Η ακριβή ενέργεια κλονίζει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – Τι σημαίνει αυτό για τις επερχόμενες ελληνικές εκλογές;
Η Ευρώπη μπήκε σε περίοδο πολιτικής αστάθειας η οποία είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα επεκταθεί και θα ενταθεί.
Γαλλία, Ιταλία και Βουλγαρία δίνουν τις πρώτες ενδείξεις ότι οι πολιτικές ηγεσίες πληρώνουν το πολιτικό κόστος της ακρίβειας που προκαλεί ο πληθωρισμός, ο οποίος τροφοδοτείται από την ακριβή ενέργεια και ιδιαίτερα από το φυσικό αέριο.
Την ίδια στιγμή δεν αποκλείεται να δοκιμαστεί η ομοθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων απέναντι στη Ρωσία υπό το βάρος της αυξανόμενης οικονομικής πίεσης. Σχεδόν όλοι καταδικάζουν τη ρωσική τακτική και σπεύδουν να υιοθετήσουν τις κυρώσεις, αλλά στην πράξη διαπιστώνουν ότι τα μέτρα που ελήφθησαν δεν «γονάτισαν» τη Ρωσία, αντιθέτως η Ρωσία ετοιμάζεται να γονατίσει την Ευρώπη κλείνοντας τη στρόφιγγα του αερίου.
Η Διεθνής Ένωση Ενέργειας (στην οποία μετέχουν οι χώρες του ΟΟΣΑ) προειδοποίησε χθες τις ευρωπαϊκές χώρες να προετοιμαστούν για πλήρη διακοπή παροχής του φυσικού αερίου από τη Ρωσία.
Αν μη τι άλλο, η στάση των Ευρωπαίων απέναντι στη Ρωσία αποδεικνύεται αναποτελεσματική και ίσως αδιέξοδη σε βάθος χρόνου.
Ακρίβεια και Τουρκία
Είναι βέβαιο ότι τα δύο αυτά ζητήματα θα ορίσουν και το πλαίσιο της προεκλογικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα, όπου είναι σαφές πλέον ότι ετοιμάζονται εκλογές το Φθινόπωρο: Οικονομία, με έμφαση στην ακρίβεια και, σε δεύτερο πλάνο, εξωτερική πολιτική της χώρας και σε ποιο βαθμό βελτιώνει ή επιδεινώνει τη γεωπολιτική βαρύτητά της.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει το προφανές, ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερέψει καθώς και ότι το 2023 δεν θα έχει στη διάθεσή του κονδύλια να μοιράσει όπως έκανε τα τελευταία 2 χρόνια.
Εξαντλεί τα τελευταία περιθώρια παροχών και το πιθανότερο είναι ότι οι εκλογές θα γίνουν τέλος Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου, εκτός κι αν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού συμβεί κάτι που θα ανατρέψει τους σχεδιασμούς, είτε στο μέτωπο των πυρκαγιών είτε στα ελληνοτουρκικά, είτε ακόμη κάτι άλλο εντελώς απρόβλεπτο.
Είναι φανερό πλέον ότι το Μαξίμου ετοιμαζόταν εδώ και μήνες για πρόωρες εκλογές, παρότι διέψευδε τις σχετικές διαρροές που έρχονταν στο φως της δημοσιότητας.
Το προεκλογικό κλίμα
Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιχειρήσει να πείσει ότι τα δύο τελευταία χρόνια που η οικονομία «κρατήθηκε» εν μέσω πανδημίας, είναι ένδειξη αποτελεσματικής διακυβέρνησης που εγγυάται αντίστοιχα αποτελέσματα και στο μέλλον. Δεν θα πει, βέβαια, ότι δεν θα υπάρχουν πλέον τα 42 δσ. ευρώ που ξόδεψε το Κράτος εν μέσω πανδημίας, ούτε ότι οι Γερμανοί ήδη λένε με κάθε ευκαιρία ότι πρέπει να μαζευτούν οι προϋπολογισμοί.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήδη μίλησε για «απόδραση» Μητσοτάκη από τις επερχόμενες δυσκολίες και θα πρέπει να πείσει ότι ο ίδιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τον οικονομικό Αρμαγεδώνα που φαίνεται ότι έρχεται. Η ακρίβεια πάντως δουλεύει υπέρ του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και τα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική που αναδεικνύει η στάση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σχέση με την Τουρκία, αρκεί ο ίδιος να παρουσιάσει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις που θα επιτύχουν να αποδομήσουν το κυβερνητικό αφήγημα και να δώσουν ρεαλιστικές ελπίδες στον κόσμο.
Μακρόν, Ντράγκι και Πέτκοφ
Την πρώτη γεύση του πολιτικού κόστους της ακρίβειας πήρε ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος μόλις δύο μήνες από την νίκη του στις προεδρικές εκλογές είδε την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν να πολλαπλασιάζει την κοινοβουλευτική της δύναμη. Αποδεικνύεται ότι οι Γάλλοι ήθελαν μεν τον Απρίλιο να μπλοκάρουν την άνοδο της Λεπέν στην προεδρία της Δημοκρατίας και ψήφισαν Μακρόν για πρόεδρο, αλλά δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι από τις πολιτικές του Γάλλου προέδρου και έδωσαν κοινοβουλευτική δύναμη στην αντιπολίτευση.
Σημειωτέον δε ότι η Γαλλία έχει σχετικά χαμηλό πληθωρισμό, στο 5,6% το Μάιο, σε σχέση με το 8,1% της Ευρωζώνης και το 8,7% της Γερμανίας, χάρη στη φτηνή ενέργεια που εξασφαλίζει από τα 58 πυρηνικά εργοστάσια της -κρατικής- εταιρείας ενέργειας.
Στην Ιταλία ο υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο αποχώρησε από το κόμμα των 5 Αστέρων και από την κυβέρνηση υποστηρίζοντας τη σκληρή φιλονατοϊκή γραμμή που ακολουθεί η κυβέρνηση, σε αντίθεση με τον πρόεδρο του κόμματος Τζιουζέπε Κόντε που υιοθετεί πιο μετριοπαθή στάση και ζητεί διπλωματικές πρωτοβουλίες για ειρήνευση.
Στη Βουλγαρία ο κυβερνητικός συνασπισμός υπό τον Κίριλ Πέτκοφ, που υιοθέτησε σκληρή νατοϊκή γραμμή κατέρρευσε ύστερα από πρόταση δυσπιστίας, με αφορμή τις διαφωνίες για το αν η Βουλγαρία θα έπρεπε να ξεμπλοκάρει την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αποχαιρέτα την Ευρώπη που ήξερες
Σε εκλογικό συναγερμό τα κόμματα – Οι πιθανές ημερομηνίες για κάλπες, όλα τα σενάρια
Σοβαρή κρίση και ελλείψεις αγαθών φοβούνται οι Γερμανοί – Μπορεί να διαρκέσει 3-5 χρόνια
