«Το 2022 ήταν η χρονιά που η Ευρώπη-Φρούριο των ερμητικά κλειστών συνόρων για τους μουσουλμάνους πρόσφυγες πολέμου έβαλε το ανθρώπινο προσωπείο της. Οι ξενοφοβικές φωνές για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης των ευρωπαϊκών κρατών από την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 6-7 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του 2015, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της ρωσικής εισβολής, ξαφνικά παραμερίστηκαν».
Με την παραπάνω παράγραφο ξεκινά η πολύ ενδιαφέρουσα νέα έρευνα του Μεσογειακού Ινστιτούτου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR) με αντικείμενο τις συνθήκες διαχείρισης των προσφύγων από την Ουκρανία σε σύγκριση με τους πρόσφυγες από άλλες χώρες.
«Μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, είχαν καταγραφεί 7,896,825 πρόσφυγες από την Ουκρανία στην Ευρώπη, εκ των οποίων 4,885,650 είχαν πάρει καθεστώς προσωρινής προστασίας» μας ενημερώνει η έρευνα. Το νέο αυτό προσφυγικό κύμα αντιμετωπίστηκε με αλληλεγγύη από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ίσως λίγο παραπάνω αλληλεγγύη από αυτήν με την οποία αντιμετωπίστηκαν τα προσφυγικά κύματα της δεκαετίας που πέρασε. «Ακτιβιστές καταγγέλλουν την ύπαρξη ενός συστήματος δύο ταχυτήτων, το οποίο αδικεί τους μη Ουκρανούς αιτούντες άσυλο, που κατά τεκμήριο ζουν σε κάκιστες συνθήκες. Στο Βερολίνο η περιορισμένη δυνατότητα στέγασης προσφύγων ανάγκασε τους αξιωματούχους της πόλης να εκδιώξουν μερικούς από τους Αφγανούς πρόσφυγες για να δημιουργήσουν χώρο για όσους φτάνουν από την Ουκρανία. Στις Βρυξέλλες, αιτούντες άσυλο αναγκάζονται να διανυκτερεύουν στον δρόμο» λένε οι ερευνητές του MIIR.
Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια στο συγκεκριμένο προσφυγικό κύμα, η οποία μάλλον κάνει τη διαφορά: «Οι πρόσφυγες είναι λευκοί, ευρωπαίοι, ορθόδοξοι χριστιανοί. Και κυρίως θέλουν να γυρίσουν πίσω» σημειώνει με νόημα η έρευνα του MIIR και παραθέτει πλήθος δεδομένων που αφορούν στη χώρα μας και επιβεβαιώνουν τα παραπάνω: «”Ξεκάθαρα το Ελληνικό Κράτος αντιμετώπισε διαφορετικά τους Ουκρανούς από όλους τους άλλους πρόσφυγες. Πρόκειται για διακριτική μεταχείριση, έλλειψη ισοκρατίας μεταξύ των αιτούντων άσυλο και των αιτούντων προσωρινής προστασίας. Αλλά στην Ελλάδα το αποδίδουν στην ευρωπαϊκή οδηγία”» αναφέρει στο MIIR η X. Κατσίγιαννη. “Στην ουσία είναι σαν λένε η προσωρινή προστασία είναι κάτι εφήμερο, θα τελειώσει όλο αυτό. Οι μεν (Ουκρανοί) παίρνουν κατευθείαν ΑΜΚΑ, και ΑΦΜ και πρόσβαση σε εργασία, και οι άλλοι παίρνουν απορριπτικές αποφάσεις -φασόν της Υπηρεσίας Ασύλου και της Αρχής Προσφυγών, ειδικά όσον αφορά την ασφαλή τρίτη χώρα και τις ασφαλείς χώρες καταγωγής” επισημαίνει η ίδια».
Η έρευνα του MIIR, την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη εδώ, κλείνει με τις εκκλήσεις φορέων και προσωπικοτήτων που έχουν εντοπίσει αυτή την προβληματική των δύο μέτρων και δύο σταθμών στη παροχή βοήθειας και αρωγής στους πρόσφυγες: «”Πρόκειται για θεσμικό ρατσισμό. Οι πρόσφυγες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με την προέλευσή τους” καταγγέλλουν ακτιβιστές όπως ο Ντάβιντ Σμίτκε, εκπρόσωπος του Συμβουλίου Προσφύγων Σαξονίας στη Δρέσδη. Τους πρώτους μήνες του πολέμου στην Ουκρανία, διακρίσεις καταγράφηκαν και σε βάρος ξένων κατοίκων Ουκρανίας, οι οποίοι επιχείρησαν να διασχίσουν τα σύνορα με κάποια γειτονική χώρα.
“Υπάρχει δεκτικότητα και γενναιοδωρία απέναντι στην Ουκρανία, κάτι που ουδόλως κατακρίνω. Το αξίζουν. Όμως θα ήθελα πολύ η ίδια μεταχείριση να εφαρμοστεί και στους Σύρους πρόσφυγες”, σχολίασε στο Euronews ο Πάουλο Πινέιρο, πρόεδρος της Επιτροπής Έρευνας του ΟΗΕ για τη Συρία.
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να «πάρουν μαθήματα» από την υποδοχή με ανοικτές αγκάλες των εκτοπισμένων Ουκρανών και να ανοίξουν τις πόρτες τους σε άλλους πρόσφυγες, την ώρα που οι ανθρωπιστικές κρίσεις παγκοσμίως αυξάνονται, ζήτησε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), Φίλιπο Γκράντι. “Nα μην ξεχνάτε τους άλλους”».
Επανέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τις ελλείψεις στα φάρμακα – Σκληρή απάντηση Ξανθού στον Θάνο Πλεύρη
Νέα ρωσική επιδρομή στο Κίεβο – Στα καταφύγια οι κάτοικοι της ουκρανικής πρωτεύουσας
