Η αυτοπεποίθηση ήταν κάτι που ποτέ δεν του έλειψε, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του όσο και αργότερα. Σε βαθμό, που πολλοί να την χαρακτηρίζουν υπεροψία. Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Γκέρχαρντ Σρέντερ έχει βρεθεί τους τελευταίους μήνες στο στόχαστρο εχθρών και… φίλων. Εχει επικριθεί, λοιδωρηθεί, δεχτεί ακόμα και απειλές. Αιτία είναι φυσικά η στενή του σχέση με το Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και η παρουσία του στα διοικητικά συμβούλια των ρωσικών κολοσσών της ενέργειας.
Ο ίδιος πάντως δεν επηρεάζεται από όλα αυτά και επιμένει ότι η στάση του ήταν σωστή, τόσο ως καγκελάριος, όπου πάντα υπηρέτησε τα συμφέροντα της Γερμανίας, όσο και μετά. Σε συνέντευξη του στους «New York Times» επιμένει ότι η Γερμανία και η ΕΕ δε μπορούν και δε πρέπει να απομονώσουν τη Ρωσία. Ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά.
Η γερμανική βιομηχανία χρειάζεται όχι μόνο το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ρωσίας αλλά και άλλες πρώτες ύλες, όπως οι σπάνιες γαίες, που δε μπορούν να αναπληρωθούν τόσο εύκολα, εξηγεί ο 78χρονος πολιτικός που κάποτε ειρωνικά των αποκαλούσαν «σύντροφο των αφεντικών».
Ο πρώην σοσιαλδημοκράτης πολιτικός επιμένει ότι έχει εκφράσει από την αρχή την άποψη ότι «αυτός ο πόλεμος είναι λάθος», αλλά δεν αναφέρει αν αυτό το τόνισε και στο Ρώσο πρόεδρο κατά τη διάρκεια της συνάντησής του το Μάρτιο, για την οποία είχε επίσης δεχτεί σφοδρή κριτική με τον σημερινό καγκελάριο Ολαφ Σολτς να διαψεύδει σενάρια ότι είχε ταξιδέψει εκεί ως ένα είδος «απεσταλμένου» της σημερινής κυβέρνησης.
Πάντως αργότερα ο Σρέντερ είχε εξηγήσει ότι για την επίσκεψη του στη Μόσχα είχε ενημερωθεί η ουκρανική πλευρά, τις θέσεις της οποία μετέφερε τότε στο Ρώσο πρόεδρο.
Δηλώνει τέλος ότι η μόνη περίπτωση να παραιτηθεί από τα ρωσικά του «αξιώματα» θα ήταν αν ο Πούτιν αποφάσιζε να κλείσει τη στρόφιγγα της ενέργειας προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Δηλώνει πάντως ότι και ο Πούτιν επιθυμεί να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, αλλά αυτό δεν είναι τόσο απλό. Οσο για την κριτική που δέχεται ακόμα και από πρώην συντρόφους του στο SPD, απαντά με… άνεση, ότι εδώ και 30 χρόνια όλοι συμμετείχαν σε αυτό που γινόταν και δε μπορούν τώρα να κάνουν σα να ήταν αμέτοχοι.
Ο «διχασμός» της ΕΕ απέναντι στη Μόσχα είναι λογικότερος από το… μαζοχισμό
Από το Μαδούρο έως τον Ερντογάν – Οι «κακοί» που συγχωρήθηκαν λόγω πολέμου
