Εκείνο το Σάββατο βράδυ ειδα στο πρόσωπο της κόρης μου-φίλης και συμμαθήτριας του Αλέξανδρου-πόνο, οργή και κυρίως απορία, ενα μεγάλο «γιατί» που ήταν δύσκολο να της απαντήσω. Γιατί ένας φασίστας αστυνομικός πυροβόλησε εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο παιδί στο κέντρο της πόλης. Το είχαμε ακούσει μαζί στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Την ίδια απορία είχαν όλοι οι φίλοι τους, όλα τα 15χρονα της εποχής.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο εκείνης της γενιάς, δεκατέσσερα χρόνια μετά, τα ερωτήματα υπάρχουν ακόμα.
Κάποιοι έκαναν το λάθος να πιστέψουν στο «τυχαίο γεγονός», τα χρόνια που ακολούθησαν τους διέψευσαν και αυτούς, η αστυνομική βία παραμένει ανεξέλεγκτη και ουσιαστικά ατιμώρητη, η απόλυτη επιβεβαίωση της διάψευσης τους ήρθε με το 16χρονο παιδί από την Θεσσαλονίκη που χαροπαλεύει.
Το «γιατί» μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και κάπως έτσι διαμορφώνονται συμπεριφορές και συνειδήσεις. Επειδή, πολύ απλά και κυνικά οι εξουσίες αρνούνται να αντιμετωπίσουν ένα κορυφαίο πρόβλημα που αφορά στην ίδια την λειτουργία της Δημοκρατίας και προτιμούν να επιβραβεύουν τους πελάτες τους με έκτακτα επιδόματα. Οι λόγοι είναι ψηφοθηρικοί και ιδεολογικοί άλλα αυτοί που τους υιοθετούν δεν κατανοούν ότι η έννοια του μπούμερανγκ λειτουργεί και στις κοινωνικές αντιδράσεις…
Επεισόδια και «επιχείρηση καταστολή» στην επέτειο του Γρηγορόπουλου – Πεδίο μάχης τα Εξάρχεια
Ελεύθεροι οι 16 προσαχθέντες μετά την πορεία για τον Γρηγορόπουλο στη Θεσσαλονίκη