Ο πλανήτης στη δίνη «συνωμοσιών»

Θεωρίες συνωμοσίας υπήρχαν και θα υπάρχουν. Όταν όμως υιοθετούνται ως επίσημη στρατηγική από κυβερνήσεις, τότε θα έπρεπε να ανησυχούμε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά.

Τελικά ποιος ανατίναξε τους αγωγούς στη Βαλτική; Ρώσοι, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Πολωνοί, τρελοί ακτιβιστές ή μήπως κάποιοι κακόβουλοι εξωγήινοι; Ισως να το μάθουμε μετά από χρόνια, ίσως και ποτέ. Αλλά αυτό είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στους συνωμοσιολόγους, για να εξυφάνουν και να διακινήσουν τις θεωρίες τους.

HΠΑ και ΕΕ βλέπουν Ρώσους σαμποτέρ πίσω από την καταστροφή των Nordstream, ενώ η Μόσχα υπενθυμίζει ότι ακριβώς με ένα τέτοια χτύπημα είχε απειλήσει εδώ και κάποιους μήνες ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί εδώ και μήνες την ιδανική αφορμή για να κυκλοφορούν τα πιο αληθοφανή, αλλά και τα πιο απίστευτα σενάρια. Αντικατέστησε ως θέμα με μεγάλη επιτυχία την πανδημία του κορωνοϊού και την εμβολιαστική εκστρατεία, ως αφορμές για θεωρίες που είχαν αρχίσει «να κουράζουν», αφού τα είχαμε ακούσει όλα.

Η προσπάθεια κάποιων αναλυτών να μας εξηγήσουν την υπόθεση των Nordstream ταιριάζει πάντως γάντι με την φωτογραφία, που εικονογράφησε το θέμα: «Μια τρύπα στο νερό». Όταν λείπουν οι αποδείξεις μπορείς να πιστέψεις ότι σε βολεύει. Αλλά δεν είδαμε μόνο στη Βαλτική να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους οι συνωμοσιολόγοι.

Την πληρώνουν πάλι οι Κούρδοι

Στο Ιράν το θεοκρατικό καθεστώς για να αντιμετωπίσει την γυναικεία, αλλά και την ευρύτερη κοινωνική οργή μετά τη γυναικοκτονία της Μαχσά προσέφυγε από την πρώτη στιγμή στις θεωρίες περί εξωτερικών εχθρών, που απειλούν την ενότητα του έθνους. Κατέβασε στους δρόμους εκτός από τους οπλισμένους αστυνομικούς, όλων των ειδικοτήτων, μυστικούς και φανερούς και τους πιο φανατικούς οπαδούς του, με συνθήματα κατά των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Δύσης, των απίστων γενικώς, που κρύβονται τάχα πίσω από τις διαδηλώσεις. Αυτοί που τελικά «επιστρατεύτηκαν» ξανά ως «φταίχτες» ήταν οι κουρδικής καταγωγής Ιρανοί, αλλά και οι Κούρδοι σε γειτονικές χώρες, όπως το Ιράκ, που είδαν ξαφνικά τον ουρανό πάνω από το κεφάλι τους να βρέχει βόμβες. Η εξουσία παίζει το χαρτί της απειλής του «ιρανικού έθνους».

Μπολσονάρου ο πρωταθλητής

Πρωταθλητής της συνωμοσιολογίας είναι και ο ακροδεξιός Ζαϊρ Μπολσονάρου. Προβλέπεται να χάσει τις εκλογές στη Βραζιλία, αλλά αυτό θα είναι επίσης αποτέλεσμα μιας κακόβουλης παρέμβασης, στην οποία εκτός από ξένους εχθρούς, επικίνδυνους κομμουνιστές και άθεους κάθε είδους θα συνδράμουν και οι… ηλεκτρονικοί υπολογιστές, στους οποίους ο σημερινός πρόεδρος δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη. Εχει λοιπόν ήδη συντάξει την δικαιολογία για να αμφισβητήσει την ήττα του. Οι οπαδοί του μοιάζουν έτοιμοι από καιρό να δεχτούν οποιαδήποτε άλλη εξήγηση, προκειμένου να μην αποδεχτούν ότι μπορεί να ηττήθηκε ο δικός τους υποψήφιος.

Και η Ευρώπη ακολουθεί

Δεν λείπουν φυσικά οι συνωμοσίες και καθαρά ευρωπαϊκού περιεχομένου. Οι εκλογές στην Ιταλία δηλητηριάστηκαν από τις φήμες για ρωσική παρέμβαση, άσχετα αν η νικήτρια Μελόνι είχε φροντίσει να δώσει τα διαπιστευτήρια της στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πολύ νωρίτερα από την περασμένη Κυριακή. Τώρα αναμένουμε να δούμε ποια σενάρια μπορεί να κυκλοφορήσουν, αν κάποια στιγμή η κεντρο-ακρο-δεξιά συμμαχία αρχίσει να τρώγεται μεταξύ της.

Θα ήταν άδικο βεβαίως να ξεχάσουμε και τον δικό μας κυβερνήτη, που έχει συχνά πυκνά υπαινιχθεί ότι «θέλουν να τον ρίξουν κάποιοι εκτός χώρας», ένα αφήγημα πάντως που μοιάζει πολύ με δηλώσεις, που επανέλαβε και στην Αθήνα την Πέμπτη η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για «ξένες δυνάμεις, που θέλουν να βλάψουν και να αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη».

Η πολιτική παγκοσμίως διολισθαίνει όλο και περισσότερο σε θεωρίες για σκοτεινές δυνάμεις, που δρουν παρασκηνιακά και απεργάζονται καταστροφές. Θα μπορούσε να είναι απλά μια γραφικότητα. Μοιάζει όμως με επικίνδυνη απόδειξη ανικανότητας των πολιτικών να αντιμετωπίσουν προκλήσεις, που τους έχουν πέσει βαριές. Γιατί όπως λένε και οι συνωμοσιολόγοι «τίποτα δεν είναι τυχαίο».

Αναδημοσίευση από την «Αυγή της Κυριακής»

«Σκόπιμη ενέργεια» πίσω από τις διαρροές στον Nord Stream βλέπει η Ε.Ε.

Μετά το σοκ, το ξέπλυμα

Τι να περιμένουν οι Ιρανές για το μέλλον;