Οταν ο μόνος θεσμικός παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει εκλογές, δηλαδή ο πρωθυπουργός, “ξεκόβει”, εντός της Ολομέλειας της Βουλής, ότι η εκλογές θα γίνουν στο τέλος της 4ετίας, τότε πάσα άλλη αρχή και σεναριολογία παυσάτω!
Με δεδομένο αυτό και υπό την προϋπόθεση ότι μια τόσο ισχυρά εκφρασμένη δέσμευση δεν μπορεί να αναιρεθεί για λόγους αιφνιδιασμού, πράγμα που θα είχε μεγάλο πολιτικό κόστος για τον ίδιο και την αξιοπιστία του, ενδιαφέρον έχει να ανιχνεύσουμε τους λόγους της επιμονής του για εξάντληση της θητείας του.
Πρώτος λόγος είναι αυτός που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολλές φορές εκφράσει: η εξάντληση της 4ετίας είναι απόδειξη θεσμικότητας και πολιτικής σταθερότητας. Και σε αυτό συμφωνούν μαζί του πλήθος πολιτικών επιστημόνων και αναλυτών.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει τόσο με τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα του πρωθυπουργού όσο και με τα δύο στοιχήματα που έχει βάλει: Να “σπάσει την κατάρα” της 3ετίας, πράγμα που δεν είχε καταφέρει ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αλλά και να μην αφήσει κανένα περιθώριο στον Αλέξη Τσίπρα να καυχηθεί ότι εκείνος κυβέρνησε σχεδόν πέντε ολόκληρα χρόνια.
Ο τρίτος λόγος είναι ότι δεν βλέπει κάποιο “παράθυρο” ευκαιρίας για πρόωρες εκλογές καθώς η τριπλή, οικονομική, ενεργειακή και υγειονομική κρίση δεν δείχνουν να υποχωρούν. Αντίθετα δείχνουν σημάδια επιδείνωσης η οποία θα συνεχιστεί και το φθινόπωρο αλλά και ολόκληρο το χειμώνα.
Τέταρτος λόγος είναι η απλή αναλογική που μπορεί να διευρύνει τις διαρροές τόσο εκ δεξιών της Νέας Δημοκρατίας προς τουλάχιστον τρία πολιτικά σχήματα (Ελληνική Λύση, κόμμα Κρανιδιώτη και κόμμα Κασιδιάρη) όσο και προς το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη. Και βέβαια εάν αυτοί οι σχηματισμοί συγκεντρώσουν ποσοστά μεταξύ 1.5 και 3.5% θα μπορέσει εύκολα να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους τους στις δεύτερες κάλπες, τι θα γίνει όμως εάν κάποιος/οι από τους πρώτους πάρει μεγαλύτερο ποσοστό και εάν το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ξεπεράσει το 15%; Τότε όλοι θα θέλουν να γίνουν ρυθμιστές! Κάτι που επίσης προσκρούει στον χαρακτήρα του Κυριάκου Μητσοτάκη που δεν θέλει “κεχαγιάδες” και “συνεταίρους” στα κυβερνητικά του σχέδια.
Ο πέμπτος λόγος έχει να κάνει με την, σε κάθε περίπτωση, μείωση του αριθμού των βουλευτών που θα εκλεγούν με τη Νέα Δημοκρατία, στην πρώτη κάλπη. Οι δυσαρέσκειες και οι “μικροί εμφύλιοι” που θα ξεσπάσουν σε πολλές περιφέρειες μπορεί να προκαλέσουν διαλυτικά φαινόμενα. Στη συνέχεια και με δεδομένο ότι στις δεύτερες κάλπες τα ψηφοδέλτια θα συσταθούν με λίστα, η μοιρασιά υποψηφίων με τους “βαρώνους” μπορεί επίσης να προκαλέσει πονοκεφάλους. Ενώ πολλοί μη εκλεγέντες μπορεί να προσχωρήσουν και στα σχήματα τα οποία περιγράψαμε προηγουμένως.
Τέλος, ο έκτος λόγος είναι οι παράγοντες τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό που θέλουν να αποκλείσουν και την παραμικρή πιθανότητα αστάθειας την περίοδο Φθινόπωρο 2022 – Άνοιξη 2023 διαβλέποντας ακόμη και την περίπτωση τριπλών εκλογών.
Τα ρίσκα της εξάντλησης της 4ετίας
Οσο σημαντικοί είναι λόγοι που οδηγούν τον πρωθυπουργό στην απόφασή του για εξάντληση της 4ετίας άλλο τόσο σημαντικά είναι και τα ρίσκα που αναλαμβάνει. Κι αυτά είναι:
Η επιδείνωση της οικονομικής, της υγειονομικής και της ενεργειακής κρίσης με την προσθήκη και μίας μικρής ή μεγαλύτερης εθνικής κρίσης με την Τουρκία στο Αιγαίο, στην Κύπρο ή τη Θράκη σε βαθμό που να μην είναι διαχειρίσιμες όλες μαζί ή κάθε μία ξεχωριστά.
Η κοινωνική έκρηξη που μπορεί να προκληθεί καθώς ανάλογες εκρήξεις προβλέπονται από πολλά think-tank αλλά και το ίδιο το ΔΝΤ να ξεσπάσουν μέσα στο 2022 και το 2023.
Οι πιέσεις των ίδιων παραγόντων που αναφέραμε παραπάνω για τη σύσταση οικουμενικής ή έστω κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας κάτι που λογικά θα προϋπέθετε την απομάκρυνση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρωθυπουργική θέση.
Η πλήρης ανασυγκρότηση του ταλαιπωρημένου από εσωτερικά προβλήματα και από το Συνέδριο, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για τους ίδιους περίπου λόγους καθώς και τα δύο κόμματα δεν έχουν ακόμη σήμερα προλάβει να ολοκληρώσουν τον μετασχηματισμό τους και να δοκιμάσουν όλες τις δυνατότητες διεύρυνσης. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους μικρότερους, προς το παρόν, σχηματισμούς εκ δεξιών της ΝΔ.
Έχοντας μπει σε αχαρτογράφητα νερά, τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος, ακόμη και τα πιο απίθανα και απρόβλεπτα γεγονότα μπορούν να συμβούν. Ποιός μπορούσε να περιμένει μέχρι πριν πέντε μήνες όλα όσα συμβαίνουν σήμερα άλλωστε;
Η σανίδα σωτηρίας: Μία “ΙΧ Οικουμενική”
Ακόμη όμως και στο χειρότερο σενάριο ο σημερινός πρωθυπουργός μπορεί να καταφύγει στη μοναδική λύση που έχει στο “οπλοστάσιό” του χωρίς να πάει σε εκλογές μέχρι την Άνοιξη του 2023: Τη δημιουργία μίας ΙΧ Οικουμενικής με διεύρυνση του υπουργικού του συμβουλίου (και όχι μόνο) με πρόσωπα τόσο από την ακροδεξιά όσο και από το Κέντρο. Οι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο “οικουμενικό” σχήμα “εθνικής ανάγκης” δεν είναι λίγοι: Από τον Ευάγγελο Βενιζέλο που θα μπορούσε να ηγηθεί της συμμαχικής πτέρυγας και τον Ανδρέα Λοβέρδο ως τον Κρανιδιώτη και τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, πλήθος απόστρατων στρατηγών και πρώην ανώτατων δικαστικών.
Όλα αυτά βέβαια υπό την αίρεση του “όταν εμείς κάνουμε σενάρια, ο Θεός γελάει!”
