Η «κρυφή πλευρά» της ΕΕ

Αναθέσεις δισεκατομμυρίων σε φαρμακευτικές για τα εμβόλια μέσω SMS που έχουν καταγγελθεί από την Ευρωπαία συνήγορο του πολίτη, «συνεργασίες» με τις μεγάλες συμβουλευτικές εταιρείες που αφορούν την επεξεργασία του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά στη συνέχεια και την υλοποίησή του, επιχορηγήσεις σε εταιρεία που τυχαίνει να έχει στο ΔΣ της το σύζυγο της κυρίας φον ντερ Λάιεν, περίεργα ταξίδια της προέδρου της Κομισιόν στις ΗΠΑ για να προετοιμάσει συμφωνίες για την προμήθεια αμερικανικού LNG ήδη πριν το ξέσπασμα του πολέμου.

Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν πλούσια σε «πληροφορίες» για τον τρόπο με τον οποίο το «Διευθυντήριο» των Βρυξελλών λαμβάνει αποφάσεις και διαχειρίζεται δισεκατομμύρια. Το γεγονός ότι τα συστημικά ΜΜΕ προτιμούν να μην πολυασχολούνται με όλα αυτά και ότι οι πολίτες συχνά αδιαφορούν για καταγγελίες για διαφθορά που δεν αφορούν αποκλειστικά τις εθνικές τους κυβερνήσεις, δεν σημαίνει ότι εδώ δεν υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα, που δημιουργεί υποψίες για μια «θεσμική» Ευρώπη, που λειτουργεί με τον πλέον αδιαφανή και προβληματικό τρόπο.

Το επιχείρημα ότι η Επιτροπή της κυρίας φον ντερ Λάιεν έχει κληθεί να αντιμετωπίσει πρωτόγνωρα συμβάντα και προκλήσεις, μόνο ως ένα βαθμό μπορεί να δικαιολογήσει όλα τα παραπάνω, που έρχονται να προστεθούν έτσι κι αλλιώς σε παλιότερες αποκαλύψεις για τις σχέσεις Κομισιόν με τα λόμπυ των Βρυξελλών και τις «περιστρεφόμενες πόρτες» ή για τις «παρεμβάσεις» των «big four» συμβολευτικών εταιρειών για θέματα φορολογικών απαλλαγών για επιχειρήσεις.

Στην Ελλάδα της παραδοσιακής διαπλοκής και του νεποτισμού θεωρούσαμε επί δεκαετίες ότι οι απευθείας συμφωνίες με τα όργανα της ΕΕ για αναθέσεις, επιχορηγήσεις, ενισχύσεις αποτελούσαν την καλύτερη εγγύηση για να παρακαμφθεί η ντόπια αδηφάγα γραφειοκρατία. Τώρα αποδεικνύεται ότι ακόμα και στην θεωρητικά ευθεία γραμμή Αθήνας-Βρυξελλών μπορούν να παρεισφρήσουν επιτήδειοι μεσάζοντες.

Η Επιτροπή φον ντερ Λάιεν είναι σίγουρο ότι δεν θα περάσει στην ιστορία ως η καλύτερη και αποτελεσματικότερη, που υπήρξε ποτέ. Το ερώτημα είναι αν «απειλεί» μια άλλη πρωτιά, που κατέχει ως τώρα χωρίς ανταγωνισμό η επιτροπή του Βέλγου Ζακ Σαντέρ από το 1999. Τότε εν μέσω αποκαλύψεων για κακοδιαχείριση και ατασθαλίες, που αφορούσαν τη δράση συγκεκριμένων Επιτρόπων σε συνεργασία πάλι με «εξωτερικές εταιρείες» είχε υποχρεωθεί σε παραίτηση σύσσωμη η Κομισιόν.

Ακολούθησε στη συνέχεια η προσπάθεια της Επιτροπής του Ιταλού Ρομάνο Πρόντι να ανακτήσει την αξιοπιστία του το σημαντικότερο θεσμικό όργανο του πολυδαίδαλου κοινοτικού μηχανισμού. Πολλές υποσχέσεις δόθηκαν, κανονισμοί «αυστηροποιήθηκαν», δημιουργήθηκε επιπρόσθετα η γνωστή μας πλέον ΟLAF (Ευρωπαϊκό Γραφείο κατά της Διαφθοράς), με στόχο την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων στο μέλλον. Με την πάροδο του χρόνου όλα αυτά άρχισαν να ξεθωριάζουν και η παλιά ρουτίνα να επιστρέφει. Διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις που ασχολούνται με την καταπολέμηση της διαφθοράς και το λόμπινγκ στις Βρυξέλλες έχουν χτυπήσει κατά καιρούς τον κώδωνα του κινδύνου.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είχε αποδείξει από την εποχή της θητείας της στη γερμανική κυβέρνηση, ως υπουργός Αμυνας ότι «δεν το έχει και τόσο» με τη διαφάνεια. Η προτίμησή της σε «συμβούλους» και «εξωτερικούς συνεργάτες» είναι γνωστή και δεδομένη. Την τακτική αυτή ακολουθεί και τώρα, προκαλώντας μάλιστα και την απορία του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου για την παράκαμψη των εσωτερικών και συχνά «υποαπασχολούμενων» εσωτερικών υπηρεσιών της Κομισιόν.

Δεν είναι ακριβώς πρωτοτυπία ή θέμα προσωπικού γούστου. Αποτελεί μια αγαπημένη συνταγή όλων των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων, που απαξιώνουν τις δημόσιες υπηρεσίες και λατρεύουν να συνεργάζονται με εταιρείες που εργάζονται «εργολαβικά» και αμείβονται πλουσιοπάροχα. Η μέθοδος αυτή διευκολύνει την αποφυγή ελέγχων, γεννά «εμπορικά και επιχειρηματικά απόρρητα», καταλήγει σε «παρατράγουδα».

Αυτή είναι η «Ευρώπη» του σήμερα. Οι Ευρωπαίοι πολίτες κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι τα ιλιγγιώδη νούμερα που ακούν κατά καιρούς να διατίθενται για διάφορους σκοπούς είναι και αυτά «δικά τους λεφτά». Χρήματα των φορολογούμενων όπως ακριβώς και τα χρήματα των εθνικών προϋπολογισμών. Δεν τα βγάζει η κυρία φον ντερ Λάιεν από την τσέπη της για να τα διαχειρίζεται ανάλογα με τις ορέξεις της.

Η κρίση χτυπά την Ευρώπη, οι εκκλήσεις προς τους Ευρωπαίους πολίτες για εγκράτεια πέφτουν βροχή, αλλά η γενναιοδωρία των Βρυξελλών προς «εξωτερικούς συνεργάτες» όχι μόνο παραμένει αμετάβλητα, αλλά έχει ανέβει και επίπεδο.

Η έλλειψη αυτού που κάποιοι παραπονιούνται ότι ποτέ δεν «φτιάχτηκε», μιας «ευρωπαϊκής κοινής γνώμης» αποδεικνύεται «σωτήρια» για τα «μυστικά» της Κομισιόν. Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να μιλήσουμε πραγματικά για την «Ευρώπη» και το καθεστώς λειτουργίας της;

PwC: Σύμβουλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ανάδοχος έργου – Η αποκαλυπτική δημοσιογραφική έρευνα

Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει: «Καλή πρώτη επικοινωνία» Φον Ντερ Λάιεν – Μελόνι

Ciao Italia!