Στο θαύμα του πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού και σήμερα της Γαλατασαράι, Ομαρ Ελαμπντελαουί, ο οποίος είχε ουσιαστικά τυφλωθεί μετά από ένα ατύχημα με βεγγαλικά την Πρωτοχρονιά του 2020 και κατάφερε να ξαναβρεί την όρασή του χάρις στην βοήθεια των επιστημόνων και να επιστρέψει στα γήπεδα, 13 μήνες μετά, αναφέρεται ο βρετανικός «the Guardian» φιλοξενώντας και συνέντευξη του Νορβηγού ποδοσφαιριστή.
«Δεν είχα πραγματικά τον έλεγχο τις πρώτες μέρες», λέει ο 30χρονος δεξιός μπακ. «Όλα ήταν σκοτεινά – δεν ήξερα αν ήταν νύχτα ή μέρα. Ο χρόνος ήταν κάτι σχετικό». Υπήρχε οργή μεταξύ των πιο κοντινών και αγαπημένων του Ελαμπντελαουί, επειδή ένα άτομο που υποτίθεται εστάλη να βοηθήσει είχε μοιραστεί μια φωτογραφία του σε μια τόσο τραυματική στιγμή. Κάποιοι ζήτησαν να απολυθεί ή να μηνυθεί ο κατηγορούμενος, αλλά ο Ελαμπντελαουί ικανοποιήθηκε μόνο με μια συγγνώμη, γνωρίζοντας ότι η περαιτέρω τιμωρία δεν θα βοηθούσε κανέναν.
Καθώς οι γιατροί αξιολόγησαν τα τραύματα, η καριέρα του Ελαμπντελαουί έδειχνε να είχε τελειώσει. «Υπήρχε πολύς κόσμος και θόρυβος», λέει. «Οι φωνές γίνονται τόσο πιο δυνατές όσο ακούς τα πάντα όταν δεν μπορείς να δεις. Όσο περισσότερο έπαιρνε, τόσο περισσότερο φοβόμουν». Ο 30χρονος βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για λίγους μήνες μετά τη μετακόμισή του από τον Ολυμπιακό, αλλά ήταν ήδη δημοφιλές μέλος της ομάδας. Οι συμπαίκτες πρόσφεραν υποστήριξη, περνώντας ώρες στο νοσοκομείο.
Ο τότε επικεφαλής προπονητής, Φατίχ Τερίμ, άφησε τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς του για να πάει μαζί τους και ο αδερφός του Ελαμπντελαουί, Ρασίντ και ο ατζέντης του, Μικαίλ Ανταμπούρ, ταξίδεψαν για να βρεθούν εκεί. Η ζημιά στο πρόσωπο του Ελαμπντελαουί σήμαινε ότι ο αδελφός του δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει και σωριάστηκε στο πάτωμα του νοσοκομείου κλαίγοντας, όταν τον αντίκρυσε.
«Προσπάθησα απεγνωσμένα να καταλάβω, αλλά ήταν δύσκολο», λέει ο Ομάρ. Σε μια στιγμή άρπαξα τη γιατρό και ρώτησα: «Πες μου την αλήθεια, πες μου πόσο κακό είναι.» Μου είπε: «Το αριστερό σου μάτι δεν φαίνεται πολύ κακό αλλά το δεξί σου μάτι, δεν το ξέρουμε».
Υπήρχε μια αχτίδα φωτός, κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς η όραση άρχισε να επιστρέφει στο αριστερό μάτι του, επιτρέποντάς του να δει σχήματα και χρώματα. «Δεν τολμούσα να κοιμηθώ. Μόλις είδα λίγο φως μετά από λίγες μέρες στο αριστερό μου μάτι, φοβόμουν να κοιμηθώ όπως φοβόμουν το σκοτάδι, έτσι φοβόμουν να κλείσω τα μάτια μου. Παρόλο που ήταν λίγο φως από τα αριστερά μου, πάντα έλεγχα αν το φως ήταν εκεί γιατί φοβόμουν μην το χάσω».
Η επέμβαση στις ΗΠΑ
Ήταν προφανές ότι δεν υπήρχε απλή λύση για να επανέλθει η όρασή του στον Ελαμπντελαουί, πόσο μάλλον να παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Έγινε εκτεταμένη έρευνα με τη βοήθεια του συλλόγου σε νοσοκομεία από το Ηνωμένο Βασίλειο έως την Κίνα και τον Καναδά. Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Ελαμπντελαουί ταξίδεψε με τον ατζέντη του για να δει τον Δρ Έντουαρντ Χόλαντ στο Οφθαλμολογικό Ινστιτούτο του Σινσινάτι, όπου ο Χόλαντ ρίσκαρε τη χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης κερατοειδούς. Ο ποδοσφαιριστής θα κατέληγε να περνούσε έξι μήνες πηγαινοερχόμενος στις ΗΠΑ.
Το πρώτο στάδιο ήταν η ηρεμία και η σταθεροποίηση του ματιού με από του στόματος και τοπικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα, χρησιμοποιώντας διαδικασίες για την ενίσχυση της επιφάνειας. Οι γιατροί χρησιμοποίησαν μια αμνιακή μεμβράνη από ανθρώπινο πλακούντα, μια τεχνική που δανείστηκε από τη δερματολογία, για να δημιουργήσουν ένα ψευδοδέρμα. Χρειαζόταν επίσης ένα νέο βλέφαρο επειδή ένα μάτι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ένα. απαιτείται για προστασία και για να διατηρείται υγρό. Για αυτό, λήφθηκε μεμβράνη από το εσωτερικό του στόματος του Ελαμπντελαουί και το δέρμα από ένα από τα αυτιά του από πλαστικούς χειρουργούς.
Μέχρι την άνοιξη οι γιατροί και ο Ομάρ θα μπορούσαν να μετακινηθούν στα στάδια για την αποκατάσταση της όρασης. Μια μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων οφθαλμικής επιφάνειας από ένα μέλος της οικογένειας θα ενίσχυε τις πιθανότητες επιτυχίας και μια από τις αδερφές του, η Ικράμ, βρέθηκε να ταιριάζει απόλυτα ως δότρια. «Ήταν εξωπραγματικό», λέει ο Ελαμπντελαουί. «Ήταν ένα σημάδι ότι αυτό μπορεί να πάει καλά. Παρόλο που ξέραμε ότι ήταν πολύς ο δρόμος, το να έχω την αδερφή μου 100% έκανε μεγάλη διαφορά. Είναι αστείο καθώς τα άλλα αδέρφια μου ήταν σχεδόν αναστατωμένα που δεν ήταν αυτοί, καθώς ήθελαν να είναι αυτοί. Ήταν σημαντικό να έχω αυτή την αγάπη από την οικογένειά μου».
Ακολούθησε μια μακρά σειρά χειρουργικών επεμβάσεων, μαζί με τις προσπάθειές του να παραμείνει αισιόδοξος. «Όταν η πραγματικότητα σε χτυπάει και είσαι μόνος στο δωμάτιο και όλα είναι ακόμα σκοτεινά, τότε είναι δύσκολο να διατηρήσεις αυτή τη θετική νοοτροπία».
Δε σταμάτησε ποτέ να προπονείται
Μεταξύ των συνεχών θεραπειών και εξετάσεων στο Σινσινάτι, ο Ομάρ συνέχιζε να προπονείται όσο μπορούσε για να διατηρήσει τη φυσική του κατάσταση, παρόλο που μπορούσε να δει μόνο έξω από το αριστερό του μάτι. «Αυτό με έσωσε, που με κράτησε στη ζωή, δεν πρόκειται να πω ψέματα», λέει ο Ελαμπντελαουί. «Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσα να επιβιώσω σε όλη τη διαδρομή – αυτή ήταν η πραγματική μου απόδραση».
«Η προπόνηση για μένα ήταν το παν. Θυμάμαι τις λίγες εβδομάδες που δεν μπορούσα να προπονηθώ, αν είχα μια λεπτή διαδικασία ή εγχείρηση. Ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές και ο γιατρός το κατάλαβε και θα φρόντιζε να προπονούμαι όταν μπορούσα. Η προπόνηση και η οπτικοποίηση της προπόνησης με την ομάδα ήταν κάτι που με κράτησε ζωντανό».
Οι συμπαίκτες της Γαλατασαράι και του Ελαμπντελαουί στην Εθνική Νορβηγίας ήταν πολύ υποστηρικτικοί και ο σύλλογος πλήρωσε για τη θεραπεία του. «Έχει ισχυρή νοοτροπία και μπόρεσε να παραμείνει θετικός και να δει τις δυνατότητες», λέει ο προπονητής της Νορβηγίας, Στόλε Σολμπάκεν.
Ο Ομάρ έφυγε από το νοσοκομείο και μέσα σε μια ώρα έβγαζε το έμπλαστρό του για να δει ξανά. «Ήταν πραγματικά ξεχωριστό – δεν ξέρω πώς να το εκφράσω με λέξεις», λέει. «Μπορείτε να προσπαθήσετε να φανταστείτε, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δυνατό για κανέναν άλλον που δεν ήταν στη θέση. Έβγαζα το έμπλαστρο και είχα λίγη όραση. Έκλεινα το αριστερό μου μάτι και μπορούσα να δω το χέρι μου στη δεξιά μου πλευρά. Μπορούσα να δω όλες τις κινήσεις στη δεξιά μου πλευρά. Ήταν ένα θαύμα, σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα».
Η επιστροφή στα γήπεδα
Ο Ελαμπντελαουί, ο οποίος πρέπει να χρησιμοποιεί οφθαλμικές σταγόνες κάθε μισή ώρα εκτός και αν βρίσκεται στο γήπεδο, ενσωματώθηκε εκ νέου στην ομάδα στις αρχές Ιανουαρίου, με ειδικά γυαλιά και φακό επαφής. Η καλή φυσική του κατάσταση τον βοήθησε να επανενταχτεί εύκολα. «Όταν επέστρεψε για να παίξει ήταν πολύ συναισθηματικό, όλοι οι παίκτες έκλαιγαν και αγκαλιάζονταν», λέει ο Δρ Γενέρ γιατρός της Γαλατασαράι.
Πριν από δύο Παρασκευές συμμετείχε σε ένα φιλικό, το οποίο του έφερε στο μυαλό το επαγγελματικό του ντεμπούτο ως έφηβος. Αναμένεται να είναι στον πάγκο αυτό το Σάββατο στην έδρα της Καϊσερίσπορ και ελπίζει σε μια οριστική επιστροφή στα γήπεδα με έναν σύλλογο με τον οποίο έχει πλέον άρρηκτο δεσμό. Μετά από ένα χρόνο πόνου, ο Ελαμπντελαουί μπορεί να σκέφτεται πάλι την καριέρα του. «Είναι ένα βίωμα που θα μείνει μαζί μου για πάντα», λέει. «Δεν μπορώ να ξεχάσω. Είναι μια ουλή που θα με μένει για πάντα»
Πηγή: the Guardian
Διαβάστε ακόμα
Θρήνος στο ελληνικό ποδόσφαιρο: Πέθανε ο παίκτης που κατέρρευσε στο γήπεδο
