Μπόρις Τζόνσον: Ο «εμπρηστής» γείτονας
Ο συντηρητικός Economist το είχε περιγράψει απλά και απέριττα. Αυτός είναι ο Μπόρις Τζόνσον και δεν πρόκειται να αλλάξει, είχε σημειώσει πριν από αρκετές εβδομάδες, τότε που ο Βρετανός πρωθυπουργός πιεζόταν από το partygate και δεν είχε ακόμα ανακαλύψει τον πόλεμο, ως μια διέξοδο για να αλλάξει την ατζέντα.
Αυτά που διαδραματίστηκαν σήμερα στο – έτσι κι αλλιώς – πάντοτε ζωντανό βρετανικό κοινοβούλιο δείχνουν πως ο ιδιόρρυθμος και αλαζόνας πρωθυπουργός δεν θα μπορέσει να ξεφύγει και τόσο εύκολα από τον… εαυτό του. Μετά το πρόστιμο της Μητροπολιτικής Αστυνομίας ήταν η πρώτη του ομιλία στη Βουλή, όπου αναγκάστηκε να διατυπώσει μια «μισή» συγγνώμη, η οποία το μόνο που κατάφερε ήταν να ενισχύσει τις φωνές της αντιπολίτευσης, που ζητά επίμονα την παραίτησή του. Την ίδια άποψη έχουν και αρκετοί δικοί του συντηρητικοί βουλευτές και είναι ένα ερώτημα το πώς θα αντιδράσουν την Πέμπτη, όταν θα κληθούν να ψηφίσουν την πρόταση των Εργατικών για ποινική έρευνα εις βάρος του πρωθυπουργού για ψευδολογία.
Τα γέλια στην αίθουσα ήταν εκκωφαντικά όταν ο Τζόνσον επικαλέστηκε την «ταπεινότητά» του για να ζητήσει άφεση αμαρτιών ενώ συχνά επικαλέστηκε το βάρος και τη σημασία του έργου που έχει ακόμα να διατελέσει. Αντίστοιχα γέλια θα πρέπει να προκάλεσαν τα λεγόμενά του και στην πλειοψηφία των Βρετανών, που θεωρεί ότι είπε ψέματα κατ΄εξακολούθηση και θα πρέπει να παραιτηθεί.
Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κιρ Στάρμερ ζήτησε από τους Συντηρητικούς βουλευτές να αδράξουν την ευκαιρία για να απαλλαγούν από τον Τζόνσον και να «επαναφέρουν την ευπρέπεια, την ειλικρίνεια και την ακεραιότητα στην πολιτική».
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός πάντως εμμέσως προειδοποίησε τους «δικούς» του ότι οι εναλλακτικές είναι ή αυτός ή το χάος, δηλαδή να περάσει η εξουσία στα χέρια της σημερινής αντιπολίτευσης. Το ερώτημα είναι πόσο πειστικά μπορεί να είναι αυτά τα λόγια. Είναι σαφές ότι το πολεμικό αφήγημα του πρωθυπουργού, η προσπάθεια του να εμφανιστεί περίπου ως ο «νέος Τσώρτσιλ» έχει αρχίσει να ξεθωριάζει.
Πολλοί Βρετανοί έχουν αρχίσει να «βαριούνται» να ακούν όλη μέρα για τον πόλεμο, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι διαφωνεί με την προσπάθεια να τους παρουσιαστεί αυτή η σύγκρουση στην Ουκρανία ως δική τους υπόθεση. Κάποιοι υποψιάζονται ότι το «πάθος του» για την Ουκρανία έχει μάλλον ιδιοτελή κίνητρα. Αλλωστε το επιχείρημα του επιτελείου του είναι εδώ και μέρες ότι δε μπορεί να παραιτηθεί ένας πρωθυπουργός εν μέσω πολέμου.
Ο καιροσκοπισμός του Τζόνσον φυσικά θα έπρεπε να προκαλεί προβληματισμό και στους ηγέτες της ΕΕ. Η σημερινή Βρετανία, που δεν είναι πια μέλος της Ενωσης συμπεριφέρεται σε κάθε ευκαιρία σαν να προσπαθεί να δημιουργεί μπελάδες στο «κλαμπ» που εγκατέλειψε. Να σπέρνει φωτιές όποτε της δίνεται η ευκαιρία. Βερολίνο και Παρίσι δεν έχουν μπορέσει να βρουν κανένα αντίδοτο στις πολεμικές του ιαχές, αντιθέτως μάλιστα δείχνουν συχνά να παρασύρονται από αυτές και το γενικότερο κλίμα που δημιουργούν.
Πόση αξιοπιστία μπορεί να διαθέτει ωστόσο ένας πολιτικός που έχει αποδείξει πολλάκις ότι δεν έχει καθόλου καλή σχέση με τη σοβαρότητα και την αλήθεια. Ενας πολιτικός που έχει επιβεβαιώσει κυνικά ότι θα μπορούσε να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία. Ισως όχι με την φονική ψυχρότητα του Πούτιν, αλλά με ηθικούς κανόνες που γράφει αυτός ανάλογα με τις ανάγκες του και με μπόλικη κοινωνική αναλγησία.
Ενα από τα δύσκολα καθήκοντα της επόμενης μέρας για την ΕΕ δεν θα είναι μόνο η διαμόρφωση της σχέσης της με τη Μόσχα, αλλά πλέον και με το Λονδίνο. Οταν έχεις ένα γείτονα αποδεδειγμένα «εμπρηστή», που δεν διακατέχεται από αναστολές και δεν έχει όρια, δεν μπορείς να εφησυχάζεις, λέγοντας ότι απλώς τον έχεις αφήσει έξω από την αυλή σου.
