Στην είσοδο του Μοτέλ «Park» που θα «κρατείται» από το Σάββατο το πρωί και πάλι ο Νόβακ Τζόκοβιτς κάποιοι έγραψαν το σύνθημα «Free them all». Δεν αναφέρονται στο διάσημο τεννίστα ή κάποια συνοδεία του. Ο Σέρβος καλώς ή κακώς κάποια στιγμή θα εγκαταλείψει το συγκεκριμένο κτίριο. Εννοούν τους περίπου 30 μετανάστες που παραμένουν εκεί περιμένοντας τις αρχές να αποφασίσουν για την τύχη τους, κάποιοι εδώ και πάνω από ένα χρόνο.
Οποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με την μεταναστευτική πολιτική της Αυστραλίας γενικότερα και με τους περιορισμούς εισόδου στη χώρα λόγω κορωνοϊού ειδικότερα, δεν θα έπρεπε να πέσει από τα σύννεφα εξαιτίας της στάσης των αρχών απέναντι στον Σέρβο σταρ του τέννις. Αντιθέτως θα μπορούσε να πει ότι η περίπτωσή του αντιμετωπίζεται και με ασυνήθιστη επιείκεια, που δεν γνωρίζουν οι άσημοι που επιχειρούν να μπουν στη χώρα.
Δεν είναι τυχαίο το σχόλιο του πρωθυπουργού Σκοτ Μόρισσον: «Οι κανόνες είναι κανόνες ειδικά σε ότι αφορά τα σύνορα μας. Οι αυστηροί κανόνες για την είσοδο στη χώρα είναι η αιτία για τον χαμηλό αριθμό θανάτων από κορωνοϊό στην Αυστραλία. Παραμένουμε σε επαγρύπνηση».
Κλειστά σύνορα επί μήνες
Στην περίπτωση της Αυστραλίας επαγρύπνηση σημαίνει εδώ και μήνες κλείσιμο των συνόρων ακόμα και για τους δικούς της πολίτες, που είχαν την ατυχία να βρίσκονται εκτός συνόρων σε κάποια στιγμή έξαρσης της πανδημίας. Αυτό ίσχυσε και για μετανάστες δεύτερης γενιάς, κυρίως από την Ινδία, που έτυχε να επισκεφθούν την πατρίδα των γονιών τους ή των παππούδων τους την περίοδο που ξεκινούσε εκεί η «επέλαση» της μετάλλαξης «Δέλτα». Οποιος επιχειρούσε να εισέλθει στη χώρα παράνομα κινδύνευε με φυλάκιση μέχρι πέντε ετών και πολύ τσουχτερό πρόστιμο.
Αν και η κυβέρνηση κατηγορήθηκε για ρατσισμό απέναντι στους Ινδούς η αλήθεια είναι ότι δεν έκανε διακρίσεις. Από το περασμένο φθινόπωρο μόνο 3.000 πολίτες μπορούσαν να επιστρέψουν στη χώρα ανά εβδομάδα, όσες δηλαδή οι θέσεις στα ξενοδοχεία καραντίνας στα οποία πρέπει να παραμείνουν όσοι επιστρέφουν. Για τουρισμό στην Αυστραλία δεν μπορεί να γίνεται ουσιαστικά λόγος, αφού και για τους ίδιους τους κατοίκους της, σε πόλεις όπως η Μελβούρνη εφαρμόστηκε σκληρό λοκντάουν για πολλούς μήνες, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής επιδίωξης μηδενικών κρουσμάτων, που δεν φάνηκε ωστόσο να λειτουργεί πάντα.
Ανεπιθύμητοι οι πρόσφυγες
Για κάποιους η στρατηγική αυτή της αυστραλιανής κυβέρνησης αποτελεί απλώς μια συνέχεια της πολιτικής της των σφραγισμένων συνόρων. Από το 2013 έχει κηρύξει πόλεμο στο λαθρεμπόριο ανθρώπων και έχει μετατραπεί σε φρούριο. Ο σημερινός πρωθυπουργός, που ήταν τότε υπουργός αρμόδιος για τη Μετανάστευση είχε ξεκαθαρίσει, πως η χώρα δεν πρόκειται να δέχεται ακόμα και αναγνωρισμένους πρόσφυγες. Η Αυστραλία δημιούργησε στρατόπεδα «υποδοχής» στην Παπούα Νέα Γουινέα και στο νησί Ναουρού της Νότιας Θάλασσας πριν από χρόνια.
Η Αυστραλία δεν έχει υιοθετήσει το «Σύμφωνο Μετανάστευσης των Ηνωμένων Εθνών για Ασφαλή και Ομαλή Μετανάστευση». Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ακολουθεί ένα πρόγραμμα στοχευμένης, επιλεκτικής μετανάστευσης: κάθε χρόνο δέχεται 200.000 μετανάστες, συν 20.000 πρόσφυγες από προγράμματα μετεγκατάστασης. Για όλους αυτούς ισχύουν όμως ιδιαίτερα αυστηροί κανόνες. Είναι ενδεικτικό ότι χιλιάδες Νεοζηλανδοί που έχουν διαπράξει ακόμα και μικροαδικήματα βρίσκονται υπό κράτηση εν αναμονή απέλασης.
Οι εξουσίες του Υπουργού Μετανάστευσης και Εσωτερικών είναι τόσο εκτεταμένες που ορισμένοι τις αποκαλούν «δύναμη του Θεού».
Η σύγκριση με την κατάσταση των προσφύγων, που επιχείρησε ο πατέρας του Τζόκοβιτς, προφανώς και στερείται σοβαρότητας. Ομως Αυστραλοί ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα θεωρούν ότι η όλη φασαρία γύρω από την είσοδό του ή όχι στη χώρα, ήταν μια καλή αφορμή για να στραφεί η παγκόσμια προσοχή στην απάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική της χώρας τους. Αν και όλα δείχνουν, πως όταν τελειώσει το «σίριαλ Τζόκοβιτς» λίγοι θα συνεχίσουν να μιλούν για το θέμα.
Διαβάστε ακόμα:
Tο «pushback» ανακηρύχθηκε ως η πιο κακόηχη λέξη της χρονιάς στη Γερμανία
Όχι φράχτες και σεβασμό της νομιμότητας ζήτησε ο Πάπας από τη Λέσβο
