Από το Μαδούρο έως τον Ερντογάν – Οι «κακοί» που συγχωρήθηκαν λόγω πολέμου
Το τρολάρισμα στους φανατικούς υποστηρικτές του αυτοανακηρυχθέντος προέδρου της Βενεζουέλας Χουάν Γκουαϊδό, από τη στιγμή που ο Τζοζεφ Μπάιντεν ανακοίνωσε την προθυμία του «να τα βρεί» με τον Μαδούρο, είναι μόνο μια από τις πολλές παραδοξότητες αυτού του πολέμου.
Οπως επίσης και το γεγονός, που ειρωνεύτηκε ο Βλαντίμιρ Πούτιν σε σχέση με την αλλαγή πλεύσης των ΗΠΑ απέναντι στους Μουλάδες του Ιράν, που τώρα είναι έτοιμες «να υπογράψουν οτιδήποτε» ικανοποιώντας αιτήματα μιας χώρας, που επίσης είχε καταχωριστεί στη μεγάλη οικογένεια των «αυτοκρατοριών του κακού».
Οι «κακοί» κάθε είδους έχουν την τιμητική τους αυτές τις ημέρες, δείχνοντας ότι τελικά στον πόλεμο δεν υπάρχουν ούτε ηθική, ούτε αξίες, ούτε και αξιοπρέπεια καμιά φορά. Στην προκειμένη περίπτωση αρκεί για να εξαγνιστούν να μην δηλώσουν φίλοι του εχθρού μας.
Δεν είναι μόνο ο Μαδούρο και το καθεστώς της Τεχεράνης. Στη Γερμανία όλοι περιμένουν τώρα μήπως ο πρώην καγκελάριος Γκερντ Σρέντερ καταφέρει τελικά με κάποιον τρόπο να «μαλακώσει» τον Πούτιν, έτσι ώστε να προλάβει και άλλες κυρώσεις, που θα γονατίσουν κι άλλο την σκληρά δοκιμαζόμενη οικονομία της χώρας. Ο Σρέντερ που είχε ακούσει τα εξ’ αμάξης το τελευταίο διάστημα για τις σχέσεις του με την Rosneft και την Gazprom, αλλά και τον ίδιο τον Πούτιν τώρα μετατρέπεται σε ελπιδοφόρο/αγγελιοφόρο σε ιδιωτική αποστολή. Αν δεν πετύχει τίποτε, φυσικά και οι κατάρες εναντίον του θα πολλαπλασιαστούν. Αν όμως εκμαιεύσει κάτι θετικό από τον Ρώσο πρόεδρο;
Κάτι ανάλογο ισχύει εν μέρει και για τον Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος από την πρώτη στιγμή έχει επιχειρήσει να λειτουργήσει ως συνομιλητής και των δύο πλευρών. Τώρα δεν είναι ώρα να θυμηθεί κανείς ούτε τις καταγγελίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην χώρα του, ούτε φυσικά να σκεφτεί για «κυρώσεις» εναντίον του για την προκλητική του συμπεριφορά στο Αιγαίο, αλλά και για την ανάμιξή του σε μια σειρά από πολεμικές συγκρούσεις στην… ευρύτερη γειτονιά του. Ούτε φυσικά οι κατά καιρούς εκβιασμοί του με το προσφυγικό φαίνεται να ενοχλούν τους Δυτικούς, που βλέπουν στο πρόσωπό του μια ελπίδα να τους βγάλει από την πολεμική περιπέτεια.
Αλλά παραδείγματα υπάρχουν και μέσα στην Ευρώπη. Η Πολωνία που έμοιαζε να είναι το «μαύρο πρόβατο» εντός ΕΕ, έχοντας ξεπεράσει σε προκλήσεις απέναντι στην ΕΕ ακόμα και την Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπαν, έχει γίνει τώρα «χώρα υπόδειγμα» πιέζει για σκληρότερα μέτρα απέναντι στη Μόσχα και ελπίζει ότι όχι μόνο δεν θα της κοπούν κοινοτικά κονδύλια λόγω «ανάρμοστης συμπεριφοράς», αλλά θα πρέπει να περιμένει τώρα και κάποια έκτακτα μπόνους για την «ανθρωπιστική της στάση» απέναντι στους ξανθούς πρόσφυγες.
Για να αφήσουμε στην άκρη ότι η χώρα που «σερνόταν» στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και όλοι σκεφτόντουσαν αν ετοιμάζεται για «exit» τώρα έγινε ξαφνικά ο μέντορας της Ουκρανίας και εμπνευστής της ιδέας για ταχεία ένταξή της στην ΕΕ. Ιδέα που ενθουσίασε την τόσο ευαίσθητη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία και έσπευσε να την υιοθετήσει, για να την προσγειώσουν πάντως οι πρωθυπουργοί Γαλλίας, Γερμανίας και Ολλανδίας και άλλων χωρών που έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν υπάρχει διαδικασία «ταχείας ένταξης».
Αλλωστε και αυτοί γνωρίζουν, ότι στην τελευταία έκθεση για την κατάσταση στην Ουκρανία που εξέδωσε το Ευρωκοινοβούλιο το 2021 αναφέρονταν σοβαρά προβλήματα διαφθοράς, εγκληματικότητας και διώξεων εναντίον του Τύπου και ΜΚΟ. Αυτά τώρα βεβαίως έχουν ξεχαστεί…
Πούτιν: Οι κυρώσεις είναι παράνομες – Η Ρωσία θα λύσει τα προβλήματά της
Τηλεφωνική επικοινωνία Μπάιντεν-Ερντογάν – Όλα όσα συζήτησαν
