Ο βουλευτής της Ν.Δ. και πρόεδρος της Επιτροπής Μετανάστευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης μίλησε στο Politicus.gr σε ένα διάλειμμα από τις εργασίες της επιτροπής στο Στρασβούργο. Εκτιμά ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες που ήταν επιφυλακτικές στο παρελθόν με τους πρόσφυγες δείχνουν μεγαλύτερη διάθεση συνεργασίας πλέον και ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει φυλετικός διαχωρισμός για έναν πρόσφυγα. Τάσσεται υπέρ της αποστολής στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία και μιας συλλογικής ευρωπαϊκής λύσης για το ζήτημα της νέας οικονομικής κρίσης.
Με την ιδιότητα του προέδρου της Επιτροπής Μετανάστευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης έχετε μια πιο σαφή εικόνα για το νέο μεταναστευτικό κύμα που προκύπτει από τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας γι’ αυτό και πως η Ευρώπη μπορεί να το διαχειριστεί;
«Όπως γνωρίζετε, η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες έχει πραγματοποιήσει ιδιαίτερα δυσοίωνες προβλέψεις για το συνολικό αριθμό των προσφύγων από την Ουκρανία τους επόμενους μήνες. Ρεαλιστικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για τέσσερα έως επτά εκατομμύρια πρόσφυγες το προσεχές χρονικό διάστημα. Η Ευρώπη έχει πλέον μεγαλύτερη ετοιμότητα και ελπίζω αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση της νέας προσφυγικής κρίσης. Φυσικά, υπάρχουν πολλά ζητήματα που θα εξετάσουμε ως Επιτροπή το ερχόμενο χρονικό διάστημα, αλλά προς το παρόν θα έλεγα πως όλες οι μεριές -ακόμη και χώρες που ήταν αρνητικές στο πρόσφατο παρελθόν- επιδεικνύουν μεγαλύτερη διάθεση να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια».
Έχει δημιουργηθεί ήδη μια διαμάχη στο δημόσιο λόγο αναφορικά με τους πρόσφυγες «δύο ταχυτήτων»: τους λευκούς Χριστιανούς από τη μια και τους μελαμψούς αλλόθρησκους από την άλλη. Συμβαδίζει αυτός ο διαχωρισμός με τις αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού και αν όχι πώς μπορεί να αποφευχθεί;
«Ένας τέτοιος “διαχωρισμός” δεν πρέπει και δεν μπορεί να επικρατήσει. Το Διεθνές Δίκαιο δεν διαφοροποιεί τις διατάξεις του ανάλογα με τη χώρα καταγωγής του κάθε πρόσφυγα. Αυτό, όμως, που συμβαίνει είναι πως υπάρχουν σαφή νομικά κριτήρια για το ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος όχι. Στην εν λόγω περίπτωση δεν τίθεται κανένα ερώτημα για το αν οι Ουκρανοί είναι πρόσφυγες ή όχι. Φυσικά και είναι. Η κατάσταση δεν είναι το ίδιο ξεκάθαρη για τους ανθρώπους που φθάνουν στην Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή ή τη Βόρεια Αφρική. Εξ ου και έχουμε τις διαδικασίες αίτησης ασύλου».
Η κυβέρνηση απέστειλε ανθρωπιστική βοήθεια και πολεμικό υλικό στην Ουκρανία. Την ίδια ώρα όλες οι εγχώριες δημοσκοπήσεις καταγράφουν την αντίθεση της πλειονότητας των ερωτηθέντων όσον αφορά τη βοήθεια πολεμικού υλικού και το φόβο πως αυτή η κίνηση μπορεί να αποβεί βλαπτική για τα εθνικά μας συμφέροντα. Τι θα απαντούσατε στον κόσμο που εκφράζει αυτή την εύλογη ανησυχία;
«Πιστεύω ότι κάνουμε το σωστό. Και δεν είμαστε μόνοι καθώς πολλές ευρωπαϊκές χώρες συμμετέχουν σε αποστολή αμυντικής βοήθειας. Η ιστορία θα μιλήσει στο τέλος κρίνοντας την ορθότητα της επιλογής. Όμως σημειώστε παρακαλώ πως εκτός από την ηθική αναγκαιότητα συνδρομής του αδυνάμου που δέχεται μία άδικη εισβολή εδώ δημιουργείται και ένα προηγούμενο. Φανταστείτε τι θα θέλαμε εμείς για την χώρα μας, στην ασταθή γεωπολιτικά περιοχή που βρισκόμαστε, εάν αντιμετωπίζαμε οποιοδήποτε αντίστοιχο ζήτημα από έναν ούτως ή άλλως προβληματικό γείτονα. Δεν διασφαλίζει την βεβαιότητα του αποτελέσματος ο συλλογισμός αλλά το παράδειγμά σου ελπίζεις να λειτουργήσει όταν και εάν χρειαστεί».
Η Τουρκία ομολογουμένως έχει αναδειχθεί σε βασικό παίκτη στο παζλ της ουκρανικής κρίσης. Ο ρόλος της Ελλάδας από εδώ και πέρα ποιος θεωρείτε ότι πρέπει να είναι, ειδικά μετά την τελευταία συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο;
«Κατ’ αρχάς ναι μεν η Τουρκία προσπαθεί αλλά δεν έχει κάποια θεαματικά ή έστω θετικά αποτελέσματα. Ως προς την χώρα μας τώρα. Είμαστε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν έχουμε κανέναν δισταγμό να δρούμε σε συνεννόηση με τους συμμάχους μας για τη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή. Γιατί στο τέλος της ημέρας αυτή η σταθερότητα ευνοεί και τα δικά μας στρατηγικά συμφέροντα».
Η χώρα βιώνει ένα νέο κύμα ανατιμήσεων που δοκιμάζει τις αντοχές της κοινωνίας. Κατά κοινή ομολογία τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί δεν αρκούν για να καλύψουν τη δυσαρέσκεια των πολιτών. Τι πρέπει να γίνει ώστε ν αλλάξει το κλίμα;
«Παρότι από το Σεπτέμβριο του 2021 ως και τον Φεβρουάριο του 2022 η κυβέρνηση δαπάνησε πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και των συνακόλουθων ανατιμήσεων ο πρωθυπουργός δήλωσε πως σύντομα ανακοινώνονται και νέα μέτρα ενίσχυσης των αδυνάμων. Βεβαίως οι δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού, όπως γνωρίζετε, είναι πεπερασμένες. Συνεχίζουμε να στηρίζουμε επιχειρήσεις και νοικοκυριά στους λογαριασμούς της ενέργειας. Αλλά αυτό που πρέπει να συμβεί τώρα, όπως και πριν από δύο χρόνια με την πανδημία, είναι να βρεθεί μία συλλογική ευρωπαϊκή λύση. Για τον απλό λόγο πως και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα διεθνές, εξωγενές φαινόμενο, που επηρεάζει τη χώρα μας. Και τότε, όταν ο Πρωθυπουργός συνυπέγραψε σχετικό αίτημα για κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό, κάποιοι έσπευσαν να αντιδράσουν αρνητικά. Σήμερα το Ταμείο Ανάκαμψης είναι μία πραγματικότητα. Αυτό το αίτημα, της ευρωπαϊκής στήριξης προωθεί η κυβέρνηση σε όλα τα διεθνή όργανα».
Το ενδεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες θα μπορούσε να είναι μια λύση στο πλαίσιο μιας γενικότερης επανεκκίνησης της χώρας ώστε ν αντιμετωπιστούν καλύτερα τα προβλήματα;
«Πολύ ωραία το διατυπώσατε αλλά φοβούμαι πως είναι ένα ερώτημα που δεν επιδέχεται πολλές απαντήσεις. Ήδη ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει πως εκλογές θα γίνουν στο συνταγματικά προβλεπόμενο χρόνο. Αρκούμαι σ’ αυτό».
Κοντά στα τρία εκατομμύρια οι πρόσφυγες από την Ουκρανία
Στέλιος Κούλογλου: Δεν βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις εκλογές
