Την ώρα που όλοι έχουμε στραμμένα τα βλέμματα στην κούρσα για την Γαλλική προεδρία ανάμεσα στον Μανουέλ Μακρόν και την Μαρίν Λε Πεν, με τον νυν κάτοικο του Ελυζέ, να έχει ικανοποιητικό προβάδισμα, επανεκλογής του στον δευτερο γύρο, διαψεύδοντας ουσιαστικά τις δημοσκοπήσεις που έβλεπαν να υπάρχει θρίλερ την πρώτη Κυριακή, η παραδοσιακή δεξία της Γαλλίας, έπεσε στα τάρταρα. Το 20% που ειχε λάβει ο υποστηριζόμενος των Ρεμπουμπλικανών το 2017, Φρανσουά Φιγιόν, πραγματικά σκόρπισε στον άνεμο.
Η Βαλερί Πεκρές, υποψήφια της παραδοσιακής γαλλικής Δεξιάς, που θεωρείτο κάποια στιγμή ότι θα μπορούσε να απειλήσει τον Μακρόν, έπιασε τελικά ποσοστό κάτω από το 5% (4,79%) κι έμεινε εκτός β΄γύρου σε ένα αποτέλεσμα που συνιστά διπλό πλήγμα για το κόμμα της, που έχει τις ρίζες του στον Σαρλ ντε Γκωλ, τον ήρωα της Αντίστασης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έχτισε τα θεμέλια της παντοδύναμης γαλλικής προεδρίας. Κι αυτό γιατί το αποτέλεσμα όχι μόνον είναι το χαμηλότερο που έπιασε ποτέ στην ιστορία του το κόμμα, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί ( Les Républicains ) κινδυνεύουν να μην λάβουν ούτε αποζημίωση για τα έξοδα της εκστρατείας τους καθώς δεν κατάφεραν να πιάσουν το όριο του 5%. «Αναγκάστηκα να δώσω μια μάχη σε δύο μέτωπα, μεταξύ του κόμματος του Προέδρου και των ακραίων, που ένωσαν τις δυνάμεις τους για να διχάσουν και να νικήσουν τη ρεπουμπλικανική δεξιά», είπε η Πεκρές μετά την ήττα της. «Αυτό το αποτέλεσμα είναι προφανώς μια προσωπική και συλλογική απογοήτευση».
Το χάσμα στους κόλπους της γαλλικής Δεξιάς έγινε ακόμη πιο ορατό λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων όταν η Πεκρές δήλωσε ότι θα ψηφίσει Μακρόν στις 24 Απριλίου, ενώ ο εσωκομματικός της αντίπαλος, Ερίκ Σιοτί, είπε ότι δεν θα την ακολουθήσει σε αυτό το βήμα.
Εξατμίστηκε το Σοσιαλιστικό κόμμα
Χειρότερη τύχη είχε η Σοσιαλίστρια υποψήφια, η δήμαρχος των Παρισίων Αν Ινταλγκό, η οποία όχι μόνο δεν κατάφερε να διατηρήσει ή να αυξήσει το ήδη ιστορικά χαμηλό 6% που είχε εξασφαλίσει προ πενταετίας ο τότε υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Μπενουά Αμόν, αλλά το έριξε και κάτω απο το 2% (1,74%).
«Το 2017 γίναμε μάρτυρες του καταποντισμού των Σοσιαλιστών και σε αυτή την ψηφοφορία βλέπουμε τον καταποντισμό των Ρεπουμπλικανών», λέει ο Ρεμί Λεφέβρ, πολιτικός επιστήμονς του Πανεπιστημίου της Λιλ.
Οι Σοσιαλιστές είδαν τα τελευταία χρόνια τις τάξεις τους να αποδυναμώνονται με τη μετατόπιση του γαλλικού πολιτικού τοπίου προς τα δεξιά. Πιο πρόσφατα, οι αριστεροί ψηφοφόροι υποστήριξαν τον Μακρόν ή υιοθέτησαν την επαναστατική ρητορική του νεοκομμουνιστή Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος ξεπέρασε κατά πολύ τους Σοσιαλιστές πιάνοντας χθες ποσοστό κοντά στο 22%. «Η Αριστερά δεν μπόρεσε ποτέ να ανακτήσει τις εργατικές τάξεις…», σχολιάζει ο Ρεϊνί. «Αντί να επανεφεύρει εαυτήν, κόλλησε με τους γραφειοκράτες της μεσαίας τάξης και τους δημοσίους υπαλλήλους — πράγμα όχι απαραίτητα κακό, αλλά, μη αρκετό», προσθέτει.
Αλλά ούτε ο Μελανσόν, ούτε οι Πράσινοι του Γιανίκ Ζαντό, ούτε οι κομμουνιστές υποψήφιοι έδειξαν να ενδιαφέρονται για τη σύμπηξη αριστεράς συμμαχίας. «Απόψε απευθύνω επίσημη έκκληση στις αριστερές και οικολογικές δυνάμεις, στις κοινωνικές δυνάμεις, στους πολίτες που είναι έτοιμοι να δεσμευτούν να οικοδομήσουν μαζί ένα σύμφωνο για κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη για τις κοινοβουλευτικές εκλογές», δήλωσε μετά τα πρώτα αποτελέσματα ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ. Εάν οι Σοσιαλιστές δουν να μειώνονται ακόμη περισσότερο οι έδρες τους – 25 έχουν τώρα – στη γαλλική Εθνοσυνέλευση στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, η κρατική χρηματοδότηση για το κόμμα τους θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, φέρνοντάς τους σε δεινή οικονομική κατάσταση, λίγα χρόνια μετά την πώληση της εμβληματικής έδρας τους στο Παρίσι.
«Επιχείρησαν να εμφανιστούν ως σοσιαλιστικό – οικολογικό κόμμα, αλλά χωρίς να διατυπώσουν ξεκάθαρα ένα πρωτότυπο όραμα», λέει ο Φρεντερίκ Σαουικί, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Pantheon-Sorbonne στο Παρίσι. «Εάν αυτή την πολύ κακή επίδοση στις προεδρικές εκλογές ακολουθήσει μια κατάρρευση στις βουλευτικές εκλογές, η επιβίωση του κόμματος στη σημερινή του μορφή θα τεθεί υπό αμφισβήτηση», σημειώνει.
Σε μια πενταετίας η μετά Μακρόν επόχη
Όπως όλα δείχνουν, η απόσταση Μαρκόν – Λε Πεν, στον πρώτο γύρο είναι αρκετά σημαντική, ειδικά μετά την προτροπή Μελανσόν , να μην επιλέξουν την Λε Πεν οι ψηφοφόροι του, αλλά και τις δηλώσεις στήριξης Μακρόν από την Πεκρές. Οπότε το μεγάλο στοίχημα για τα γαλλικά κόμματα -και δη τα παραδοσιακά- έρχεται σε 5 χρόνια, στις προεδρικές εκλογές του 2027, για να καταφέρουν να αναδείξουν κάποιον υποψήφιο αξιώσεων, αφού με την ολοκλήρωση της δεύτερης θητείας του το 2027 – εφόσον, βέβαια, επανεκλεγεί στις 24 Απριλίου – ο Μακρόν δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει την επανεκλογή του, βάσει της εκλογικής νομοθεσίας και το κόμμα του, το «κεντρώο» La Republique En Marche, δεν έχει αναδείξει κάποιο πιθανό διάδοχο.
Διαβάστε επίσης:
