Ο Ορμπαν έχει ακόμα υπερασπιστές

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την Κυριακή ότι προτείνει την περικοπή κονδυλίων προς την Ουγγαρία ύψους 7,5 δισ. ευρώ, εξαιτίας των παραβιάσεων από την κυβέρνηση Ορμπαν κανόνων του κράτους δικαίου. Η απόφαση αυτή θα πρέπει να εγκριθεί βεβαίως και από την πλειοψηφία των κρατών μελών (τουλάχιστον 15 χώρες που θα αντιπροσωπεύουν το 65% του πληθυσμού της Ενωσης).

Η «αυστηρότητα» που επιδεικνύει για το θέμα εσχάτως η Κομισιόν, σε σχέση με την πιο χαλαρή στάση της στο παρελθόν έχει να κάνει με δύο βασικούς λόγους. Ο Ορμπαν και το κόμμα του (FiDESZ) έχουν εγκαταλείψει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που στο παρελθόν τον είχε προστατεύσει από ανάλογες τιμωρίες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση της Βουδαπέστης έχει διαφοροποιηθεί σε αρκετές περιπτώσεις από προτάσεις της Κομισιόν εναντίον της Ρωσίας, έχοντας μάλιστα απειλήσει και με βέτο σε κάποιες περιπτώσεις.

Γι αυτούς τους λόγους οι Βρυξέλλες αντιμετωπίζουν εσχάτως με πολύ περισσότερη σκληρότητα την κυβέρνηση της Ουγγαρίας, από ότι κάνουν για παράδειγμα στην περίπτωση της Πολωνίας που έχει αντίστοιχες καταγγελίες για θέματα κράτους δικαίου, παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη, διακρίσεων σε βάρος μειονοτήτων και διάφορα άλλα, αλλά είναι η πιο θερμή εντός των 27 υπέρ ενός «ολοκληρωτικού» οικονομικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας. Στόχος των Βρυξελλών να φανεί πόσο απομονωμένος είναι ο Ορμπαν στην Ευρώπη και να αποτραπούν ανάλογα παραστρατήματα.

Μόνο που η σπουδή των Βρυξελλών μπορεί τελικά να οδηγήσει σε δικό τους εξευτελισμό αν τελικά η πρόταση δεν εγκριθεί. Το πρώτο χτύπημα ήρθε από την Πολωνία, που διαφώνησε με την περικοπή των ευρωπαϊκών κονδυλίων, τα οποία αφορούν την ενίσχυση της ουγγρικής περιφέρειας από το Ταμείο Συνοχής. Το δεύτερο χτύπημα ήταν από την πιθανή επόμενη πρωθυπουργό της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι ηγέτη των νεοφασιστών «Ιταλών Αδελφών», με το επιχείρημα ότι μια τέτοια τιμωρητική πολιτική θα στείλει τον Ορμπαν κατευθείαν στην αγκαλιά της Ρωσίας και του Πούτιν. Αυτό βεβαίως ακούγεται και ως τρολάρισμα από ένα κόμμα, που έχει κατηγορηθεί για υπόγειες σχέσεις με την Μόσχα.

Το σίγουρο είναι πάντως ότι ο Ορμπαν δεν είναι και τόσο μόνος, όσο θέλουν να τον παρουσιάζουν, ούτε αποτελεί τη μια και μοναδική εξαίρεση του δημοκρατικού κανόνα μέσα στην Ευρώπη.

Επίσης για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι είναι αρκετές οι χώρες που μπορεί στα χαρτιά να δηλώνουν «φιλοευρωπαϊκές», αλλά βγάζουν σπυράκια όταν η ΕΕ αποφασίζει να αναμιχθεί στα «εσωτερικά» τους.

Το απρόβλεπτο φθινόπωρο της Ιταλίας

Πώς Πολωνία και Ουγγαρία αποδομούν το μύθο της «ευρωπαϊκής ενότητας»

Εκλογές στην Ουγγαρία: Η αυτοκρατορία του Ορμπαν (Μέρος α΄)