Οι εντελώς ανήθικες μυστικές επιχειρήσεις που ενέκρινε ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον για να αμαυρώσει την προεκλογική εκστρατεία των Δημοκρατικών και η συμμετοχή του στην προσπάθεια συγκάλυψης, προκάλεσαν ένα απ’ τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα στην ιστορία της Αμερικής.
Το όνομα «Γουότεργκεϊτ» (Watergate) προέρχεται από το ξενοδοχείο και τα γραφεία Γουότεργκεϊτ στην Ουάσινγκτον, όπου το Δημοκρατικό Κόμμα διατηρούσε τα κεντρικά γραφεία του το 1972.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Ιουλίου, ένας φύλακας στα γραφεία του 6ου ορόφου, παρατήρησε πως σε αρκετές από τις πόρτες είχε τοποθετηθεί κολλητική ταινία, ώστε να κλείνουν χωρίς να κλειδώνουν, οπότε κάλεσε την αστυνομία.
Πέντε άνδρες πιάστηκαν να φωτογραφίζουν και να κλέβουν έγγραφα, καθώς και να τοποθετούν κοριούς σε τηλεφωνικές γραμμές.
Αφού συνελήφθησαν, τον Σεπτέμβριο ασκήθηκε δίωξη εναντίον τους για διάφορα αδικήματα. Τον επόμενο Ιανουάριο καταδικάστηκαν.
Οι “Υδραυλικοί του Λευκού Οίκου”
H ανακάλυψη αυτή ήταν η αρχή μιας πορείας που θα οδηγούσε τελικά στον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Η διάρρηξη ήταν μέρος ενός προεκλογικού σχεδίου των Ρεπουμπλικάνων. Επικεφαλής της κομπίνας ήταν η επιτροπή επανεκλογής του προέδρου Νίξον. Σε αυτή συμμετείχαν ο πρώην γενικός εισαγγελέας Τζον Μίτσελ και ο προεδρικός σύμβουλος Τζον Ντιν.
Δουλειά του Ντιν ήταν να παρακολουθεί, να κατασκοπεύει και γενικά να σαμποτάρει το Δημοκρατικό Κόμμα. Τη διάρρηξη είχε οργανώσει ο πρώην πράκτορας του FBI, Τζ. Γκόρντον Λίντι, με τη βοήθεια του πρώην πράκτορα της CIA, Εβ. Χάουαρντ Χαντ. Και οι δύο συμμετείχαν σε μια μυστική ομάδα γνωστή ως «Υδραυλικοί του Λευκού Οίκου». Σκοπός της ήταν να αποτρέπει τη διαρροή ευαίσθητων πληροφοριών από την κυβέρνηση προς τα μέσα ενημέρωσης.
Χρησιμοποιούσαν όμως παράνομες ή ανορθόδοξες μεθόδους.
Σύντομα, το FBI ανακάλυψε το όνομα του πράκτορα Χαντ στις ατζέντες δύο διαρρηκτών. Ο πρόεδρος Νίξον, θέλοντας να εμποδίσει την αποκάλυψης της αλήθειας, διέταξε τον υπεύθυνο του πολιτικού του γραφείου να δώσει εντολή στη CIA να μπλοκάρει την έρευνα του FBI για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Δύο δημοσιογράφοι από την εφημερίδα «Washington Post», οι Καρλ Μπέρνστιν και Μπομπ Γούνντγορντ, είχαν ήδη μυριστεί τη βρωμοδουλειά.
Με τη βοήθεια ενός πληροφοριοδότη από το FBI, γνωστό τότε μόνο με το κωδικό όνομα «Βαθύ Λαρύγγι», άρχισαν να συνδέουν τη διάρρηξη με το γραφείο του Νίξον.
Στο μεταξύ, η Γερουσία είχε εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ειδικής επιτροπής για τη διερεύνηση του Γουότεργκεϊτ, η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 17 Μαΐου 1973.
Τρία τηλεοπτικά δίκτυα κάλυπταν ζωντανά τις συνεδριάσεις της.
Τον Ιούνιο, ένας βοηθός από τον Λευκό Οίκος αποκάλυψε πως ο πρόεδρος Νίξον είχε εγκαταστήσει ένα σύστημα αυτόματης καταγραφής στα γραφεία του κτιρίου.
Όλες οι συζητήσεις καταγράφονταν!
Στο μεταξύ, η Γερουσία είχε εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ειδικής επιτροπής για τη διερεύνηση του Γουότεργκεϊτ, η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 17 Μαΐου 1973.
Τρία τηλεοπτικά δίκτυα κάλυπταν ζωντανά τις συνεδριάσεις της.
Τον Ιούνιο, ένας βοηθός από τον Λευκό Οίκος αποκάλυψε πως ο πρόεδρος Νίξον είχε εγκαταστήσει ένα σύστημα αυτόματης καταγραφής στα γραφεία του κτιρίου.
Όλες οι συζητήσεις καταγράφονταν!
Ο ειδικός εισαγγελέας ζήτησε τις λεγόμενες «κασέτες του Νίξον», αλλά ο πρόεδρος αρνήθηκε να τις παραδώσει και διέταξε να αποσύρει την αίτηση. Ο εισαγγελέας αρνήθηκε και ο Νίξον απείλησε να τον αποπέμψει, μία κίνηση που τον έκανε να φανεί ένοχος και έβλαψε την εικόνα του.
Οι υποψίες αυξήθηκαν όταν οι δικηγόροι του Νίξον αποκάλυψαν πως υπήρχε ένα κενό 18,5 λεπτών στις κασέτες. Κανείς δεν πίστεψε τη γραμματέα, όταν ισχυρίστηκε ότι εκείνη είχε σβήσει κατά λάθος το συγκεκριμένο κομμάτι.
Μέχρι τον Μάρτιο του επόμενου έτους, επτά βοηθοί του Νίξον είχαν κατηγορηθεί για παρεμπόδιση της έρευνας. Ο κλοιός έσφιγγε ολοένα και περισσότερο.
Ο Νίξον γλίτωσε παρά τρίχα την παραπομπή, αλλά εξακολούθησε να υποστηρίζει πως δεν γνώριζε τίποτα για τη διάρρηξη ή τη συγκάλυψη.
Τον Ιούλιο του 1974, το Ανώτατο Δικαστήριο τον διέταξε να παραδώσει τις κασέτες στον ειδικό εισαγγελέα, το οποίο και έκανε στα τέλη του μήνα. Από τις κασέτες, έγινε σαφές ότι είχε εγκρίνει πληρωμές προς τους κατηγορούμενους για την υπόθεση Γουότεργκεϊτ. Τον Ιούλιο, ξεκίνησαν οι διαδικασίες παραπομπής τους.
Η παραίτηση του Νίξον
Στις 5 Αυγούστου, ο Λευκός Οίκος παρέδωσε μια κασέτα που είχε ηχογραφηθεί λίγο μετά τη διάρρηξη. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα.
Η κασέτα περιείχε συζητήσεις του Χόλντμαν με τον πρόεδρο για τις διαρρήξεις του Γουότεργκεϊτ και το σχέδιο συγκάλυψης, ενώ ο Νίξον φάνηκε να δίνει ξεκάθαρα την έγκρισή του. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο πρόεδρος έλεγε ψέματα.
Στις 8 Αυγούστου, ο Νίξον ανακοίνωσε την παραίτησή του.
Ο αντιπρόεδρος Τζέραλντ Φορντ αναλαμβάνει πρόεδρος και απαλλάσσει τον Νίξον από όλες τις κατηγορίες σε σχέση με το σκάνδαλο.
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
