Μία περίεργη ρητορική από κυβερνητικές πηγές ξεκίνησε στο παρασκήνιο από το περασμένο Σαββατοκύριακο και με έναν περίεργο τρόπο εκφράστηκε και μέσα από την αρχική ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή την Τρίτη, περί… ρωσόφιλων πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ είναι με το πλευρό του Πούτιν στην βάρβαρη στρατιωτική εισβολή που κάνει στην Ουκρανία.
Θα μπορούσε απλώς να είναι ένα κρύο αστείο. Αλλά φαίνεται να πρόκειται για μία επίμονη προσπάθεια να «χρεωθεί» ο Πούτιν σε κάποια κόμμα (μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΡΙΖΑ) και να χαραχθεί μία εντελώς παρανοϊκή και ανύπαρκτη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυνάμεις της… Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, αυτές που ασπάζονται το δόγμα «ανήκουμε στη Δύση», από τη μία πλευρά και από την άλλη εκείνες που κλείνουν το μάτι, ή στηρίζουν κιόλας απολυταρχικά καθεστώτα. Αυτή ήταν άλλωστε η ουσία της πρωτολογίας του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή.
«Κορωνίδα» αυτής της επιχειρηματολογίας, τόσο των κυβερνητικών παραγόντων όσο και φιλοκυβερνητικών μέσων ήταν η μη συμφωνία με την απόφαση που ελήφθη σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου το πρωί της Κυριακής, χωρίς να έχει μεσολαβήσει καν ΚΥΣΕΑ, ή άλλη επίσημη απόφαση διεθνούς οργανισμού, για αποστολή ελληνικών όπλων στην Ουκρανία.
Οι διαφωνίες ή επιφυλάξεις που εκφράστηκαν και οι οποίες συνοδεύονταν πάντως με την πρόταση για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, θεωρήθηκαν αμέσως από την κυβερνητική πλευρά ως «τήρηση ίσως αποστάσεων» και επικρότηση της ρωσικής εισβολής! Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση που αποφάσισε, όπως αποφάσισε την αποστολή όπλων είναι στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», ενώ οι άλλοι, προφανώς είναι στη λάθος! Αυτό είναι πάνω κάτω το επιχείρημα και η οπτική που διακινεί η κυβέρνηση. Από αυτή τη θέση έως την δήθεν βαθυστόχαστη ανάλυση, ή και «αποκάλυψη» ακόμα, ότι στην Ελλάδα υπάρχει «ρωσικό κόμμα» ή «κόμματα φιλικά στον Πούτιν», στα οποία περιλαμβάνεται η αριστερά (και ο Βελόπουλος βέβαια) η απόσταση αποδείχθηκε ανύπαρκτη.
Ακόμα και όσοι προέταξαν την ανάγκη για ειρήνη, θεωρήθηκαν «ύποπτοι» για φιλορωσισμό. Ακόμα χειρότερα, ταυτίστηκαν με τον Πούτιν, διότι, λέει, δεν καταδίκασαν την ρωσική εισβολή, αλλά τήρησαν απλώς απόσταση από τον πόλεμο, χωρίς να κατονομάζουν καν τον εισβολέα. Τι, κι αν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας είχε ταχθεί από την πρώτη στιγμή εναντίον της εισβολής, επικρίνοντας τη Μόσχα και τον Πούτιν γι’ αυτή την ενέργεια. Τι κι αν η θέση του ΚΚΕ είναι απολύτως σαφής και απέναντι στις ιμπεριαλιστικές, όπως λέει το ίδιο με κάθε ευκαρία, πολιτικές του Πούτιν και διοργανώνει συλλαλητήρια στη ρωσική πρεσβεία. Αρκούσε, για τους κυβερνητικούς και φιλοκυβερνητικούς, μία επιστολή του Γιάνη Βαρουφάκη για συντονισμό των αριστερών κομμάτων στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, για να ερμηνευτούν συλλήβδην τα τρία κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25) ως φιλορωσικές δυνάμεις. Κι ας ήταν απολύτως ξεκάθαροι και οι τρεις αρχηγοί (Τσίπρας, Κουτσούμπας, Βαρουφάκης) στη Βουλή ως προς την κάθετη καταδίκη της ρωσικής εισβολής και υπέρ της ανάγκης για άμεση κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων από την Ουκρανία.
Εσκεμμένα, αλλά και χοντροκομμένα, προφανώς με στόχο κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κυβερνητικός επικοινωνιακός βραχίονας επιχείρησε να ταυτίσει την αριστερά με μία παραληρηματική ανάρτηση του Πάνου Καμμένου, ο οποίος υιοθέτησε τους ισχυρισμούς της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα. Ακόμα και με ακραίες αναρτήσεις του Κασιδιάρη υπήρξε μία εμμονική προσπάθεια να ταυτιστεί η στάση της αριστεράς, σε μία απελπισμένη, όσο και προκλητική επιστράτευση και πάλι της περιβόητης θεωρίας των δύο άκρων.
Πολλοί ψύχραιμοι παρατηρητές μένουν στην μετριοπαθή ερμηνεία ότι η κυβέρνηση επιχειρεί απλώς να στήσει μία νέα διαχωριστική γραμμή, την οποία θα χρησιμοποιήσει ως προεκλογικό αφήγημα, ώστε να μην συζητηθούν τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, αλλά να εστιαστεί η αντιπαράθεση σε ένα κυνήγι μαγισσών.
Άλλοι όμως εκτιμούν ότι πέραν αυτού του στόχου, η κυβέρνηση θέλει να ξεπεράσει τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει, με την ενεργειακή κρίση, την ακρίβεια και τις επιπτώσεις του Ουκρανικού σε τουρισμό και οικονομία, επανασυστήνοντας ένα ανιστόρητο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Η έντονη κυβερνητική επιχείρηση ωστόσο, θεωρείται ότι έπεσε στο κενό, καθώς η ξεκάθαρη στάση των κομμάτων της αριστεράς εναντίον της ρωσικής εισβολής δεν άφησε, με την πάροδο των ημερών, περιθώρια. Μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας αιφνιδίασε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ανέτρεψε την θεωρία που πλάσαραν οι κυβερνητικές πηγές, όταν στην ομιλία του στη Βουλή τάχθηκε αναφανδόν υπέρ των σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά έκανε κι ένα βήμα παραπάνω. Εξέφρασε την υποστήριξή του στο αίτημα της Ουκρανίας να ενταχθεί άμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Η θέση αυτή ακύρωσε πλήρως την κυβερνητική επιχειρηματολογία, αφήνοντας μόνο λίγους προπαγανδιστικούς «θύλακες» να επιμένουν σε ιδεοληψίες κενού περιεχομένου.
Για την ιστορία: εάν η φράση του Αλέξη Τσίπρα «ανήκουμε και στη Δύση και στην Ανατολή και στον Βορρά και στο νότο» εκλαμβάνεται ως ταύτιση με τον ολοκληρωτισμό του Πούτιν, τι θα έλεγαν άραγε οι ίδιοι διαπρύσιοι κήρυκες του δόγματος «ανήκουμε στη Δύση», για τον Ανδρέα Παπανδρέου, με την πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική του και τη συμμετοχή του στην «Κίνηση των έξι»;
Διαβάστε επίσης:
Δόγμα «αμοιβαίας καταστροφής» ΕΕ- Ρωσίας βλέπουν οι αγορές στις κυρώσεις και τα ρωσικά αντίμετρα
