Ο κ. Στυλιανίδης ήρθε στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση του κ. Μητσοτάκη προκειμένου ν’ αναδιαμορφώσει την Πολιτική Προστασία.
Είχε προηγηθεί το ναυάγιο του επιτελικού κράτους στις πυρκαγιές του Αυγούστου με τη μισή Εύβοια καμμένη απ’ άκρη σ’ άκρη, αλλά και το φιάσκο με την για, δύο ώρες, υπουργοποίηση του Ευάγγελου Αποστολάκη που κατέληξε σε τεράστιο φιάσκο για την κυβέρνηση.
Στις πρώτες του δηλώσεις τότε, ο κ. Στυλιανίδης είχε πει μεταξύ άλλων πως «η πρόληψη και η ετοιμότητα απέναντι στις φυσικές καταστροφές είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο που έχουμε».
Περίπου 4,5 μήνες μετά, στη Βουλή χθες βράδυ, έκανε λόγο για «ραντάρ», και «αισθητήρες» που δεν τα έχουμε, αλλά και για μια «αίθουσα πολέμου», -war room, είπε χαρακτηριστικά- που επίσης δεν έχουμε, ενώ αράδιασε και τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους ρίχνοντας μεγάλο βάρος στη γραφειοκρατία, αναδεικνύοντας την «γραφειοκρατία των Αθηνών» ως μεγαλύτερη πρόβλημα από εκείνη των Βρυξελλών όπου υπηρέτησε για χρόνια. Αυτά όμως δεν τα περιμένεις από ένα μάχιμο υπουργό. Τα περιμένεις από ένα σχολιαστή, ένα δημοσιογράφο, έναν ακαδημαϊκό έστω, όπως π.χ. ο καθηγητής Γκολντάμερ που είχε κάνει τη σχετική έκθεση για τις παθογένειες του ελληνικού συστήματος μετά την τραγωδία στο Μάτι. Από τον υπουργό περιμένεις πράξεις και μάλιστα αποτελεσματικές, πόσο μάλλον όταν στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα φαινόμενο που ήταν γνωστό μέρες πριν πως θα έρθει και για το οποίο δήλωνες πανέτοιμος να αντιμετωπίσεις.
Όταν τη Δευτέρα το βράδυ στη συνέντευξη Τύπου εν μέσω της χιονοθύελλας ο κ. Στυλιανίδης δήλωνε «κρατήσαμε τη χώρα λειτουργική» (άσχετα εάν στην Αττική οδό και σε άλλους κεντρικούς δρόμους οι εγκλωβισμένοι ήταν χιλιάδες) δεν επικαλέστηκε ραντάρ, αισθητήρες, γραφειοκρατία και war rooms.
Συνεπώς, γιατί τα θυμήθηκε χθες; Ο κ. Στυλιανίδης, άθελά του πιθανότατα, με όσα είπε απέδειξε τη γύμνια του επιτελικού κράτους και το γεγονός ότι 2,5 χρόνια δεν έχει γίνει ουσιαστική δουλειά στον πυρήνα των παθογενειών που όντως υπάρχουν και τις έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν.
Με την έκθεση ιδεών «τι δεν έχουμε» απέδειξε πως όντως τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα και πως πλέον δεν είναι αρκετή δικαιολογία η φράση «δεν έχω νεκρό ενώ οι άλλοι είχαν 100 νεκρούς στο Μάτι». Πρόκειται για μια καραμέλα που έχει παλιώσει πλέον και δεν αρκεί ως επιχείρημα.
Η στάση του συνολικά χθες εξέπληξε δυσάρεστα και στελέχη της κυβέρνησης, τα οποία αντιλήφθηκαν το «ξεβράκωμα» του επιτελικού κράτους από τον Ελληνοκύπριο πολιτικό που ήρθε για να «σώσει το παιχνίδι», αλλά τελικά αποδείχθηκε «μεταγραφή αεροδρομίου», όπως κατήγγειλαν πολλοί βουλευτές της αντιπολίτευσης.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου πριν λίγες μέρες είχε πει πως «η σύγκρισή μας δεν θα γίνεται με το χθες», εννοώντας τους προηγούμενους.
Δυστυχώς γι’ αυτόν η σύγκριση γίνεται με το σήμερα και με το γεγονός ότι όποτε κλήθηκε να δώσει λύσεις σε ανάλογες περιπτώσεις απέτυχε παταγωδώς. «Η σύγκρισή μας θα γίνει με το μέλλον», είχε προσθέσει. Μόνο που κανείς δεν του εξασφαλίζει το μέλλον μετά από τόσα επαναλαμβανόμενα λάθη.
