Η νίκη του Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα στις προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας φαίνεται να επισφραγίζει την επιστροφή της Αριστεράς στην εξουσία στη Λατινική Αμερική, όμως, σύμφωνα με αναλυτές, οι πολίτες ψήφισαν κυρίως για να «απαλλαγούν» από τους παλιούς ηγέτες τους.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι αριστεροί υποψήφιοι έχουν σημειώσει νίκες στο Μεξικό, την Αργεντινή, τη Βολιβία και την Κολομβία, γεγονός που θυμίζει την αρχή της δεκαετίας του 2000, όταν στην Λατινική Αμερική είχε εξαπλωθεί ένα «ροζ κύμα».
Όμως αυτή τη φορά οι πολίτες ψήφισαν λιγότερο επειδή συμφωνούν με τις αριστερές ιδέες και περισσότερο επειδή επιθυμούν μια αλλαγή και από ρεαλισμό μετά τις καταστροφικές επιπτώσεις μιας οικονομικής κρίσης και της πανδημίας covid-19, σύμφωνα με τους ειδικούς.
«Πρόκειται περισσότερο για μια τάση απόρριψης απ’ ό,τι κάτι άλλο, άνθρωποι που επιζητούν μια εναλλακτική», εξήγησε ο αναλυτής Μάικλ Σίφτερ, του ινστιτούτου Διαμερικανικού Διαλόγου.
«Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι Λατινοαμερικάνοι έγιναν πιο αριστεροί. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στοιχεία για να στηρίξουν κάτι τέτοιο», πρόσθεσε.
Ο Ζαΐχ Μπολσονάρου ολοκληρώνει τη θητεία του στην προεδρία της Βραζιλίας με ποσοστό ρεκόρ 50% των ψηφοφόρων να τον απορρίπτει. Αποξενώθηκε από μέρος των Βραζιλιάνων λόγω των ρατσιστικών, σεξιστικών και ομοφοβικών του σχολίων, του επιθετικού του στιλ και της διαχείρισης της πανδημίας, η οποία κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 687.000 Βραζιλιάνους.
Αισιοδοξία
Η τάση της «απαλλαγής» ξεκίνησε το 2008 από το Μεξικό με τη εκλογή του Άντρες Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ και συνεχίστηκε στην Αργεντινή, τη Βολιβία, το Περού, την Ονδούρα, τη Χιλή και τέλος, φέτος τον Ιούνιο, στην Κολομβία όπου εξελέγη ο πρώτος αριστερός πρόεδρος στην Ιστορία της χώρας.
Ο Λούλα ανήκε στο αρχικό «ροζ κύμα» που έφερε στην εξουσία αριστερούς ηγέτες, όπως ο Έβο Μοράλες στη Βολιβία, η Μισέλ Μπατσελέτ στη Χιλή, ο Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό και ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.
Στη διάρκεια των δύο θητειών του Λούλα στην προεδρία, από το 2003 ως το 2010, περίπου 30 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι βγήκαν από τη φτώχεια.
«Υπήρχε ένα πολύ αισιόδοξο κύμα αριστερών κυβερνήσεων που προσπαθούσαν να περιορίσουν τη φτώχεια, να αντιμετωπίσουν τις ανισότητες. Και οι οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες», δήλωσε ο Γκιχέρμε Κασαρόες, πολιτικός αναλυτής του Fondation Getulio Vargas.
Στη συνέχεια ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, που έπληξε ιδιαίτερα τη Λατινική Αμερική, που βασίζεται στις εξαγωγές της, και προκάλεσε μια μαζική στροφή προς τα δεξιά.
Όμως αυτή η γενιά των δεξιών ηγετών δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, η οποία επιδεινώθηκε από την πανδημία, και έφερε στο φως αλλά και επιδείνωσε τις ανισότητες στην πρόσβαση στο σύστημα υγείας και παιδείας.
Αριστερές προσωπικότητες, εκπρόσωποι μιας αλλαγής, άρχισαν να ανέρχονται στην εξουσία.
«Αυταρχικές κυβερνήσεις»
«Η δεξιά βρισκόταν στην εξουσία σχεδόν σε όλες τις χώρες αλλά ουσιαστικά κανένας από αυτούς τους προέδρους δεν κατάφερε να φέρει την αλλαγή. Είναι λογικό ότι οι άνθρωποι στράφηκαν στην αριστερά», εκτίμησε ο Λεονάρντο Πας σύμβουλος για τη Βραζιλία στη μη κυβερνητική οργάνωση Groupe de crise international.
Οι αριστεροί ηγέτες που έχουν ανέλθει στην εξουσία τα τελευταία χρόνια είναι μια ετερόκλιτη ομάδα, σύμφωνα με τον Κασαρόες. «Υπάρχουν αυταρχικές κυβερνήσεις στη Νικαράγουα και τη Βενεζουέλα, ένας αριστερός λαϊκιστής στο Μεξικό και σχετικά αδύναμες κυβερνήσεις στη Χιλή, την Κολομβία και την Αργεντινή», σημείωσε ο ίδιος.
Ο Λούλα –που θεωρείται περισσότερο μετριοπαθής και ρεαλιστής παρά ακραίος ή λαϊκιστής – φαίνεται ότι θα δυσκολευθεί να προωθήσει οποιοδήποτε σχέδιο που θα ενθαρρύνει την περιφερειακή πολιτική ή οικονομική ενσωμάτωση.
«Αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, αυτή η αριστερή στροφή είναι λιγότερο συντονισμένη» σε σχέση με το πρώτο «ροζ κύμα», εκτίμησε ο Πας.
«Αν ο Λούλα δεν τα καταφέρει, σε τέσσερα χρόνια (οι ψηφοφόροι) ενδέχεται να στραφούν αλλού», σημείωσε και ο Σίφτερ. «Αν δεν ικανοποιήσει τους Βραζιλιάνους ψηφοφόρους, θα τον απορρίψουν και θα πάνε προς κάποιον άλλο πιο δεξιό», πρόσθεσε.
Ακολουθούν οι σημαντικότερες ημερομηνίες της ζωής του εμβληματικού ηγέτη της βραζιλιάνικης κεντροαριστεράς Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, άλλοτε μεταλλωρύχου που εξελέγη χθες Κυριακή πρόεδρος για τρίτη θητεία, αφού κυβέρνησε τη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής από το 2003 ως το 2010.
27η Οκτωβρίου 1945: Έρχεται στον κόσμο το έβδομο από τα οκτώ παιδιά οικογένειας πάμφτωχων αγροτών στη βορειοανατολική Βραζιλία. Για να γλιτώσει από την πείνα η οικογένεια εγκαθίσταται, όταν είναι επτά χρονών, στην πολιτεία Σαν Πάουλου.
1975: Γίνεται πρόεδρος συνδικάτου μεταλλωρύχων, τομέα όπου είναι εργάτης από τα 14 του χρόνια.
1978-1980: Πρωτοστατεί στις μεγάλες απεργίες στις βιομηχανικές συνοικίες, εν μέσω στρατιωτικής δικτατορίας. Φυλακίζεται για 31 ημέρες.
1980: Είναι ιδρυτικό μέλος του Κόμματος Εργαζομένων (PT, αριστερά). Συμμετέχει το 1983 στην ίδρυση της κεντρικής συνομοσπονδίας εργαζομένων (CUT).
2003: Γίνεται ο πρώτος πρόεδρος της Βραζιλίας που ανήκει στην εργατική τάξη. Επανεκλέγεται το 2006 για άλλα τέσσερα χρόνια. Χάρη στα κοινωνικά του προγράμματα, σχεδόν 30 εκατομμύρια κατορθώνεται να ξεφύγουν από τη φτώχεια, αλλά οι ανισότητες παραμένουν πολύ μεγάλες.
2005: Απαλλάσσεται από την ηγεσία του PT, έπειτα από κατηγορίες για την εμπλοκή του σε σκάνδαλα διαφθοράς.
Μάρτιος 2016: Ο δικαστής αρμόδιος για υποθέσεις διαφθοράς Σέρζου Μούρου διατάσσει να ερευνηθεί το σπίτι του, ταπείνωση για τον Λούλα, που κατόπιν εμποδίζεται να γίνει υπουργός της δελφίνου του Τζίλμας Χουσέφ, η οποία εντέλει παύεται από το αξίωμά της τον Αύγουστο.
12η Ιουλίου 2017: Ο δικαστής Μούρου καταδικάζει τον Λούλα να εκτίσει εννιά χρόνια και έξι μήνες κάθειρξη για διαφθορά και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Κατηγορείται πως έλαβε παραθαλάσσιο διαμέρισμα σε αντάλλαγμα για την παραχώρηση συμβάσεων δημοσίων έργων σε κατασκευαστική εταιρεία.
24η Ιανουαρίου 2018: Εφετείο απορρίπτει προσφυγή του και τού επιβάλει ακόμη πιο βαριά ποινή, κάθειρξη 12 ετών κι ενός μήνα.
4η Απριλίου 2018: Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτει την υστάτη προσφυγή των συνηγόρων υπεράσπισης του Λούλα για να αποτραπεί η φυλάκισή του. Η διαταγή φυλάκισής του εκδίδεται από τη δικαιοσύνη την επομένη.
7η Απριλίου 2018: Κλεισμένος για δύο ημέρες στα γραφεία του συνδικάτου των μεταλλωρύχων στο Σαν Μπερνάρντου ντου Κάμπου, κοντά στο Σαν Πάουλου, πλαισιωμένος από πλήθος υποστηρικτών του, καταλήξει να παραδοθεί στις αρχές και μετάγεται στη φυλακή στην Κουριτσίμπα (νότια), στα κρατητήρια μέσα στις εγκαταστάσεις της ομοσπονδιακής αστυνομίας.
15η Αυγούστου 2018: Η υποψηφιότητα του Λούλα στις προεδρικές εκλογές παρουσιάζεται επίσημα από το PT. Είναι το μεγάλο φαβορί των δημοσκοπήσεων.
31η Αυγούστου 2018: Το ανώτατο εκλογοδικείο (TSE) ακυρώνει την υποψηφιότητα του Λούλα για τρίτη θητεία. Αντικαθίσταται από τον υποψήφιο αντιπρόεδρό του Φερνάντου Αντάτζι και παρακολουθεί ανίσχυρος, από τη φυλακή, τη νίκη του υποψήφιου της άκρας δεξιάς, του Ζαΐχ Μπολσονάρου, την 28η Οκτωβρίου.
8η Νοεμβρίου 2019: Ο Λούλα βγαίνει από τη φυλακή υπό τις επευφημίες χιλιάδων υποστηρικτών του. Την προηγουμένη, τα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου αποφάσισαν, με οριακή πλειοψηφία, να αναιρέσουν την δικαστική απόφαση δυνάμει της οποίας κάποιος μπορεί να φυλακιστεί μετά την πρώτη καταδίκη του από εφετείο, ενώ είναι ακόμη δυνατές και άλλες προσφυγές, κάτι που ίσχυε στην περίπτωση του πρώην προέδρου.
8η Μαρτίου 2021: Δικαστής του ομοσπονδιακού Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο Έιντσον Φακίν, διατάσσει -μόνος- να ακυρωθούν οι καταδίκες του για διαφθορά, εξέλιξη που σημαίνει ότι είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίσει τον Ζαΐχ Μπολσονάρου στις προεδρικές εκλογές του 2022, αν και δεν έχει αθωωθεί ακόμη. Την απόφαση επικυρώνουν τα άλλα μέλη στην ολομέλεια της 15ης Απριλίου.
23η Ιουνίου 2021: Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφαίνεται πως ο δικαστής Μούρου ήταν «μεροληπτικός» στη δίκη του Λούλα.
28η Απριλίου 2022: Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ συμπεραίνει ότι η έρευνα και οι διώξεις σε βάρος του Λούλα παραβίασαν το δικαίωμά του να δικαστεί από αμερόληπτο δικαστήριο.
7η Μαΐου 2022: Ο Λούλα ανακοινώνει την υποψηφιότητά του για την προεδρία, για έκτη φορά, με υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Ζεράλντου Άλκμιν (κεντροδεξιά), τον οποίο είχε νικήσει στον δεύτερο γύρο το 2006.
18η Μαΐου 2022: Ο Λούλα παντρεύεται για δεύτερη φορά, με την Χοζάντζελα ντα Σίλβα, γνωστή επίσης ως «Ζάνζα», κοινωνιολόγο και στέλεχος του PT, 21 χρόνια νεότερή του.
2η Οκτωβρίου 2022: Καταλαμβάνει την πρώτη θέση στις προεδρικές εκλογές, συγκεντρώνοντας το 48% των ψήφων, έναντι 43% του απερχόμενου ακροδεξιού προέδρου Ζαΐχ Μπολσονάρου.
30ή Οκτωβρίου: Εκλέγεται για τρίτη θητεία στην προεδρία της Βραζιλίας κερδίζοντας τον κ. Μπολσονάρου με λιγότερες από δυο μονάδες διαφορά στον δεύτερο γύρο.
