Πώς ο Πούτιν νεκρανάστησε το ΝΑΤΟ

Στα υπόγεια καταφύγια στην έδρα του ΝΑΤΟ υπάρχει ένα εικόνισμα. Μπροστά του καίει μια «άσβεστη φλόγα», που επιτηρεί επί 24ωρου βάσης ένας Αμερικανός πεζοναύτης. Η «ιερή» εικόνα είναι του Βλαδίμηρου Πούτιν του «μεγάλου χορηγού» της Βορειοτλαντικής Συμμαχίας.

Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική. Μάλλον δεν είναι τόσο δημιουργικοί στις Βρυξέλλες. Αλλά θα μπορούσε να είναι πραγματική. Ή τέλος πάντων θα μπορούσαν να το σκεφτούν, αφού ο Ρώσος Πρόεδρος έχει αποδειχτεί πλέον ως ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Συμμαχίας.

Η επίθεσή του στην Ουκρανία ήταν το καλύτερο επιχείρημα, για όσους επέμεναν εδώ και δεκαετίες, ότι μπορεί ο Ψυχρός Πόλεμος να τελείωσε, μπορεί το Σύμφωνο της Βαρσοβίας να διαλύθηκε, μπορεί οι περισσότερες πρώην χώρες μέλη του να «ανήκουν πλέον εις την Δύσιν», αλλά το ΝΑΤΟ δε πρέπει να συνταξιοδοτηθεί. Ακόμα και αν ήταν «εγκεφαλικά νεκρό», σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει, όπως είχε τολμήσει να ξεστομίσει κάποτε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.

ΝΑΤΟ σημαίνει ΗΠΑ

Για τα μάτια του ΝΑΤΟ ξεκίνησε αυτός ο πόλεμος. Επειδή η Ουκρανία ήθελε να γίνει μέλος του πάση θυσία. Ετσι λοιπόν ο πόλεμος που είχε ως αιτία του το ΝΑΤΟ απέδειξε στα μάτια σύσσωμων των δυτικοευρωπαίων αναλυτών, ότι χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε το ΝΑΤΟ. Λογικό ακούγεται. Σαν να δίνεις το αμάξι σου σε ένα φαναρτζή και αυτός να το ρίχνει με φόρα σε ένα μαντρότοιχο για να σου αποδείξει πόσο τον χρειάζεσαι.

Ας μην γελιόμαστε. ΝΑΤΟ σημαίνει στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ως συμβούλου, προστάτη, αρωγού και φυσικά προμηθευτή όπλων. Συνδιαμορφωτή πολιτικής.

Δεν υπήρξε ποτέ αυτόνομη ευρωπαϊκή άμυνα. Ολες οι χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης έγιναν μέλη της ΕΕ, αφού πρώτα είχαν πάρει «ταυτότητα μέλους στο ΝΑΤΟ». Και προφανώς αυτό γνώριζε και ο Ζελένσκι και όσοι τον στήριξαν ή έκαναν ότι τον στηρίζουν. Το ευρωπαϊκό ταξίδι της Ουκρανίας προς τις Βρυξέλλες έπρεπε να περάσει πρώτα για να σφραγιστεί από την έδρα της Συμμαχίας, πριν καταλήξει με μια χρονική απόσταση μερικών ετών στα γραφεία της Κομισιόν μερικά χιλιόμετρα παραπέρα.

Το προβλέψιμο ρίσκο που πήραν και οι δύο πλευρές

Αν δει κανείς ψύχραιμα τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών και λάβει υπόψη του τον κυνισμό των δύο «μεγάλων αντιπάλων» μπορεί να καταλήξει σε δύο συμπεράσματα:

1. Ο Πούτιν δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δεχτεί την ένταξη της Ουκρανίας. Ηξερε ότι για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να ρισκάρει πολλά και να πληρώσει το αντίτιμο. Για παράδειγμα την περαιτέρω ενίσχυση της Συμμαχίας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ηξερε επίσης ότι έπρεπε να ζητά πολλά για να εξασφαλίσει το ελάχιστο. Δεν μπορεί να πίστευε ότι το ΝΑΤΟ θα… έφευγε από την Πολωνία ή τις Βαλτικές.
2. Οι Αμερικάνοι ήξεραν ότι ο Πούτιν δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δεχτεί την ένταξη της Ουκρανίας. Ηξεραν επίσης ότι ήταν διατεθιμένος να ρισκάρει πολλά για να το πετύχει αυτό και να πληρώσει το αντίτιμο. Για παράδειγμα την περαιτέρω ενίσχυση της Συμμαχίας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ηξεραν επίσης ότι ο Πούτιν δε μπορεί να πίστευε ότι το ΝΑΤΟ θα… έφευγε από την Πολωνία ή τις Βαλτικές.

Αυτό που δεν είχαν υπολογίσει οι ΝΑΤΟϊκοί ήταν την… τύχη τους. Την αδιαφορία δηλαδή του Πούτιν, για το αν θα τον χαρακτηρίσουν «διαβολικό», «παρανοϊκό» ή οτιδήποτε άλλο προκειμένου να πετύχει το στόχο του. Τώρα, στην επόμενη διαπραγμάτευση, το ΝΑΤΟ (δηλαδή οι ΗΠΑ) θα μπορεί να πάρει θέση στο τραπέζι από τη μεριά του «καλού». Θα έχει επίσης καταφέρει να ενισχύσει και άλλο τις δυνάμεις του και τα όπλα του στην πρώην Ανατολική Ευρώπη. Ο Γενς Στόλτενμπεργκ το ανακοίνωσε ήδη την Παρασκευή: «Οι ηγέτες των χωρών μελών του ΝΑΤΟ θα αναπτύξουν περισσότερα στρατεύματα και δυνάμεις ταχείας επέμβασης στην Ανατολική Ευρώπη». Μαζί με τα παρελκόμενά τους.

Και μια… σφαλιάρα αλά γαλλογερμανικά

Οσο για τον κύριο Μακρόν μπορεί να θάψει οριστικά τα σχέδια του για μια «στρατηγική αυτονομία» και μια «ευρωπαϊκή κυριαρχία». Και οι Γερμανοί θα πρέπει επιτέλους να αφήσουν τις αναστολές τους και να αρχίσουν να εξοπλίζονται περισσότερο στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίες οι συγκρίσεις του Πούτιν με τον Χίτλερ, που άρχισαν να αναμεταδίδουν κάποιοι ανεγκέφαλοι, που έμαθαν την ιστορία μέσα από κάποια τεύχη των… «Κλασσικών Εικονογραφημένων».

Το ΝΑΤΟ είναι λοιπόν εδώ. Ενωμένο. Δυνατό. Αναζωογονημένο. Και με προτροπές των πιο φανατικών οπαδών του προς τους «τελευταίους των Μοΐκανών» (ουδετέρων Φινλανδών, Σουηδών, Αυστριακών) να το σκεφτούν, μήπως και κάνουν και αυτοί αίτηση ένταξης. Προφανώς κάποιοι θέλουν να δουν τα όπλα που εμπορεύονται να χρησιμοποιούνται κιόλας. Αλλωστε και οι οβίδες έχουν ημερομηνία λήξεως.

Διαβάστε ακόμα

Πώς ο Kίσινγκερ το 2014 είχε προφητεύσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία

Τι ξέχασε ο Γιουβάλ Νόε Χαράρι: Από τις υποσχέσεις στον Γκορμπατσόφ στην κρίση της Ουκρανίας

Γιατί η Κίνα «κάνει πλάτες» στη Ρωσία