COVID 19: Κι όμως, τελικά γίναμε Ιταλία!
«Προσοχή, μη γίνουμε Ιταλία» ήταν η μόνιμη επωδός προς υποστήριξη των μέτρων καραντίνας που εγκαίρως αποφάσισε πριν από δύο χρόνια η ελληνική κυβέρνηση, λαμβάνοντας -τότε- σοβαρά υπόψη τις προειδοποιήσεις, και κυρίως τις προτάσεις, των ειδικών. «Προσοχή να μη γίνουμε Μπέργκαμο!».
Ευτυχώς Μπέργκαμο δεν γίναμε, με την έννοια της απόλυτης ασφυξίας στο σύστημα υγείας, του ομαδικού ξεκληρίσματος, της αδυναμίας να ταφούν οι νεκροί. Ο μίνιμουμ στόχος εκείνης της εποχής, που ήταν να καθυστερήσουμε την εξάπλωση της πανδημίας ώστε να επιμεριστούν οι συνέπειές της σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να δοθεί το αναγκαίο περιθώριο στο σύστημα υγείας να οργανωθεί, είχε επιτευχθεί.
Τελικά όμως δεν αποφύγαμε να γίνουμε Ιταλία. Είναι δεδομένο, με βάση την αδήριτη αριθμητική, ότι σήμερα ή αύριο, ο αριθμός των θανάτων με covid-19 ανά εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα θα ξεπεράσει τον αντίστοιχο της γειτονικής χώρας.
Ίδια νούμερα, άλλα συμπεράσματα
Η πρόβλεψη, εδώ και καιρό, ότι περίπου αυτή την περίοδο θα έπιανε η χώρα τα νούμερα της Ιταλίας, δεν οφειλόταν σε κάποιες μαντικές ικανότητες του γράφοντος. Προήλθε από την επίμονη παρακολούθηση των μαθηματικών της πανδημίας, μέρα με την ημέρα, εβδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με τον μήνα. Οι αριθμοί σπάνια λένε ψέματα, αρκεί να ξέρεις -και κυρίως να θέλεις- να τους διαβάσεις. Πρόκειται άλλωστε για τους ίδιους ακριβώς αριθμούς που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση. Με μόνη διαφορά ότι την ώρα που οι δείκτες υπαγόρευαν ιδιαίτερη σύνεση και προσοχή, εκείνοι προχωρούσαν σε χαλάρωση μέτρων. Όταν η χώρα σκαρφάλωνε σε ολοένα χειρότερες θέσεις στις διεθνείς λίστες, οι εδώ αρμόδιοι κήρυτταν το τέλος της πανδημίας. Και αντιστρόφως, την περίοδο που υπήρχε το περιθώριο και η δυνατότητα να αξιοποιηθεί η αρχική επιτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας ώστε να προετοιμαστούν με εντατικούς ρυθμούς η πρωτοβάθμια περίθαλψη, το ΕΣΥ και οι μονάδες εντατικής θεραπείας, ο πρωθυπουργός είχε μοναδική του έγνοια να ανακηρύξει τη χώρα covid free προορισμό.
Ο χρόνος που κερδήθηκε αρχικά, ξοδεύτηκε σε άκαιρες θριαμβολογίες. Ούτε η ευλογία της έλευσης των εμβολίων αξιοποιήθηκε επαρκώς, γιατί αντιμετωπίστηκε σαν πανάκεια και όχι ως εργαλείο θωράκισης της χώρας, που έπρεπε να συνδυαστεί με όλα τα υπόλοιπα διαθέσιμα μέσα. Η αμεριμνησία οδήγησε στην επιλογή να μην ενισχυθεί εγκαίρως το ΕΣΥ, το οποίο σε φάσεις έξαρσης των κρουσμάτων απέτυχε να καλύψει βαριά ασθενείς που συνωθούνταν για μια θέση στις ΜΕΘ, σε πολλούς από τους οποίους δεν δόθηκε τελικά η ευκαιρία και η υποστήριξη ώστε να παλέψουν για να επιβιώσουν. Επέτρεψε επίσης το τραγικό φαινόμενο που έγινε -εκ των υστέρων- γνωστό χάρη στην έκθεση Λύτρα-Τσιόδρα: οι κάτοικοι της περιφέρειας εκτέθηκαν στην πανδημία με πιθανότητες επιβίωσης πολύ μικρότερες από εκείνων της Αθήνας.
Η τομή του ανασχηματισμού
Στον ανασχηματισμό της 31ης Αυγούστου 2021, εν μέσω της πανδημίας, ο πρωθυπουργός είχε την έμπνευση να αντικαταστήσει τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια με τον Αθανάσιο Πλεύρη. Δεν είναι γνωστό πώς αξιολογεί ο πρωθυπουργός εκείνη την επιλογή του. Το βέβαιο είναι ότι, τουλάχιστον βάσει των αριθμών, δεν δικαιώνεται. Όταν ο κ. Κικίλιας απομακρύνθηκε από το υπουργείο, 17,5 μήνες από την έλευση της πανδημίας, ο αριθμός των νεκρών με covid 19 είχε φτάσει στους 13.622. Κατά τη διάρκεια της θητείας του κ. Πλεύρη προστέθηκαν στη λίστα 13.461 νεκροί, δηλαδή ο συνολικός αριθμός σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα σε μόλις 7 μήνες! Ας σημειωθεί ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων χωρών του κόσμου, την ίδια περίοδο η τάση του αριθμού των θανάτων ήταν πτωτική.
Όλο το τελευταίο διάστημα, από την αρχή του χρόνου, σε καθημερινή βάση χάναμε ένα πούλμαν γεμάτο συμπολίτες μας -μερικές μέρες μπορεί και δύο- χωρίς να ιδρώνει το αφτί κανενός αρμοδίου. Το μόνο που άλλαξε ήταν η ρητορική και η επικοινωνία. Απλώς προσπαθούσαν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Μπορείς να κρύψεις δεκάδες χιλιάδες νεκρός κάτω απ’ το χαλί;
Κάπως έτσι γίναμε τελικά Ιταλία. Σχεδόν ταυτόχρονα θα προσπεράσουμε και το Βέλγιο, που κι εκείνο δεινοπάθησε στο πρώτο κύμα. Τις προηγούμενες εβδομάδες είχαμε ξεπεράσει διαδοχικά την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Ισπανία κα τη Βρετανία, χώρες που κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας είχαν πληγεί με τεράστια σφοδρότητα.
Το ανατολικό μπλοκ
Φυσικά, υπάρχουν και χειρότερα. Η Ελλάδα βρίσκεται παγκοσμίως -ακόμα- στην 26η θέση (πέρσι τον Ιανουάριο κινούνταν βέβαια γύρω στην 50η). Μεταξύ των 27 χωρών της Ε.Ε. είναι 11η. Προηγούνται η Βουλγαρία (2η σε όλο τον πλανήτη μετά το Περού), η Ουγγαρία, η Κροατία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Λιθουανία, η Σλοβενία, η Πολωνία και η Λετονία. Αν είμαστε σοβαροί, θα κάτσουμε να σκεφτούμε τι κοινό έχουν μεταξύ τους αυτές οι χώρες στις οποίες τείνουμε να μοιάσουμε.
Το επόμενο ορόσημο θα είναι το ορατό ενδεχόμενο, μέσα στους επόμενους δύο μήνες και εφόσον δεν υπάρξει κάποια σημαντική ανάσχεση της υπαρχουσών τάσεων, να προσπεράσουμε σ’ αυτή τη θανάσιμη λίστα τις ΗΠΑ, που εχθές βρίσκονταν στην 18η θέση παγκοσμίως με 2.993 νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων (έναντι 2.620 στη χώρα μας).
Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, ούτε να δώσω λαβή για να με αποκαλέσουν λαϊκιστή. Αλλά η ψυχρή αλήθεια είναι ότι ακριβώς λόγω αυτών των άθλιων επιδόσεων της διακυβέρνησής του στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ο Ντόναλντ Τραμπ ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές του 2020, παρότι πριν από την επέλαση του covid 19 η νίκη του εθεωρείτο σχεδόν δεδομένη.
Οι μπίζνες του πολέμου: Ενέργεια και άμυνα made in USA αποφασίζει η Ε.Ε.
Απειλείται εκ των έσω ο Πούτιν ή αυτό είναι ένας ευσεβής πόθος των Δυτικών;
