Το κρατίδιο του Ζάαρλαντ στα σύνορα με τη Γαλλία είναι μεν το μικρότερο στη Γερμανία, αλλά οι χθεσινές εκλογές αναμένονταν με αγωνία και στο Βερολίνο, αφού είναι οι πρώτες μετά το σχηματισμό της νέας ομοσπονδιακής κυβέρνησης και επίσης οι πρώτες σε μια ιδιαίτερα ασταθή περίοδο λόγω πολέμου, ακρίβειας και πληθωρισμού.
Οσοι περίμεναν ότι αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τους εδώ και 23 χρόνια κυβερνώντες Χριστιανοδημοκράτες, στη λογική της συνέχειας και της «ασφάλειας» έπεσαν παταγωδώς έξω. Η Χριστιανοδημοκρατία υπέστη μια συντριπτική ήττα, χάνοντας 12,2% και έπεσε στο 28,5%, πολύ πίσω από τους Σοσιαλδημοκράτες που πραγματικά θριάμβευσαν, κερδίζοντας 13,9% και φτάνοντας το 43,5%, κάτι που θα τους δώσει και την απόλυτη πλειοψηφία στο τοπικό κοινοβούλιο (29 έδρες σε σύνολο 51).
Οι συγκυβερνήτες στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση Πράσινοι (4,9%) και Φιλελεύθεροι (4,8%) δεν κατάφεραν οριακά να ξεπεράσουν το όριο του 5% και θα μείνουν εκτός Βουλής, όπως και η Αριστερά (die Linke) η οποία υπέστη μια πανωλεθρία, που σημαίνει την πολιτική της εξαφάνιση, αφού έμεινε στο 2,6%, πέφτοντας κατά 10 ολόκληρες μονάδες. Μοναδικό από τα μικρότερα κόμματα, που πέρασε το πλαφόν του 5% ήταν πάλι η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με ποσοστό 5,7%.
Αν συνυπολογίσει κανείς και τα ακόμα μικρότερα κόμματα, που πήραν ένα ποσοστό γύρω στο 9% θα πρέπει να σκεφτεί ότι ένα 20% των ψήφων δεν θα εκπροσωπείται στο νέο ομόσπονδο κοινοβούλιο. Μαζί με το 37% της αποχής αυτό σημαίνει, ότι ο ένας στους δύο πολίτες με δικαίωμα ψήφου δεν θα έχει πολιτική εκπροσώπηση στην τοπική Βοιυλή. Σημείο και αυτό των καιρών.
Για τη μελλοντική πρωθυπουργό Ανκε Ρέλινγκερ αυτό έχει λίγη σημασία. Το σημαντικό είναι ότι έδωσε μια πολύ σημαντική και συμβολική νίκη στο SPD, κάτι που ενισχύει σίγουρα και τον «σύντροφό της» τον καγκελάριο Ολαφ Σολτς, ο οποίος έχει ξεκινήσει τη θητεία του εν μέσω μιας πραγματικά θυελλώδους πολιτικά περιόδου. Το κατά πόσο αυτή η νίκη είναι και δικό του επίτευγμα είναι κάτι που ίσως αποκρυπτογραφήσουν οι αναλύσεις της εκλογικής συμπεριφοράς τις επόμενες ημέρες.
Φυσικά υπάρχουν και οι τοπικές ιδιαιτερότητες, που πάντα επηρεάζουν τέτοιες εκλογές. Φαίνεται πάντως ότι η ανάκαμψη της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας είναι μια διαδικασία που δεν είναι απλώς περιστασιακή και μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερες πολιτικές αλλαγές στη χώρα.
Αν πρόκειται για μια καινούρια «άνοιξη» είναι νωρίς να ειπωθεί. Το σίγουρο είναι πάντως πως οι σοσιαλδημοκράτες δείχνουν να κυριαρχούν στον κεντρώο χώρο, την ώρα που η Κεντροδεξιά, αλλά και η Αριστερά αποδυναμώνονται αισθητά. Σε κάθε περίπτωση ο Ολαφ Σολτς θα πρέπει να αισθάνεται πιο άνετα από το βράδυ της Κυριακής, αφού αυτή η νίκη αφαιρεί πυρομαχικά από δυνητικούς επικριτές του μέσα στο κόμμα και του δίνει όχι απλώς ανάσες, αλλά ένα αέρα νίκης για τις επόμενες δοκιμασίες.
Αντίθετα για το νέο πρόεδρο της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης, Φρίντριχ Μερτς αυτή είναι η πρώτη βαριά του ήττα, που αποδεικνύει τις δυσκολίες που θα έχει να αντιμετωπίσει στην προσπάθεια «αναστήλωσης» του κόμματός του, μετά το τέλος της «χρυσής εποχής Μέρκελ».
Η επισιτιστική κρίση είναι παγκόσμια και ήρθε για να μείνει
Στις 29 – 30 Μαρτίου ο επόμενος γύρος των Ρώσο – Ουκρανικών διαπραγματεύσεων στην Τουρκία
