Οι τρεις σωματοφύλακες πήγαν, είδαν, είπαν και επέστρεψαν στο κοινό τους
Οι τρεις σωματοφύλακες της ΕΕ Μακρόν, Ντράγκι και Σολτς πήγαν λοιπόν στο Κίεβο και είχαν μάλιστα μαζί τους και ένα τέταρτο, σε ρόλο ντ΄Αρτανιάν, τον πρόεδρο της Ρουμανίας Γιοχάνις, ως εκφραστή των συμφερόντων των «σκληρών» της Ανατολικής Ευρώπης.
Στην πραγματικότητα ήταν μια επίσκεψη συμβολισμών και μικρής ουσίας, εκτός αν ισχύουν οι φήμες ότι μετά τις φωτογραφίσεις, τις δηλώσεις αλληλεγγύης και τα επιμέρους γελάκια, στο παρασκήνιο ζήτησαν από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να σκεφτεί και το ενδεχόμενο να έφτασε ή ώρα των κάποιων υποχωρήσεων.
Οσο και αν προσπαθεί κανείς να μην είναι κυνικός, αφού πριν από όλα μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ζωές, που χάθηκαν και χάνονται στα πεδία των μαχών ή απλώς ως «παράπλευρες απώλειες» ο ίδιος ο κυνισμός των δυτικών δε μπορεί να μην προκαλεί απορίες. Το βασικό ερώτημα είναι τι ακριβώς πέτυχαν λοιπόν με αυτό το «χάπενινγκ» οι «3+1» ηγέτες της ΕΕ; Γιατί βεβαίως το να εκφράσουν την υποστήριξή τους προς την απόδοση στην Ουκρανία του καθεστώτος της υποψήφιας προς ένταξη χώρας θα μπορούσε να γίνει και τηλεφωνικά. Και οι δηλώσεις, που ακολούθησαν των συναντήσεων ήταν «ξαναπαιγμένες». Δεν είχαν ούτε ίχνος έκπληξης.
Η Ευρώπη είναι εδώ, με μπαλώματα στη σημαία
Η υποψία είναι λοιπόν ότι η επίσκεψη είχε άλλες σκοπιμότητες. Να μεταδώσει καταρχάς μια εικόνα ομοψυχίας τριων συν ενός κρατών της Ενωσης, σε μια φάση που οι ομόφωνες αποφάσεις λαμβάνονται όλο και πιο δύσκολα και για αυτό το λόγο έρχεται και ξαναέρχεται στην επικαιρότητα το ζήτημα της κατάργησης του βέτο. Πάντως αυτοί που αμφιβάλουν για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας διαδικασίας εξπρές, που θα βαφτίσει την Ουκρανία «υποψήφια προς ένταξη» είναι αρκετοί μεταξύ των 27 και δεν πρέπει να είδαν κανένα λόγο για να αλλάξουν γνώμη, πέραν του ότι θα πρέπει να προσέλθουν στο επόμενο Συμβούλιο, την ερχόμενη εβδομάδα, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν ισχυρές πιέσεις να συμφωνήσουν. Οι τρεις μεγάλοι έδωσαν υπόσχεση στο Ζελένσκι και πρέπει τώρα να την τηρήσουν…
Προεκλογικό ντεκόρ για το Μακρόν
Αλλά πέραν αυτού ήταν προφανές ότι ο καθένας από τους επισκέπτες είχε και τους δικούς του καθαρά εσωπολιτικούς λόγους για να… πάρει το τρένο για το Κίεβο. Ο Εμανουέλ Μακρόν που από την πρώτη στιγμή «πόνταρε» στον πόλεμο για να ενισχύσει το προφίλ του «αεικίνητου και κοσμοπολίτη διπλωμάτη» έχει κρίσιμες βουλευτικές εκλογές, όπως του θύμισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην πατρίδα του, ανάμεσά τους και οι συντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι. Θα μπορούσε να είχε πάει την προηγούμενη εβδομάδα ή καλύτερα να περιμένει την επόμενη, σχολίασαν κάποιοι πιο «πονηρεμένοι» για τις προθέσεις του. Το αν η «επικίνδυνη αποστολή» του έδωσε πόντους θα το δούμε την Κυριακή το βράδυ.
Ο Σολτς σε αναζήτηση επανασύνδεσης με τις εξελίξεις
Ο καγκελάριος Σολτς είχε το πιο δύσκολο έργο όλων, αφού η σχέση του με το Ζελένσκι ήταν διαταραγμένη εδώ και καιρό. Πριν μερικές εβδομάδες είχε αναρωτηθεί τι νόημα θα είχε να πάρει κι αυτός σειρά για ένα ταξίδι, που απλώς θα του έδινε μερικές δραματικές φωτογραφίες. Τελικά έκανε ακριβώς αυτό. Και για να αποφύγει την αμηχανία, που θα κυριαρχούσε στην επίσκεψη αν ταξίδευε μόνος του, βρήκε στήριγμα στους άλλους δύο. Και ο Σολτς πάντως δέχτηκε σκληρή κριτική από την αντιπολίτευση, όχι μόνο γιατί «άργησε 112 ημέρες», αλλά και γιατί τελικά μάλλον με άδεια χέρια πήγε. Το ταξίδι όσο και αν το προσπαθήσουν οι σύμβουλοί του δεν θα του δώσει μια «ανάσα» στις δημοσκοπήσεις, ούτε μοιάζει να είναι η αναζητούμενη «επανασύνδεση» με τις εξελίξεις, που θα επιτρέψει στο Βερολίνο να πρωταγωνιστήσει σε αυτές αντί απλώς να τις παρακολουθεί.
Ο σούπερ Μάριο μπροστά σε ένα «σούπερ δύσκολο» χειμώνα
Ο Ντράγκι θεωρητικά έχει την πιο ανέφελη σχέση με το Ζελένσκι. Ο εν μέρει αμερικανοτραφής τραπεζίτης τάχθηκε από νωρίς στο πλευρό της Ουκρανίας, έδειξε διάθεση να στείλει γρήγορα όπλα και ήταν από τους πρώτους που φάνηκε να θεωρούν ότι έχουν σπάσει όλα τα δίκτυα επικοινωνίας με τη Μόσχα. Αυτό πάντως δεν αναιρεί το δεδομένο ότι το 48% των συμπατριωτών του είναι αρνητικοί στην αποστολή όπλων προς το Κίεβο και τα κόμματα που ακολουθούν αυτή τη γραμμή ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις. Από την άλλη η Ιταλία παρά τις υποτιθέμενες δικές του «σούπερ» επιδόσεις στην οικονομική πολιτική, παρουσιάζεται τις τελευταίες ημέρες ως ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης και έχει μπροστά της ένα «σούπερ δύσκολο» χειμώνα, ειδικά αν ο πόλεμος φθοράς στην Ουκρανία συνεχιστεί στο σημερινό μοτίβο. Λίγη επίδειξη γεωπολιτικού μεγαλείου δεν θα μπορούσε λοιπόν να κάνει κακό στην εικόνα του Ιταλού πρωθυπουργού, που δεν είναι πια και τόσο «λαοφιλής» όσο πριν από ένα χρόνο.
Πήγαν λοιπόν στο Κίεβο, φωτογραφήθηκαν, άγγιξαν τους ευσυγκίνητους συμπατριώτες τους και επέστρεψαν όλοι τους συγκλονισμένοι, σοφότεροι αλλά τελικά μάλλον ίδιοι.
Η ΕΕ αναζητεί για την Ουκρανία κάτι, που θα βαφτίσει «νίκη» ή έστω «μη ήττα»
Κίσινγκερ: Πώς θα αποφύγουμε έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο
