Οι εκλογές δεν είναι μια τόσο μακρινή υπόθεση
Μερικά εικοσιτετράωρα πριν, η κυβέρνηση με τον πιο στομφώδη τρόπο-μέσω ενός ακόμα βαρετού Πρωθυπουργικού διαγγέλματος καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα-ανακοίνωσε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ σε μερικές κατηγορίες ιδιοκτητών. Το έκανε όχι επειδή τα δημόσια οικονομικά προσφέρονται για μια τέτοια εξαγγελία-το έλλειμμα έχει εκτοξευθεί- αλλά επειδή λίγες εβδομάδες νωρίτερα το κατ ευφημισμό ονομαζόμενο ‘’επιτελικό κράτος’’ απέτυχε με ηχηρό τρόπο στην τελευταία κακοκαιρία. Μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο το κυβερνητικό αφήγημα (που τόσο θαύμαζαν οι εξ αριστερών υποστηρικτές της) που ήθελε εκσυγχρονισμό των δημόσιων υπηρεσιών και αποτελεσματικό κράτος κατέρρευσε και έκανε μεγάλο θόρυβο.
Αλλά, δεν είναι η μοναδική αιτία για την αιφνιδιαστική πρωθυπουργική ανακοίνωση για ένα θέμα, όπως αυτό της φορολόγησης κατοικίας, το οποίο αγγίζει τον μέσο Έλληνα περισσότερο από κάθε άλλο. Οι καμπύλες των δημοσκοπήσεων αρκετούς μήνες τώρα δεν δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση προς το κυβερνητικό κόμμα το οποίο ναι μεν προηγείται σε όλες και με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, αλλά παράλληλα καταγράφει μια σταδιακή και χαρακτηριστική κυβερνητική φθορά.
Η κυβέρνηση βλέπει ακόμα πως η διαχείριση της πανδημίας με την καθημερινή εκατόμβη νεκρών αποδοκιμάζεται από την πλειονότητα των πολιτών, η ακρίβεια βρίσκεται σε οριακά για τις αντοχές της πλειονότητας των νοικοκυριών επίπεδα, το κόστος της ενέργειας πολλαπλασιάζεται, τα ακόμα πιο δύσκολα είναι μπροστά, ενώ δεν μπορεί να ξεφύγει από την εμφάνιση φαινομένων που γκρεμίζουν την εικόνα μιας σύγχρονης φιλελεύθερης παράταξης που προσπαθεί να συντηρήσει. Η χθεσινή περίπτωση του υπουργού Λιβανού που ενθουσιάστηκε από τον κλασικό και ελεεινό παλαιοκομματισμό που περιέγραψε ο πρώην υφυπουργός και δήμαρχος Π. Δούκας για την διαχείριση της μεγάλης πυρκαγιάς στην Ηλεία το 2007, είναι χαρακτηριστική.
Όμως, υπάρχει και μια ακόμα σημαντική παράμετρος η οποία μπορεί να παίξει τον πιο καθοριστικό απ όλα ρόλο ώστε η κυβέρνηση να ανησυχεί. Το τέλος της πανδημίας, με την σημερινή τουλάχιστον μορφή του πολλαπλασιασμού κρουσμάτων και νεκρών δεν βρίσκεται και τόσο μακριά. Και τότε, τα επιτελεία της Ε.Ε. που δείχνουν μια ανοχή λόγω πανδημίας, θα «θυμηθούν» τα ελλείμματα και τις δαπάνες και θα επανέλθουν στις ασφυκτικές πιέσεις. Η χώρα μας, σίγουρα θα απασχολήσει μ έναν τρόπο που όλοι γνωρίζουμε από το παρελθόν τους φανατικούς υποστηρικτές πολιτικών που οδήγησαν στα μνημόνια. Και η κυβέρνηση, αρκετά υπάκουη στις Βρυξέλλες, θα αναγκαστεί να πάρει μέτρα. Και κάτι τέτοιο δεν το θέλει, τουλάχιστον μέχρι να ξανακερδίσει όπως πιστεύει και τις επόμενες εκλογές. Όλα δείχνουν πως ένα καλό από πλευράς εσόδων λόγω τουρισμού καλοκαίρι, μπορεί να συνεχιστεί με ένα εκλογικό φθινόπωρο…
Ο ρόλος της Ευρώπης στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης
Γιατί ο Τσίπρας δεν ενοχλείται από την εσωκομματική «γκρίνια»
