Η συνάντηση του Ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ με τον ομόλογό του της Κίνας, Γουάνγκ Γι, στην επαρχία Ανουί της ανατολικής Κίνας είχε προφανή στόχο να δείξει ότι ο πόλεμος δεν έχει προκαλέσει ρήγματα στις σχέσεις των δύο χωρών.
Πριν από δέκα ημέρες περίπου η γερμανική σκανδαλοθηρική Bild είχε μιλήσει για «αναστροφή» του Λαβρόφ στον αέρα, την ώρα που πετούσε για το Πεκίνο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι Κινέζοι του αρνήθηκαν την… προσγείωση. Τελικά δεν μάθαμε ποτέ αν υπήρξε πράγματι τέτοιο περιστατικό ή αν ήταν και αυτό ένα από τα συνήθη μυθεύματα της εφημερίδας, που είχε κάνει τέχνη τα fake news πολύ πριν καθιερωθεί ο όρος.
Ευσεβής πόθος αποδεικνύεται προς το παρόν και η προσπάθεια των ΗΠΑ να ρηγματώσουν τη σχέση Μόσχας και Πεκίνου.
Ο Σεργκέι Λαβρόφ, χαιρέτισε την Κίνα ως εταίρο για τη συγκρότηση μιας νέας «δίκαιης, δημοκρατικής, πολυπολικής, παγκόσμιας τάξης πραγμάτων», τονίζοντας ότι ο κόσμος «ζει μια πολύ σοβαρή φάση στην ιστορία των διεθνών σχέσεων».
Οι δύο χώρες στο ανακοινωθέν τους αναφέρουν πως θέλουν «να συνεχίσουν την εμβάθυνση του συντονισμου στην εξωτερική πολιτική» και «να διευρύνουν την κοινή δράση», χωρίς ωστόσο να αναφέρουν συγκεκριμένα μέτρα.
Ο εκπρόσωπος του σινικού υπουργείου Εξωτερικών Γουάνγκ Γουέμπιν δήλωσε ότι η Μόσχα και το Πεκίνο θα συνεχίσουν τις προσπάθειες για «την προώθηση της παγκόσμιας πολυπολικότητας και τον εκδημοκρατισμό των διεθνών σχέσεων».
Με λίγα λόγια το μέτωπο Ρωσίας και Κίνας φαίνεται να μην εμφανίζει – δημόσια τουλάχιστον – ρωγμές, όσο και αν το Πεκίνο μπορεί να ανησυχεί για την συνέχιση του εγκληματικού πολέμου, χωρίς πάντως να μιλά με τόση έμφαση πλέον για την ανάγκη άμεσου τερματισμού των εχθροπραξιών. Το ρωσικό πρακτορείο Interfax ανέφερε στο τέλος της μέρας, ότι η συνεργασία των δύο χωρών περιλαμβάνει τον «συντονισμό σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και την διατύπωση ενιαίας θέσης για διεθνείς υποθέσεις». Ηταν κι αυτή μια ακόμα απόδειξη για το πόσο ανάγκη έχει πλέον η ρωσική πλευρά τη στήριξη της Κίνας, καθώς ο εγκληματικός αυτός πόλεμος και οι κυρώσεις της έχουν κοστίσει σε πραγματικό και σε διπλωματικό κεφάλαιο.
Συνάντηση κορυφής ΕΕ-Κίνας
Ξεχωριστό ενδιαφέρον αποκτά αυτομάτως η συνάντηση κορυφής ΕΕ-Κίνας μέσω τηλεδιάσκεψης την Παρασκευή, όπου ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ και ο πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ θα συνομιλήσουν με ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνάντηση αυτή είχε αναβληθεί αρκετές φορές με φόντο την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών.
Θα έχει σημασία η ρητορική που θα χρησιμοποιήσουν τώρα οι δύο πλευρές και το αν θα υπάρξουν κοινές εκτιμήσεις και ανακοινώσεις. Είναι σαφές πάντως ότι η Κίνα μπορεί να μην θέλει να χάσει την Ευρώπη, αλλά και η ΕΕ δεν είναι σε θέση να εκδηλώσει λεονταρισμούς απέναντι στην αχανή χώρα, την οποία και έχει πολύπλευρα ανάγκη, παρά τα όποια όνειρα για μεγαλύτερη «αυτάρκεια» στο μέλλον.
Η ΕΕ παραμένει σίγουρα η μεγάλη χαμένη αυτή τη στιγμή, όπως εκτιμούν οι περισσότεροι αναλυτές, αφού αντιμετωπίζει την απειλή ενός ενεργειακού μπλακ άουτ, προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα και ένα πρωτόγνωρο για τις τελευταίες δεκαετίες πληθωρισμό. Και φυσικά η φρίκη του πολέμου είναι στην… διπλανή της πόρτα και τα προβλήματα που προκύπτουν από την ανάγκη διαχείρισης ενός τεράστιου προσφυγικού κύματος, τώρα μόλις αρχίζουν να γίνονται ορατά.
Αυτοί που φαίνεται να βγαίνουν προς το παρόν κερδισμένοι, είναι εκείνοι οι κύκλοι στην Ουάσιγκτον, που από την αρχή πόνταραν στο σενάριο του πολέμου και δείχνουν να συνεχίζουν να υπολογίζουν τις κινήσεις τους με δεδομένη τη συνέχιση αυτής της τραγωδίας.
Το κακό χαρτί στα χέρια της ΕΕ
Από μια άποψη είναι λογικό να εντοπίζονται όλοι οι χαμένοι σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το θέατρο του πολέμου βρίσκεται εδώ. Η Ουκρανία ισοπεδώνεται, η Ρωσία απομονώνεται και φτωχαίνει, η ΕΕ απειλείται με μια τεράστια οικονομική κρίση, μεγαλύτερη ίσως και από εκείνη της πανδημίας και εμφανίζεται ως απλό «παρακολούθημα» των ΗΠΑ. Οι τελευταίες μαζί με την Κίνα αποκομίζουν τα πιο άμεσα πολιτικά κέρδη. Το ποιος θα είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος σε βάθος χρόνου μπορεί κανείς να το φανταστεί μόνο.
Αλλά σε αυτό το ξαναμοίρασμα της τράπουλας θα ήταν μάλλον τρελός, όποιος αποφάσιζε να ποντάρει στην «θεσμική Ευρώπη».
Ο πανικός των ρουβλίων αυτές τις ημέρες στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι αποκαλυπτικός. Αν παρ’ ευχή έπεφτε για παράδειγμα στο τραπέζι το χαρτί του κλεισίματος της στρόφιγγας από την Ανατολή τότε θα διαλυόταν μέσα σε λίγες ώρες και ο μύθος της «ενωμένης Ευρώπης» που θέλει να δρα συντονισμένα και να ψωνίζει από κοινού. Το πιο πιθανό θα ήταν να ξεκίναγε μια τρελή, τρελή κούρσα για το ποιος θα εξασφάλιζε τις όποιες διαθέσιμες ποσότητες υδρογονανθράκων από άλλες πηγές, υποσκελίζοντας με κάθε δυνατό μέσο τους υπόλοιπους εταίρους του. Θυμηθείτε μόνο τι είχε γίνει στο ξεκίνημα της πανδημίας με τις μάσκες…
Σε απόγνωση οι Βρετανοί – Αναγκάζονται να επιλέξουν ανάμεσα σε ρεύμα και τροφή
Δραματικές προβλέψεις για τη γερμανική οικονομία από το «Συμβούλιο των Σοφών»
