια δραματική κορύφωση της σύγκρουσης, όπως έγραψαν προχθές οι New York Times.
Είχε προηγηθεί στους ΝΥΤ δημοσίευμα που επιβεβαίωνε την εμπλοκή των ΗΠΑ και στις χερσαίες επιχειρήσεις.
Χάρη στη βοήθεια των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, οι ουκρανικές δυνάμεις εντόπισαν, στοχοποίησαν και σκότωσαν τουλάχιστον 12 στρατηγούς του Ρωσικού Στρατού, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times.
Ετσι επιβεβαιώνεται η κατά τα άλλα γνωστή και καταγεγραμμένη εμπλοκή της Δύσης στη σύγκρουση σε ό,τι αφορά την παροχή πολύτιμων πληροφοριών στις στρατιωτικές δυνάμεις του Κιέβου.
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της αμερικανικής εφημερίδας επιβεβαιώνει ότι κάθε μέρα που περνά αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ο κίνδυνος κλιμάκωσης της σύγκρουσης.
Το σημερινό στάτους κβο της καθημερινής προώθησης βαρέων όπλων από τη Δύση στην Ουκρανία μέσω Πολωνίας δεν μπορεί λογικά να συνεχιστεί.
Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει πολλές φορές ότι οι εφοδιοπομπές με όπλα που κατευθύνονται προς την Ουκρανία είναι νόμιμος στρατιωτικός στόχος.
Το σενάριο ενός θερμού επεισοδίου Δύσης-Ρωσίας δεν είναι σήμερα άλλο από τον βομβαρδισμό μιας εφοδιοπομπής πάνω στη μεθόριο Πολωνίας-Ουκρανίας πριν τα όπλα που μεταφέρονται παραδοθούν στις δυνάμεις του Κιέβου, όταν δηλαδή θα συνοδεύονται ακόμη από στρατιωτικό προσωπικό της Πολωνίας, αλλά και της αποστέλλουσας χώρας.
Σε ένα παρόμοιο υποθετικό θερμό επεισόδιο Δύσης-Ρωσίας η απάντηση του Κιέβου και της Δύσης θα μπορούσε στη λογική της αναλογίας να ήταν να πληγούν επί ρωσικού εδάφους εφοδιοπομπές που κατευθύνονται προς την Ουκρανία.
Η πρόκληση της Δύσης προς το Κρεμλίνο είναι σαφής και διπλή:
● Πρώτον, αποβλέπει στον εντοπισμό των κόκκινων γραμμών της Ρωσίας πέραν των οποίων η Μόσχα θα διακινδύνευε ένα θερμό επεισόδιο με τη Δύση.
● Δεύτερον, διαμηνύει στη Ρωσία ότι ακόμη και στο καλύτερο δυνατό σενάριο των εξελίξεων στο πεδίο της μάχης η Δύση μπορεί να υποστηρίξει έναν ανταρτοπόλεμο φθοράς στα μετόπισθεν των ρωσικών γραμμών, ένα φρεσκαρισμένο δηλαδή σχέδιο ανορθόδοξου πολέμου σαν αυτά που είχε καταρτίσει το ΝΑΤΟ από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 υπό τη γενική ονομασία Stay Behind, την ελληνική «Κόκκινη Προβιά» και την ιταλική Gladio.
Είναι σαφές ότι η Δύση βρίσκεται ήδη στην γκρίζα ζώνη μεταξύ υποστήριξης της Ουκρανίας, αλλά και εμπλοκής στο πλευρό της με άγνωστη μεταβλητή το εάν, πότε και πώς θα αντιδράσει η Ρωσία.
Τον Δεκέμβριο του 1989 οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν τη συνάντηση Μπους-Γκορμπατσόφ στη Μάλτα στη σκιά της ευφορίας για τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η ναυαρχίδα του σοβιετικού στόλου στη Μεσόγειο θα βυθιζόταν σε έναν πόλεμο ΗΠΑ-Ρωσίας δι’ αντιπροσώπων.
Πηγή: efsyn.gr
