Mπόρις Τζόνσον. Γελωτοποιός ή δικτατορίσκος;
Οι λαϊκές φυλλάδες ασχολούνται με τα καμώματά του, όπως θα έκαναν ίσως με κάποιον ροκσταρ ή διεθνή ποδοσφαιριστή. Καθόλου τυχαίο αν σκεφτεί κανείς ότι εμφανίστηκε στην πολιτική ως ένας διάττοντας αστέρας της πολιτικής. Η δημοτικότητά του πέφτει σταθερά, αλλά αυτό μπορεί να είναι και παροδικό. Οπως συνέβη και με άλλες περσόνες του σύγχρονου lifestyle. Τα μυστικά πάρτυ της εποχής του κορωνοϊού θα μπορούσαν ίσως και να συγχωρεθούν κάποτε, όταν όλα αυτά θα έχουν περάσει.
Ισως τελικά όλη αυτή η φασαρία γύρω από «σκανδαλάκια», τα παραστρατήματα που έχουν να κάνουν με την προσωπική του συμπεριφορά να είναι και το καλύτερο καμουφλάζ, όχι μόνο για να κρυφτούν οι «δουλειές» πολλών εκατομμυρίων, που κάνει με απευθείας αναθέσεις και συμφωνίες με φίλους και κολλητούς. Αλλά για να περάσουν στα αθόρυβα και τα πραγματικά σημαντικά και επικίνδυνα, που προωθεί ο Μπόρις Τζόνσον, πρωθυπουργός της Βρετανίας, αλλάζοντας κυριολεκτικά το χαρακτήρα του πολιτεύματος στο μεγάλο νησί.
Γιατί μπορεί κάπου 100 βουλευτές του κόμματός του, των συντηρητικών Τόρις να του αρνήθηκαν την ψήφο υπέρ των νέων περιοριστικών μέτρων κατά της πανδημίας, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με άλλα νομοσχέδια, που ήρθαν για να μείνουν. Παράδειγμα πρώτο ο νόμος περί αυστηροποίησης της πολιτικής ασύλου, που νομιμοποιεί τα pushbacks στη Μάγχη, ποινικοποιεί εξ’ αρχής την είσοδο χωρίς άδεια στη χώρα και δίνει το δικαίωμα στις αρχές να αφαιρούν με ευκολία την βρετανική υπηκοότητα σε όσους διαθέτουν και δεύτερη και αξιολογούνται ως επικίνδυνοι.
Το τι μπορεί να θεωρείται επικίνδυνο στην Αγγλία του Τζόνσον μας το αποκαλύπτει ένας άλλος νόμος, που ετοιμάζεται να ψηφιστεί και δίνει υπερεξουσίες στην αστυνομία. Ανεξάρτητοι σχολιαστές και ΜΚΟ τον έχουν χαρακτηρίσει ως ότι πιο αυταρχικό έχει ψηφιστεί στη σύγχρονη Βρετανία, αλλά είπαμε οι κίτρινες φυλλάδες ασχολούνται με τα πάρτυ των Χριστουγέννων και το χρώμα των κρασιών…
Στο στόχαστρο του νέου νόμου βρίσκονται μεταξύ άλλων οι διαδηλωτές και οι ακτιβιστές. Ετσι οι διαδηλώσεις στο μέλλον θα μπορούν να απαγορεύονται με αποφάσεις της αστυνομίας εντελώς αυθαίρετα, με πρόσχημα για παράδειγμα ότι ήταν θορυβώδεις. Η αστυνομία θα μπορεί να καθορίζει το χρόνο έναρξης και τη διάρκειά τους. Με ποινές φυλάκισης μέχρι και 51 εβδομάδων απειλούνται ακτιβιστές, που προβαίνουν σε πράξεις ειρηνικής ανυπακοής, όπως για παράδειγμα να δεθούν σε μια κολώνα για να αποτρέψουν κάποιο δημόσιο έργο, όπως έχει συμβεί συχνά στο παρελθόν. Μαγική λέξη η «προστασία των υποδομών», που συνειδητά παραμένει σχετικά αόριστη στον ορισμό της.
Ο αρθρογράφος του «the Guardian», George Monbiot σε ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Τώρα είναι η ώρα» μιλά ανοικτά για δικτατορικές εξουσίες και καλεί την κοινωνία σε αντίδραση. Γράφει χαρακτηριστικά, ότι παρακολουθώντας κανείς ντοκυμαντέρ, που αναφέρονται σε δικτατορίες, συχνά αναρωτιέται «γιατί δεν έκανε κανείς κάτι για να το σταματήσει» και συγκρίνει αυτή την κατάσταση με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο Λονδίνο.
Ο Monbiot μιλάει για τον «πιο επικίνδυνο πρωθυπουργό που κυβέρνησε ποτέ το δημοκρατικό Ηνωμένο Βασίλειο», επειδή ακριβώς η ιστορία μας διδάσκει να είμαστε πολύ ανήσυχοι για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τη μάσκα ενός κλόουν, αναφέρεται στην περιστολή δικαιωμάτων των βουλευτών και του κοινοβουλίου συνολικά. Θυμίζει το παράδειγμα της αποπομπής συντηρητικών βουλευτών, που καρατομήθηκαν όταν εναντιώθηκαν στα σχέδια του Τζόνσον για το Brexit. Υπενθυμίζει ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός έχει καταφέρει να περιτριγυρίζεται μόνο από έμπιστους και κόλακες, και αδιαφορεί συστηματικά για νόμους και κανόνες.
Και προβλέπει ότι ίσως αυτοί που θα παρακολουθούν τα ντοκυμαντέρ του μέλλοντος για τη σύγχρονη Βρετανία θα μένουν και αυτοί με το στόμα ανοικτό για τη σημερινή απάθεια μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης.
Τελικά η εικόνα του γελωτοποιού με την οποία δείχνει να φλερτάρει ο «ατίθασος Μπόρις» μπορεί να μην είναι προϊόν αφέλειας ή ατζαμοσύνης. Οσοι τον θεωρούν «ελαφρόμυαλο», μάλλον τον έχουν υποτιμήσει υπερβολικά.
Οποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα μπορεί να διαβάσει εδώ το άρθρο του George Monbiot:
