Ο φιλορωσισμός και η (ακρο)δεξιά αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης
Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο πόλεμος που μαίνεται στη χώρα αυτή, έφερε στην επιφάνεια μία διαχρονικά υποβόσκουσα εσωτερική σύγκρουση. Ίσως όχι τη μόνη, αλλά σίγουρα την πιο έντονη αυτές τις μέρες: Ανάμεσα σε όσους τάσσονται αναφανδόν και χωρίς αστερίσκους με τις κινήσεις της Δύσης και τους φίλους της Ρωσίας και του Πούτιν
Ο αμφιλεγόμενος Ρώσος πρόεδρος ήταν μέχρι να εισβάλει στην Ουκρανία ένας από τους πιο δημοφιλείς ξένους ηγέτες, σύμφωνα με μετρήσεις των τάσεων στην ελληνική κοινή γνώμη. Και όπως δείχνουν διάφορες έρευνες, αλλά και το κλίμα στα σόσιαλ μίντια οι «φιλορωσικές» διαθέσεις, ενδεχομένως και λόγω μίας παγιωμένης απογοήτευσης για τα όσα έχει κάνει ή δεν έχει κάνει η Δύση για τα ελληνικά θέματα (όπως στο Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις), αρκετά έντονες.
Αυτή τουλάχιστον ήταν η κατάσταση πριν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η οποία ενδεχομένως να διαφοροποιήσει σε βάθος χρόνου τη στάση της κοινής γνώμης.
Το πολιτικό θέμα, όμως, που προκύπτει και αναλύεται ήδη από αυτή τη διαπίστωση, είναι ότι φαίνεται να ενισχύονται σχήματα, που διαχρονικά διακήρυτταν εμμέσως ή ευθέως την υποστήριξή τους προς τη Μόσχα. Σχήματα που κυρίως κινούνται στα ακροδεξιά και δεξιά της ΝΔ και δημιουργούν τάσεις, που ίσως ανατρέψουν τις προσδοκίες του κυβερνώντος κόμματος για πολιτικά οφέλη από την κατάσταση της αβεβαιότητας και τους κινδύνους, που ενσκήπτουν για την περιοχή, ιδίως στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.
Είναι γεγονός ότι το Μαξίμου ανάμενε ότι αυτή η κατάσταση θα συσπείρωνε την εκλογική βάση της ΝΔ. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι βέβαιο όμως και πάντως δεν δείχνει να είναι στο βαθμό που προσδοκούσαν οι επιτελείς του πρωθυπουργού.
Με την επιλογή της η κυβέρνηση να στείλει όπλα στην Ουκρανία – ανεξαρτήτως του ορθού ή του λάθους της απόφασης- απογοήτευσε μέρος του συντηρητικού εκλογικού σώματος που κινείται ανάμεσα σε ακροδεξιά σχήματα ή κόμματα τύπου Ελληνικής Λύσης και της ΝΔ. Οι τελευταίες κυλιόμενες δημοσκοπήσεις καταγράφουν άνοδο του Κυριάκου Βελόπουλου, ο οποίος εκφράζει σε μεγάλο βαθμό τις φιλορωσικές διαθέσεις του δεξιού κόσμου.
Το θέμα είναι από άποψη πολιτικών συσχετισμών ότι ενόψει των εκλογών με απλή αναλογική αυξάνεται η κινητικότητα στην άκρη της δεξιάς πολυκατοικίας. Το σχήμα «Δημιουργία» με τους Φαήλο Κρανιδιώτη, Θάνο Τζήμερο, πυκνώνει τις παρεμβάσεις του και εφόσον προκύψει συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο οι περισσότεροι προεξοφλούν ότι θα διεκδικήσει με ελπίδες την είσοδό του στη Βουλή, με ό,τι σημαίνει αυτό για τη ΝΔ.
Αλλά και το κόμμα «Ελεύθεροι Άνθρωποι», που ίδρυσε ο Γιώργος Τράγκας και του οποίου τώρα ηγείται ο Πάρις Κουρτζίδης επενδύει στην έκφραση του αντιεμβολιαστικού κινήματος, που παρέμεινε πολυάριθμο μέχρι και τώρα και εμφανίζει «τιμωρητικές» τάσεις για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση. Άλλωστε οι άνω των 60 που παρέμειναν ανεμβολίαστοι καλούνται ήδη να πληρώσουν πρόστιμο γι αυτή τους την επιλογή.
Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει αγωνία να διατηρήσει την επιρροή του στον κεντρώο χώρο, όπως έδειξε η επιστράτευση και πάλι του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, η παραδοσιακή, λαϊκή δεξιά με την ακροδεξιά μπορούν να εξελιχθούν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αναλυτών της κοινής γνώμης, σε αχίλλειο πτέρνα για την κυβέρνηση στις επικείμενες εκλογές.
Οικονόμου: Εκτός τόπου και χρόνου η συζήτηση περί εκλογών
Τα σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας που τροφοδοτεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών
