Η Ουάσιγκτον απέρριψε τη νύχτα ώρα Ελλάδα την πρόταση της Πολωνίας να διαθέσει όλα τα μαχητικά αεροσκάφη της για την εναέρια προστασία της Ουκρανίας, φέρνοντας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση τον πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι.
Η πολωνική πρόταση απορρίφθηκε σχεδόν ακαριαία από την αμερικανική κυβέρνηση, διότι προέβλεπε ότι τα αεροσκάφη δεν θα πήγαιναν απευθείας στο Κίεβο, αλλά θα διατίθεντο αρχικά στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια, αφού οι ΗΠΑ δώσουν αντίστοιχη στρατιωτική δύναμη στην Πολωνία, θα έφταναν στην Ουκρανία για να αναμετρηθούν με τους Ρώσους. Κάτι τέτοιο «τρόμαξε» την Ουάσιγκτον, η οποία έχει αποκλείσει τουλάχιστον άλλες τρεις φορές την τελευταία εβδομάδα το ενδεχόμενο απευθείας εμπλοκής της Δύσης στον πόλεμο, που μαίνεται στην Ουκρανία.
Αυτό οδηγεί τον Ζελένσκι να επανακαθορίζει τη στρατηγική του. Γνωρίζει άλλωστε ότι τα περιθώρια άμυνας απέναντι στον ισχυρότερο ρωσικό στρατό, όσο ηρωική και συγκινητική κι αν είναι η ουκρανική αντίσταση, δεν είναι απεριόριστα. Με το Κρεμλίνο να μην δείχνει διάθεση υποχώρησης, παρά το τεράστιο κόστος που πληρώνει σε αυτό τον πόλεμο, είναι θέμα χρόνου η στρατιωτική επικράτηση σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Αντιλαμβανόμενος ο Ζελένσκι ότι δεν έχει πλέον πολλές δυνατότητες κινήσεων, αφού κάθε μέρα η χώρα του χάνει ανθρώπους και υποδομές, επιχειρεί το τελευταίο διήμερο να ανοίξει δίαυλο συνεννόησης με τους Ρώσους. Αρκεί να μην πρόκειται (ή να μην φαίνεται) ως συνθηκολόγηση, όπως αφήνει να εννοηθεί.
Ο Ζελένσκι, με δηλώσεις του στο ABC, δήλωσε έτοιμος να συζητήσει τουλάχιστον τους τρεις από τους όρους που έχει θέσει η ρωσική πλευρά. Την αναγνώριση της Κριμαίας, την αποδοχή ενός ειδικού καθεστώτος αυτονομίας για τις ήδη αναγνωρισμένες από τη Μόσχα ως ανεξάρτητες Δημοκρατίες, περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν επιμένει στην ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Το τελευταίο αποτελεί και ένα βήμα προς την ουδετεροποίηση της Ουκρανίας, όπως το έχει θέσει η Μόσχα.
Ο στόχος του Κρεμλίνου για «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας επιτυγχάνεται στο πεδίο έτσι κι αλλιώς, άρα το μόνο θέμα στο οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σοβαρή σύγκλιση είναι σε εκείνο της «αποναζιστικοποίησης», για την οποία έχει μιλήσει ο Πούτιν. Πρακτικά δεν φαίνεται να είναι εύκολο πλέον γα τη Μόσχα, εκτός κι αν η συνέχιση της εισβολής αλλάξει τα μέχρι τώρα δεδομένα, να επιβάλλει αλλαγή πολιτικής ηγεσίας στο Κίεβο και την εγκαθίδρυση κυβέρνησης ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο.
Το εάν ο Πούτιν θα δεχθεί, υπό την ασφυκτική διεθνή πίεση, τις απώλειες που ήδη έχει και την απειλή της οικονομικής καταστροφή, ένα πλαίσιο συμφωνία, που να ικανοποιεί κάποιους από τους βασικούς στόχους της επιχείρησης, ή θα επιμείνει σε μία τελική και ολοκληρωτική επίθεση, είναι το μεγάλο ερώτημα των αμέσως επόμενων 24ωρων.
Πίστευε ο Ζελένσκι ότι το ΝΑΤΟ θα έμπαινε σε πόλεμο για χάρη του;
