Ο τρόπος που ο ελληνικός «συστημικός» Τύπος χειρίζεται τα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής και τη στάση των «εταίρων» μας απέναντί μας, θυμίζει λίγο το εκκρεμές. Από τη μια το σύνδρομο του «παρεξηγημένου ταλέντου», που το παραμελούν οι φίλοι όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε και από την άλλη τα «φουσκωμένα από υπερηφάνεια στήθη», όταν ακούσουμε κάποια καλή κουβέντα, που επιβεβαιώνει ότι οι «ξένοι» αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητά μας.
Ισως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαρκούς ταλάντωσης είναι και η σχέση μας με τη Γερμανία. Αλλοτε τους «μισούμε» και τους θυμίζουμε το ναζιστικό τους παρελθόν και άλλοτε τους λατρεύουμε, νοιώθοντας και εμείς ισχυροί κοντά τους, χάρις στη δική τους ισχύ.
Η μέρα που τα ΜΜΕ αγάπησαν τον Σολτς
Η επίσκεψη του καγκελάριου Ολαφ Σολτς στη Θεσσαλονίκη φέρνει πάλι στο προσκήνιο αυτό το «κουσούρι». Οι «Γερμανοί» που τους κακίζαμε γιατί δεν τρίζουν τα δόντια στους Τούρκους, ξαφνικά ανέβηκαν πάλι στην υπόληψή μας, χάρις σε μια ατάκα του σοσιλαδημοκράτη καγκελάριου που είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν μπορεί να αμφισβητείται η κυριαρχία μιας χώρας.
Αυτοί που εδώ και μέρες φουσκώνουν από εθνική υπερηφάνεια για τη μεγάλη αυτή διπλωματική επιτυχία είναι τώρα έτοιμοι να πανηγυρίσουν για την παρουσία του καγκελάριου μαζί με άλλους υψηλούς προσκεκλημένους στην «συμπρωτεύουσα».
Ενα μικρό δείγμα από τα «non papers» των αρχών της εβδομάδας είναι ενδεικτικό: «Η αλλαγή σελίδας στις σχέσεις των δυο χωρών επιτεύχθηκε ύστερα από το παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Όλαφ Σόλτς στον οποίο έδειξε τον προκλητικό τουρκικό χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας». Με άλλα λόγια κατά το Μαξίμου αρκούσε να δει ο κ.Σολτς το χάρτη που του έδειξε ο κ.Μητσοτάκης για να γίνει… φιλέλληνας.
Τα παραπάνω φυσικά στερούνται σοβαρότητας και επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά ότι δυστυχώς η εξωτερική μας πολιτική παραμένει δέσμια περιστασιακών επικοινωνιακών αναγκών. Εκτός αν πιστεύουμε ότι η στάση της ισχυρότερης χώρας της ΕΕ για τα ελληνοτουρκικά μπορεί να αναθεωρηθεί μέσα σε ένα απόγευμα με τη… θέαση ενός χάρτη.
Στο στόχαστρο του Βερολίνου τα Δυτικά Βαλκάνια
Το ταξίδι του κυρίου Σολτς στη Θεσσαλονίκη δεν έχει φυσικά αμιγώς ελληνικό χρώμα. Αφορμή είναι μια πολυεθνής συνάντηση για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με συμμετοχή μάλιστα και του Τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών, Φαρούκ Καϊμακτσί.
H Διαδικασία για τη Συνεργασία των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (South-East European Cooperation Process – SEECP), που ξεκίνησε το 1996 με πρωτοβουλία της Βουλγαρίας και στην οποία μετέχουν συνολικά 13 χώρες δεν έχει πάντως να παρουσιάσει και ιδιαίτερα αποτελέσματα. Η επιλογή του Σολτς να συμμετέχει σε αυτή είναι δείγμα μιας προσπάθειας «αναζωογόνησής» της.
Ο Γερμανός πολιτικός θα επισκεφθεί επίσης Πρίστινα, Βελιγράδι, Σκόπια και Σόφια. Πέντε πόλεις μέσα σε δύο ημέρες, αφού στόχος είναι να υπενθυμίσει η Γερμανία το ενδιαφέρον της για την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, το οποίο είναι εξαιρετικά… αυξημένο από την εποχή της Ανγκέλα Μέρκελ.
Το Βερολίνο βλέπει τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στις χώρες της περιοχής για τις καθυστερήσεις στη διαδικασία προσέγγισής τους με την ΕΕ, στην προοπτική της ένταξης, την οποία υποστηρίζει και θέλει να υπενθυμίσει αυτή του τη θέση, αλλά και την επιθυμία της γερμανικής διπλωματίας να έχει λόγο σε όσα συμβαίνουν στα Βαλκάνια. Εχει καταγράψει επικίνδυνες εξελίξεις όπως οι νέες εντάσεις μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα, αλλά και η κατακόρυφη άνοδος της πολιτικής θερμοκρασίας στη Βοσνία. Ο φόβος για θερμά επεισόδια είναι υπαρκτός και η γερμανική κυβέρνηση θέλει να αποτρέψει κάτι τέτοιο, όσο βέβαια περνάει από το χέρι της.
Μεγάλη δυσαρέσκεια υπάρχει επίσης απέναντι στη Σερβία για τη διατήρηση των στενών της σχέσεων με τη Ρωσία. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Αλεξάνταρ Βούτσιτς προφήτευσε πολύ… ρεαλιστικά ότι οι συνομιλίες με τον καγκελάριο της Γερμανίας δεν θα είναι καθόλου απλές.
Μετά τη Θεσσαλονίκη ο Σολτς θα μεταβεί σε Σκόπια και Σόφια, ελπίζοντας να ξεμπλοκάρει το βέτο της Βουλγαρίας απέναντι στην προοπτική ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ. Μια αποστολή καθόλου εύκολη, όπως έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα. Πάντως επειδή σε αντίθεση με την Ουκρανία, για τις χώρες της περιοχής δεν προβλέπονται διαδικασίες εξπρές για την ένταξη, ένα νέο σενάριο διακινείται από Γερμανούς πολιτικούς και κάνει λόγο για μια μορφή «ενισχυμένων» συμφωνιών σύνδεσης με την ΕΕ, που θα επιτρέπει στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων να πάρουν μια πρόγευση ένταξης, αποκτώντας κάποια προνόμια στον τομέα κυρίως της εμπορικής συνεργασίας, αλλά με την παράλληλη υποχρέωση για εναρμόνιση της νομοθεσίας τους με την κοινοτική. Στις Βρυξέλλες έχουν μεγάλη εμπειρία άλλωστε σε πρωτότυπες πατέντες, που μπορούν να δίνουν μια γλυκιά επίγευση και στα πιο πικρά χάπια.
Πόσο πιθανή είναι μια έκρηξη στη Βοσνία και τι σημαίνει αυτό για τα Βαλκάνια
Ο Ερντογάν αλλού απειλεί και αλλού βομβαρδίζει
Η έκπληξη Σολτς για την κρυψίνοια Μητσοτάκη σχετικά με την αποστολή αρμάτων στην Ουκρανία