«Σαν πρόβατα στη σφαγή», ήταν η φράση που χρησιμοποίησε ένας ηλικιωμένος γείτονας για να περιγράψει το θάνατο των νέων παιδιών που ταξίδευαν με το Intercity 62 το οποίο, τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου, συγκρούστηκε μετωπικά με ένα φορτηγό τρένο, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πενήντα επτά άτομα. Πολλοί από τους νεκρούς ήταν φοιτητές που επέστρεφαν μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας από την Αθήνα στα πανεπιστήμιά τους στη Θεσσαλονίκη. Ογδόντα άνθρωποι τραυματίστηκαν, είκοσι πέντε εκ των οποίων σοβαρά. Και ένα ολόκληρο έθνος βυθίστηκε στο πένθος και στην ενδοσκόπηση.
Όπως συνέβη και με την αντίστοιχη τραγωδία στο Paddington το 1999, το δυστύχημα πυροδότησε έντονες αντιπαραθέσεις σχετικά με τον αντίκτυπο του σπασίματος και της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών δικτύων. Ακούγοντας την οδυνηρή αυτή είδηση, ανακάλεσα στη μνήμη μου το 2015, όταν, ως υπουργός Οικονομικών της Ελληνικής κυβέρνησης, συμμετείχα στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα. Κι αυτό γιατί ότι η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων μας ήταν ένα ιδιαίτερα προσφιλές σε εκείνους θέμα.
Μάλιστα, μία από τις προϋποθέσεις της τρόικας για τη διαπραγμάτευση του μη βιώσιμου χρέους της χώρας μας ήταν η εκ μέρους μου αποδοχή της απαίτησής τους να υπογράψω Μνημόνιο (MoU) με το οποίο τα τρένα μας θα πωλούνταν έναντι ενός ασήμαντου ποσού σε μια πτωχευμένη ιταλική κρατική εταιρεία, το πρωτεύων λιμάνι μας σε μια κινεζική κρατική εταιρεία και τα αεροδρόμιά μας σε μια γερμανική κρατική εταιρεία – ένα μαζικό ξεπούλημα σε τρία ξένα… κράτη.
Όπως ήταν επόμενο, τους είπα πως δεν πρόκειται να το κάνω – όπως έκανε και ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015. Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υποχώρησε, αναγκάζοντάς με να παραιτηθώ από το υπουργείο Οικονομικών και, τελικά, να ιδρύσω το MέΡΑ25, ενώ τα τρένα, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια είχαν ήδη δοθεί στους εκλεκτούς της τρόικας.
Με δεδομένο πως το αριστερό κυβερνών κόμμα δεν πρόβαλε καμία αντίσταση στις απαιτήσεις της τρόικας, η ατζέντα των ιδιωτικοποιήσεων κατέστη ηγεμονική. Δεν αποτέλεσε, λοιπόν, έκπληξη το γεγονός ότι το νεοφιλελεύθερο συντηρητικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία, επέστρεψε στην κυβέρνηση το 2019. Μολονότι δεν υπήρξε ποτέ ένθερμη προώθηση της ιδιωτικοποίησης, δεν υπήρξε επίσης καμία σοβαρή αντίθεση σε αυτή. Αυτή η κατάσταση ανατράπηκε με το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη όπου τόσες ψυχές χάθηκαν. Ξαφνικά, χάρη στους δεκάδες χιλιάδες νέους που διαδηλώνουν στους δρόμους, η ατζέντα των ιδιωτικοποιήσεων άρχισε να φυλλοροεί.
Αυτή η ξαφνική αποδυνάμωση της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για τους ολιγάρχες. Λίγο πριν τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, η κυριαρχία τους επί της Δημόσιας Περιουσίας φαίνεται να απειλείται για πρώτη φορά από το 2015. Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, μέχρι πρόσφατα περήφανος που είχε αποκαταστήσει τη συστημική ιδεολογική ηγεμονία, είναι πλέον εμφανώς πανικόβλητος από την επανεμφάνιση των αντισυστημικών φωνών. Εν τω μεταξύ, η αξιωματική αντιπολίτευση, που είχε ιδιωτικοποιήσει όλη τη δημόσια περιουσία υπό το άγρυπνο βλέμμα της τρόικας, φαίνεται ανίκανη να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, οι οποίοι στρέφονται προς το MέΡΑ25 και άλλα μικρά κόμματα.
Δέκα μέρες μετά το δυστύχημα, βρισκόμουν με την σύντροφό μου και συνοδοιπόρους μας από το DiEM25 στο συνηθισμένο μας στέκι, ένα εστιατόριο στα Εξάρχεια. Μισή ώρα μετά την άφιξή μας, μια ομάδα επτά τραμπούκων εισέβαλε στο εστιατόριο με ξεκάθαρα απειλητικές διαθέσεις.
Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, προσφέρθηκα να τους ακολουθήσω μόνος έξω από το εστιατόριο. Καθώς βγαίναμε, και ενώ με έσπρωχνε βίαια ο αρχηγός τους, ένας άλλος με κατηγόρησε πως υπέγραψα το Μνημόνιο που ιδιωτικοποίησε το σιδηρόδρομο. Όταν βγήκαμε από το εστιατόριο, ο αρχηγός τους, ένας άνδρας άνω των 25 ετών που έμοιαζε με μπράβο της νύχτας, με γρονθοκόπησε στο πρόσωπο με επαγγελματικό τρόπο, με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω στο πεζοδρόμιο-οπότε και συνέχισε, δίνοντάς μου άλλες δύο κλωτσιές στο πρόσωπο πριν φύγουν. Με έντονη αιμορραγία και υποβασταζόμενος από τους συνοδοιπόρους μου που είχαν συγκλονιστεί από το συμβάν, πήγαμε στο νοσοκομείο και εκεί το υπέροχο προσωπικό φρόντισε τόσο τη σπασμένη μου μύτη όσο και τη ραγισμένη κόγχη των ματιών μου.
Δύο ώρες προτού δώσει κατάθεση στην αστυνομία ο πρώτος από τους έξι αυτόπτες μάρτυρες, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη θεώρησε σκόπιμο να ανακοινώσει ότι οι δράστες μου είχαν ταυτοποιηθεί και ότι ένας 17χρονος και αργότερα ένας 19χρονος βρίσκονταν υπό αστυνομική κράτηση. Μια βδομάδα αργότερα, κλήθηκα από την Ανακρίτρια να δώσω κατάθεση και μου έδειξε φωτογραφίες τριών νεαρών που δεν αναγνώρισα. Κανένας τους δεν έμοιαζε καν με τον δράστη μου, τον οποίο, ωστόσο, αναγνώρισα ξεκάθαρα στα πλάνα από την κάμερα κλειστού κυκλώματος του εστιατορίου. Εν τω μεταξύ, τα δεξιά trolls των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, και ο ίδιος ο υπουργός, διέδιδαν ψευδώς ότι προστάτευα τους «αριστεριστές» δράστες της επίθεσης μου. Κάποιοι έφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να ισχυριστούν ότι εγώ είχα οργανώσει την επίθεση για να κερδίσω την εύνοια του εκλογικού σώματος.
Καθώς η υπόθεση παραμένει υπό διερεύνηση από τη Δικαιοσύνη, επιτρέψτε μου να μην επεκταθώ περισσότερο. Πολιτικά, ωστόσο, είναι αδύνατο να μην αναφερθώ στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διαστρεβλώσει την επίθεση εναντίον μου. Μαζί με τα φίλα προσκείμενα σε εκείνη μέσα μαζικής ενημέρωσης, με παρουσίασαν ως έναν αντισυστημικό πολιτικό που έπεσε θύμα ακραίας βίας από νεαρούς που παρασύρθηκαν από την αντισυστημική ρητορική πολιτικών σαν εμένα. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξισώσουν, στο μυαλό του κόσμου, τους δράστες της επίθεσης μου με τους χιλιάδες νέους που διαδήλωναν για να εκφράσουν την αντισυστημική οργή τους για τους πενήντα επτά θανάτους.
Τα πρόσφατα γεγονότα, σε συνδυασμό με τις θανατηφόρες επαναπροωθήσεις μεταναστών στο Αιγαίο, την παρακολούθηση δημοσιογράφων και πολιτικών της αντιπολίτευσης, την κυνική διγλωσσία των ολιγαρχών μας για τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ανελευθερία του Τύπου κ.λπ., φανερώνουν ένα σαφές μοτίβο: Τη σταθερή μετατροπή της Ελλάδας σε μια Ορμπανική «ανελεύθερη δημοκρατία».
Πηγή: ethnos.gr
