H Βαλερί Πεκρές θέλει να γίνει η Θάτσερ της Γαλλίας.
Η 54χρονη Βαλερί Πεκρές, πρώην υπουργός και περιφερειάρχης θα είναι τελικά η υποψήφια των Ρεπουμπλικάνων της Γαλλίας στις προεδρικές εκλογές στις 10 Απριλίου 2022. Στο δεύτερο «προκριματικό» γύρο των εσωκομματικών εκλογών κατόρθωσε να συγκεντρώσει ποσοστό 61% έναντι 39% του μάλλον «δεξιότερου» συνυποψηφίου της Ερίκ Κιοτί, που κινήθηκε στην γκρίζα ζώνη μεταξύ Δεξιάς και Ακροδεξιάς.
Οχι ότι η Πεκρές είναι πολύ πιο «προοδευτική». Η ίδια προσπαθεί να εμφανιστεί ως ένα μείγμα μετενσάρκωσης της Μάργκαρετ Θάτσερ και συνεχίστριας της παράδοσης της Ανγκέλα Μέρκελ. Αλλά οι θέσεις της είναι σαφώς προσανατολισμένες προς ένα ακροατήριο σαφώς πιο συντηρητικό, θρησκευόμενο και ως ένα βαθμό ξενοφοβικό. Περισσότερο Θάτσερ παρά Μέρκελ λοιπόν. Και στην ίδια αρέσει να την εμφανίζουν ως νέα «σιδηρά κυρία» με την ελπίδα να ψαρέψει πελατεία σε μια κοινωνία, που στρέφεται όλο και πιο δεξιά. Οι δημοσκοπήσεις πάντως δεν της δίνουν πάνω από 11% και την φέρνουν μόλις τέταρτη κατά σειρά και συνεπώς εκτός δεύτερου γύρου.
Ετσι κι αλλιώς σε αυτό το χώρο υπάρχει πληθώρα επιλογών για τους Γάλλους ψηφοφόρους. Η παραδοσιακή υποψήφια της γαλλικής ακροδεξιάς η Μαρίν Λεπέν έλειπε αυτό το Σαββατοκύριακο σε «ταξίδι για δουλειές» στην Βαρσοβία, όπου συναντήθηκε με ομοϊδεάτες της από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε μια ακόμα απόπειρα για τη δημιουργία μιας «διεθνούς» των αποκαλούμενων «ταυτοτικών» που υποτίθεται ότι έχουν σαν βασικό τους μέλημα να προασπίσουν το χριστιανικο χαρακτήρα της Ευρώπης. Φαίνεται να θεωρεί ότι ένα τέτοιο πανευρωπαϊκό πρότζεκτ, θα μπορούσε να την «σπρώξει» εκλογικά στο εσωτερικό της χώρας. Η Λεπέν έχει χαρακτηρίσει την Πεκρές ως «μακρονίστρια» κάτι που για την πλειοψηφία των Γάλλων έχει καταλήξει να ακούγεται μάλλον ως βρισιά και όχι ως κολακεία.
Η Πεκρές δεν θέλει να φτάσει πάντως τόσο μακριά, σε ακραίες απόψεις, όσο η Λεπέν ή ο ακροδεξιός θεωρητικός Ερίκ Ζεμούρ. Αν και η γνωστή της θρησκοληψία και η πρόταση της να μετατραπεί το υπουργείο Εθνικής Παιδείας σε «Εθνικής Καθοδήγησης» μαρτυρά ποιός είναι ο προσανατολισμός της, όπως και ο υποτιμητικός έως προσβλητικός τρόπος που μιλά για τις μουσουλμάνες γυναίκες. Γενικώς ο προσδιορισμός του «εθνικού» κυριαρχεί σε μια σειρά από τις εξαγγελίες της για διάφορα θέματα και χαρκτηρίζει τις δημόσιες εμφανίσεις και τοποθετήσεις της.
Σε ότι αφορά τις ομοιότητες της με τη Θάτσερ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Κατάργηση του 35ωρου, κυλιόμενα ωράρια εργασίας, αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών παρεμβάσεων και μείωση κατά 200.000 των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο. Γνήσιος και απενοχοποιημένος νεοφιλελευθερισμός στα καλύτερά του. Η Πεκρές είναι σαφές ότι απευθύνεται σε ένα πιο εύρωστο οικονομικά κοινό, με πατριωτικές ανησυχίες και επιθυμία για περισσότερο «νόμο και τάξη», αλλά στο πλαίσιο ενός καθωσπρεπισμού που δεν θα επιτρέπει να σε χαρακτηρίζουν «φασίστα» αν λες ότι την ψήφισες.
Αυτό που θα πρέπει να προσδοκά είναι να πάρει ένα αξιοπρεπές ποσοστό για να μπορέσει να διαπραγματευτεί για το πού θα μοιράσει την εύνοια της στο δεύτερο γύρο. Εκτός αν τους επόμενους μήνες το μιντιακό κατεστημένο της χώρας της δώσει ένα χεράκι για να μπορέσει να κάνει την δική της υπέρβαση. Τέτοια επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν αρκετά στο πρόσφατο παρελθόν. Ας μην ξεχνάμε ότι απευθύνεται περίπου στο ίδιο κοινό με εκείνο του Εμανουέλ Μακρόν.
Και σε τελευταία ανάλυση εκπροσωπεί το κόμμα της γαλλικής αστικής τάξης, της μπουρζουαζίας, το οποίο έχει από τα χρόνια του Ντε Κολ μέχρι τον Σαρκοζύ εκλέξει τους περισσότερους προέδρους της Γαλλικής Δημοκρατίας.
