Από το βράδυ της Δευτέρας, όταν πια το χάος στην Αττική Οδό και τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας εξελισσόταν σε κυβερνητικό φιάσκο στο πεδίο διαχείρισης της κακοκαιρίας, ήταν φανερό στους κόλπους της κυβέρνησης ότι ο αδύναμος κρίκος έφερε το όνομα του υπουργού Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης Χρήστου Στυλιανίδη. Οι περισσότεροι στο κυβερνών κόμμα συμφωνούσαν ότι οι ευθύνες του και τα λάθη του στο (μη) συντονισμό της κρατικής μηχανής ήταν καίρια και καθοριστικά για την αρνητική έκβαση της μάχης με την «Ελπίδα», όπως ονομάστηκε το συγκεκριμένο κύμα κακοκαιρίας.
Από την Τρίτη το πρωί η παραδοχή αυτή εκφραζόταν με διάφορους τρόπους και από πολλά κυβερνητικά στελέχη ακόμα και στο δημόσιο λόγο. Η τύχη του κ. Στυλιανίδη έμοιαζε να κρέμεται σε μία κλωστή με πολλούς να εισηγούνται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως αναφέρουν πληροφορίες, να προχωρήσει στην απομάκρυνση του πρώην κοινοτικού επιτρόπου, ώστε να εκτονωθεί η πολιτική πίεση στην κυβέρνηση. Ο κ. Στυλιανίδης και ο περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης εμφανίζονταν ως οι δύο παράγοντες, που φορτώνονταν (και εν πολλοί δικαίως, απλώς υπήρχαν κι άλλοι υπαίτιοι) την αποτυχία.
Μέχρι το βράδυ της Τρίτης, ίσως και νωρίς το πρωί της Τετάρτης, το σενάριο για αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας ήταν ανοιχτό, παρότι ο κ. Μητσοτάκης δεν τον τροφοδοτούσε στις σχετικές συζητήσεις με συνεργάτες του. Τελικά ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην καρατομήσει τον κ. Στυλιανίδη, φοβούμενος ότι μία τέτοια κίνηση θα χρεωνόταν στον ίδιο. Ο κ. Μητσοτάκης είχε τοποθετήσει τον Κύπριο πολιτικό στο νεοσύστατο υπουργείο σε μία πολύ κρίσιμη καμπή, κατά τον ανασχηματισμό, που είχε κάνει στο τέλος του περασμένου Αυγούστου. Ήταν προσωπική του επιλογή ο κ. Στυλιανίδης και του ανέθεσε το υπουργείο, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διασώσει κάπως το κύρος του, μετά την παταγώδη γκάφα με τον Ευάγγελο Αποστολάκη. Για όσους δεν θυμούνται, ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε τότε να κάνει στα «κρυφά» τη μεταγραφή του κ. Αποστολάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ, στις κυβερνήσεις του οποίου ήταν υπουργός Άμυνας, δίνοντάς του το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και να πλήξει έτσι επικοινωνιακά και πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα. Παρότι είχε ανακοινωθεί η υπουργοποίηση του κ. Αποστολάκη, ο τελευταίος έκανε πίσω, αρνούμενος την ένταξή του στην γαλάζια κυβέρνηση και προκαλώντας ισχυρό πολιτικό πλήγμα στον πρωθυπουργό. Σε εκείνη τη στροφή η καταφυγή στον κ. Στυλιανίδη για την κάλυψη του κενού του κ. Αποστολάκη, λειτούργησε λυτρωτικά για τον κ. Μητσοτάκη. Ο οποίος εκτίμησε τώρα ότι η καρατόμηση και μάλιστα μόλις πέντε μήνες μετά, ενός υπουργού, που ήταν προσωπική του «ανακάλυψη» και μάλιστα είχε προκαλέσει τότε γκρίνιες από βουλευτές της ΝΔ, που έχασαν την ευκαιρία ενός υπουργείου, θα ήταν σαν εκκωφαντική παραδοχή αποτυχίας.
.
Είναι ωστόσο δεδομένο ότι η εμπιστοσύνη που έχει πλέον στον κ. Στυλιανίδη έχει περιοριστεί. Γι’ αυτό και στο υπουργικό συμβούλιο διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει να στηρίζει την ανάγκη ξεχωριστού υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης, αλλά απέφυγε να αναφέρει το όνομα του υπουργού!
Με την απόφασή του πάντως να διατηρήσει στο σχήμα τον κ. Στυλιανίδη ο κ. Μητσοτάκης αναλαμβάνει ένα ρίσκο και πιθανόν να βρεθεί σύντομα μπροστά σε ένα δίλημμα. Το ρίσκο αφορά στο κατά πόσο μπορεί πράγματι ο Κύπριος πολιτικός να οργανώσει το υπουργείο και την πολιτική αντιμετώπισης κρίσεων. Αποδείχθηκε ότι δεν έχει ικανότητες διαχείρισης και συντονισμού, ούτε γνωρίζει την ελληνική κρατική λειτουργία ή ακόμα και την εγχώρια πολιτική πραγματικότητα. Δεν εμπνέει σιγουριά ούτε καν για την επικοινωνιακή διαχείριση των υποθέσεων του υπουργείου. Και το ρίσκο αφορά στον εάν θα καταφέρει να προετοιμάσει τον μηχανισμό για τις μάχες του καλοκαιριού, που η χώρα βρίσκεται συχνά στο έλεος των πυρκαγιών.
Άρα το δίλημμα που ίσως προκύψει θα είναι εάν θα διατηρήσει όντως τον κ. Στυλιανίδη στο υπουργείο για τις καλοκαιρινές προκλήσεις, ή θα τον αντικαταστήσει νωρίτερα, με αφορμή ίσως, είτε μία νέα κρίση στην οποία δεν θα ανταποκριθεί, είτε στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ανασχηματισμού έως τις αρχές Μαρτίου.
Διαβάστε επίσης:
Δικαιοσύνη: Απόφαση – πιλότος για τις προσφυγές κατά της Αττικής Οδού
Το χρονικό της κατάρρευσης του επιτελικού κράτους: Πώς η κυβέρνηση πιάστηκε στον ύπνο
