Οταν αρχίζουν να σκέφτονται τις εκλογές, το πράγμα νομοτελειακά στραβώνει
Δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο είναι λογικά ή αληθοφανή τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών και του χρόνου διεξαγωγής τους. Υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί και σίγουρα πιο ευφάνταστοι σε αυτόν τον τομέα.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι από εδώ και πέρα το θέμα θα έρχεται και θα επανέρχεται στο προσκήνιο. Κλείνω τα μάτια και… προβλέπω ότι οκτώ στις δέκα κυριακάτικες εφημερίδες θα έχουν τέτοια σενάρια την ερχόμενη Κυριακή, αλλά και όσες θα ακολουθήσουν μέχρι το… καλοκαίρι.
Αυτό σημαίνει πια ότι το ζήτημα βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης. Απόδειξη το γεγονός ότι ανακινείται και από τα δικά της «φίλια» μέσα και δεν προκαλείται ούτε από την πίεση της αντιπολίτευσης, ούτε από κάποιες λαοσυνάξεις, που απαιτούν «ανατροπή τώρα».
Αυτό είναι ακριβώς και σημαντικότερο πρόβλημα. Οταν τα σενάρια πρόωρων εκλογών καρφώνονται στο μυαλό ενός πρωθυπουργού (γιατί δικό του δικαίωμα παραμένει η προκήρυξη τους) τότε συνήθως το πράγμα αρχίζει να στραβώνει. Γιατί από το σημείο εκείνο και έπειτα τα πάντα κρίνονται και αποφασίζονται με αποκλειστικά αυτό το κριτήριο δηλαδή με έναν αναπόδραστα πολύ «κοντό» ορίζοντα. Ταυτόχρονα η πολιτική μετατρέπεται ολοκληρωτικά σε επικοινωνία. Οχι ότι αυτό δεν συμβαίνει ήδη, από μια κύβέρνηση που έχει άλλωστε αποδείξει ότι βλέπει τον εαυτό της ως μια «αιώνια φοιτήτρια» της Ανωτάτης Σχολής του Επικοινωνισμού.
Αλλά όταν αρχίζει και σκέφτεται εκλογές ένας πρωθυπουργός, όλα τα άλλα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Αρχίζουν να τις σκέφτονται και οι υπουργοί του και οι παρατρεχάμενοί τους που πρέπει τώρα να (ξανά)αρχίσουν την πορεία προς το λαό. Αρχίζουν να τις σκέφτονται οι βουλευτές, που μετρούν τις «αποδόσεις» και υπογραμμίζουν τις γκάφες των πραγματικών τους αντιπάλων. Των «συνυποψηφίων» τους δηλαδή από το ίδιο κόμμα, που απειλούν να τους πάρουν την έδρα στην περιφέρειά τους.
Οταν αρχίζει και σκέφτεται εκλογές ένας πρωθυπουργός ο κρατικός μηχανισμός μετατρέπεται σε «ξεκούρδιστη κιθάρα». Αντιθέτως ενημερώνονται σε καθημερινή βάση με «διευθύνσεις και ονόματα» τα βουλευτικά αρχεία «excel», καθώς όπως μας θύμισε εσχάτως και το απολαυστικό βίντεο από προηγούμενες μάχες κανένας «ωφελημένος» δεν πρέπει να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις του.
Εντάξει, οι δημοσιογράφοι σκέφτονται όλη την ώρα εκλογές. Αυτό συνεπώς δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Ή μάλλον είναι ένα μόνιμο πρόβλημα, που απλώς επιδεινώνεται, σαν τους ρευματισμούς το χειμώνα.
Σε μια περίοδο που η πανδημία συνεχίζει να σκοτώνει, που ο δανεισμός της Ελλάδας διαφαίνεται πλέον όλο και πιο δύσκολος, το δημόσιο χρέος καμαρώνει ακλόνητο, που στενεύουν απειλητικά τα περιθώρια κινήσεων για μια πραγματική ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από την ασφυξία της ακρίβειας, που ο πλανήτης κρατά την ανάσα του εξαιτίας της έναρξης ενός νέου Ψυχρού (ακόμα) Πολέμου, που η θεσμική Ευρώπη πελαγοδρομεί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι συναντώνται, τηρώντας φυσικά τους υγειονομικούς κανόνες, σε «καφέ» του Κολωνακίου και του Ψυχικού και ζωγραφίζουν πάνω σε χαρτοπετσέτες πολυτελείας τα σενάρια της επόμενης αυτοδυναμίας.
Οι αδαείς είχαν πάντα την πολυτέλεια να φέρνουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στα όνειρά τους, ανεξαρτήτως κόστους. Αυτό θα το πληρώνουν ως φαίνεται μονίμως οι «συνήθεις ύποπτοι». Τα εκατομμύρια πολιτών, που δεν έμαθαν ακόμα να σχεδιάζουν το αυτοδύναμο μέλλον τους πάνω σε χαρτοπετσέτες.
Διαβάστε ακόμα
Η προστασία από την ακρίβεια απαιτεί προτεραιότητες
