Η δημοτική αρχή της Ναυπάκτου κατεδάφισε μέρος της ιστορικής προβλήτας του Κρυονερίου του 19ου αιώνα
Σάλο έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία η είδηση ότι ο Δήμος Ναυπάκτου γκρέμισε ιστορικό μνημείο επειδή το θεώρησε “αυθαίρετη κατασκευή”.
Όπως αναφέρουν τοπικά ΜΜΕ, επρόκειτο για μνημείο με ιστορία 130 χρόνων. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνουν τα npress.gr και galatas.gr, η δημοτική αρχή Ναυπακτίας κατεδάφισε μέρος της ιστορικής προβλήτας του Κρυονερίου, έργου του 19ου αιώνα. Ενός μέρους που αποτελούσε τα θεμέλια πάνω στα οποία στεγαζόταν το ιστορικό κτίριο που εξυπηρετούσε τη σύνδεση Πάτρα – Κρυονέρι – Αγρίνιο.
Από το 1870 έως το 1970, η σύνδεση της Πελοποννήσου με την Αιτωλοακαρνανία γινόταν με τρένο που διέσχιζε τον Πατραϊκό κόλπο από την Πάτρα ως απέναντι στο λιμάνι του Κρυονερίου με πλοίο.
Στο ιστορικό κτίριο που κατεδαφίστηκε στεγαζόταν ο σταθμός, ο σταθμάρχης, η γεννήτρια που άναβε τα φώτα κατά την άφιξη του τρένου στο λιμάνι, προκειμένου οι επιβάτες να βλέπουν για την επιβίβαση και αποβίβαση, αλλά και ως αναψυκτήριο για τους επιβάτες.
Οι ταξιδιώτες, αλλά και οι έμποροι της εποχής, διακινούσαν τα εμπορεύματα τους, ρύζι, όσπρια, κ.λ.π από την περιοχή κυρίως του Νεοχωρίου και της Κατοχής, αλάτι από τις αλυκές, αλλά και καπνά από την περιοχή του Αγρινίου.
Η μεταφορά απέναντι γινόταν αρχικά με το ατμόπλοιο Καλυδώνα και αργότερα με αποβατικά πλοία που είχε δωρήσει το Ναυτικό στο ΣΒΔΕ, το οποίο είχε τοποθετήσει μέσα σε αυτά σιδηροτροχιές για να μπορεί να μεταφέρει την ατμομηχανή και βαγόνια απέναντι.
Όλο αυτό το εγχείρημα ξεκίνησε με ιδέα του ίδιου του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος αποφάσισε να εντάξει στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας και τη γενέτειρά του το Μεσολόγγι, για επιβατικούς αλλά και εμπορικούς σκοπούς. Στόχος ήταν η μεταφορά προϊόντων της εποχής από το Αγρίνιο σε άλλες χώρες, μέσω του λιμανιού της Πάτρας.
Δημοσιεύματα στα τοπικά σάιτ ασκούν κριτική στον Δήμαρχο ο οποίος με ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης “υπερηφανευόταν για τη δράση τους στο να απομακρύνουν από εκεί το συγκεκριμένο τμήμα, χαρακτηρίζοντας το ως αυθαίρετο, μια κατασκευή του 18ου αιώνα, καθώς λέγοντας ψευδώς ότι αποτελούσε και πάγιο αίτημα η συνολική απομάκρυνση, χωρίς να σκεφτούν εναλλακτικές λύσεις αξιοποίησης”.
