O Simon Tisdall σε άρθρο γνώμης στον «the Guardian» προτείνει μια πιο συνεπή και σκληρή γραμμή της Δύσης απέναντι στην «παράνοια» του Πούτιν.
Εδώ ένα απόσπασμα:
«Στις αντιπαραθέσεις με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η Δύση πολεμά με το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη της. Το κάνει από επιλογή, από δειλία, απληστία και νωθρότητα. Αυτό συμβαίνει για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Αυτό συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία.
Και γι’ αυτό χάνουμε.
Όταν ο μαφιόζος πρόεδρος της Ρωσίας δολοφόνησε τον Αλεξάντερ Λιτβινένκο, εισέβαλε στη Γεωργία, υποστήριξε τα εγκλήματα πολέμου της Συρίας, προσάρτησε την Κριμαία, έστειλε μισθοφόρους δολοφόνους στη Λιβύη και το Σαχέλ, ανέτρεψε τις εκλογές της Αμερικής, διεξήγαγε κυβερνοπόλεμο, όπλισε το Διαδίκτυο και δηλητηρίασε τους Σκριπάλ οι κυρώσεις ήταν σύντομες, αναποτελεσματικές ή ανύπαρκτες.
Οι δυτικοί πολιτικοί και οι επιχειρήσεις γνωρίζουν εδώ και χρόνια τι είδους άνθρωπος είναι ο Πούτιν. Ήξεραν τι ήταν ικανό να κάνει το καθεστώς. Ωστόσο, πολλοί προσποιήθηκαν το αντίθετο, ή κοίταξαν αλλού, ή του πήραν τα χρήματά του, όπως έκαναν τα ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία και την Ιταλία. Προσποιήθηκαν ότι ήταν κανονικός πολτικός.
Αυτό το μοτίβο επαναλήφθηκε πριν από την εισβολή στην Ουκρανία. Παρόλο που αποδοκίμασαν αυτό που αποκαλούσαν τη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης από το 1945, οι δυτικοί ηγέτες απέτυχαν να ενεργήσουν επειγόντως στις δικές τους προειδοποιήσεις. Τράβηξαν τις μπουνιές τους. Τώρα είναι πολύ αργά.
Και γι’ αυτό χάνουμε.
Από τότε που ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία, η Δύση βρίσκεται σε άμυνα. Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στην «επίθεση», όπως λένε οι Αμερικανοί ποδοσφαιριστές. Εάν, για παράδειγμα, ο Πούτιν έχει όντως γίνει «παρανοϊκός» και «παράλογος» –όροι που χρησιμοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα από Αμερικανούς και Ευρωπαίους αξιωματούχους για να υποδείξουν ότι έχασε τα λογικά του– τότε, λογικά, υπάρχει μόνο ένας τρόπος δράσης.
Αφού απέτυχαν να αποτρέψουν την εισβολή, οι σύμμαχοι πρέπει να επιδιώξουν αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα. Ο Πούτιν πρέπει να ανατραπεί από τον θρόνο του. Μόνο ο αποκεφαλισμός του μπορεί να σώσει την Ουκρανία, την παγκόσμια τάξη – και την ίδια τη Ρωσία.
Η Δύση θα πρέπει να βοηθήσει δημόσια όλους εκείνους τους Ρώσους που θέλουν νέα ηγεσία στη χώρα τους. Τροφοδοτήστε την παράνοια του Πούτιν. Διαβρώστε τη βάση του. Κάντε τον να φοβάται τους φίλους του. Γιατί ο Τζο Μπάιντεν και ο Μπόρις Τζόνσον δεν απαιτούν την απελευθέρωση του Αλεξέι Ναβάλνι, του πιο ικανού ακτιβιστή της αντιπολίτευσης της Ρωσίας – του ανθρώπου που ο Πούτιν προσπάθησε να σκοτώσει με νευροτοξικό παράγοντα το 2020 και στη συνέχεια φυλακίστηκε; Γιατί να μην ζητήσετε νέες, ελεύθερες εκλογές;
Οι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να πουν στους πατριώτες Ρώσους παντού: πάρτε ένα φύλλο από το επαναστατικό βιβλίο της Ουκρανίας του 2014, αψηφήστε το αστυνομικό κράτος του Πούτιν (όπως κατά τις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας της Μόσχας το 2011) και εκκαθαρίστε αυτό το σοβιετικό πισωγύρισμα.
Θα το κάνουν; Απίθανο.
Οι ίδιοι ηγέτες που προειδοποιούν για άνευ προηγουμένου απειλές από έναν ανεξάρτητο τσάρο φαίνεται να φοβούνται να τον προκαλέσουν. Ανησυχούν μήπως χάσουν τον έλεγχο, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αποτρέψει έναν παρατεταμένο πόλεμο και να αποφύγει μελλοντικές συγκρούσεις – να βοηθήσουν τους Ρώσους να απορρίψουν τον Πούτιν – είναι αυτό που δεν τολμούν να κάνουν.
Και γι’ αυτό χάνουμε.
