Επιτροπή για την λίστα Πέτσα, χωρίς τον Πέτσα…

Τον πρώτο καιρό της πανδημίας αλλά και τους μήνες που ακολούθησαν, η συντριπτική πλειονότητα των Μέσων Ενημέρωσης έδειχναν ενθουσιασμένα από τους κυβερνητικούς χειρισμούς για την αντιμετώπισή της. Δεν το έκρυβαν .

Ο πρωθυπουργός ήταν ‘’σωτήρας’’, ‘’Μωυσής’’, ‘’ανυπέρβλητος’’ .Με λιγότερους ύμνους και χαρακτηρισμούς ήταν ‘’ο κατάλληλος άνθρωπος στην κρίσιμη αυτή περίοδο’’, αυτή ήταν μια σχεδόν κοινή διαπίστωση. Τα διαγγέλματά του ήταν λυτρωτικά, σανίδες ελπίδας, λειτουργούσαν σαν μικρές οάσεις και μεγάλες ανάσες σε μια κοινωνία που βρισκόταν στα όρια εθνικής κατάθλιψης, που εβλεπε καθημερινά νεκρούς και διασωληνωμένους και φοβόταν. Φοβόταν υπερβολικά. Οι υπουργοί του και ιδιαίτερα εκείνοι που διαχειριζόντουσαν το μεγάλο πρόβλημα δεν έδειχναν χαμηλότερες επιδόσεις. Ηταν όλοι εξαιρετικοί, εκανανο,τι μπορούσαν στο πλαίσιο του εφικτού, υπερέβαλαν εαυτούς, ανταποκρίθηκαν στην μεγάλη πρόκληση.

Πολλοί ειπαν και εγραψαν-ιδιαίτερα στις μικρές οάσεις ελεύθερης εκφρασης, τα socialmedia- πως ο ενθουσιασμός των Μέσων ειχε αιτίες που συνέκλιναν σε μια βασική απολες. Τον εμμεσο χρηματισμό τους. Αυτός ο χρηματισμός, ονομάστηκε λίστα Πέτσα. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα εχουν πολλά να διηγηθούν γι αυτήν. Τεράστια οικονομικά ποσά μοιράστηκαν σε πολλά ΜΜΕ, υπαρκτά και ανύπαρκτα, χωρίς όρους διαφάνειας και ισοτιμίας, κάποια ΜΜΕ αποκλείστηκαν, κάποια ειδαν λογαριασμούς με αρκετά μηδενικά, κάποια ενοιωσαν μάλλον εξαιρετική ικανοποίηση αφου το κοινό στο οποίο απευθυνόνονται δεν βρίσκεται εντός συνόρων της χώρας αλλα πληροφορούν την ομογένεια.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Λογικό αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση ηταν εξαιρετικά δύσκολο. Είπε πως στόχος της δεν ηταν ο εμμεσοςεστω χρηματισμός των Μέσων, δεν υπήρχε κατι τέτοιο στις προθέσεις της, η ίδια θέλει πάντα τη δημοσιογραφία ελεύθερη να κάνει ελεγχο και να ασκεί κριτική. Τα πολλά εκατομμύρια της ‘’Λίστας Πέτσα’’ ειχαν σκοπό να πληροφορήσουν την κοινωνία για τους κινδύνους της πανδημίας και να δώσουν βοήθεια. Τα επιχειρήματά της αμφισβητήθηκαν εντονα, η αμφισβήτηση πηρε τεράστια εκταση, ακόμα και ενθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης γνώριζαν πως η αλήθεια δεν ηταν ακριβώς αυτό το αφήγημα που αράδιαζαν τα στελέχη της στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δεχτεί την σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Μπορεί να ηταν και ένα μεγάλο-επικοινωνιακό-λάθος της. Όλα αυτό δείχνουν.

Η αποδοχή της συστασης εξεταστικής ειχε φυσικά ως προυπόθεση τον ελεγχό της. Το προεδρείο δικό της, η πλειοψηφία δεδομένα δική της, αρα και οι μάρτυρες που θα καταθέσουν θα είναι ακίνδυνοι. Η πλειοψηφία θα αποφασίζει γι αυτούς. Αυτό είναι το σχέδιο κάθε κυβέρνησης που θέλει να ελέγξει το εργο και το πόρισμα μιας επιτροπής. Αυτό κάνει και η σημερινή κυβέρνηση φτάνοντας σε μια κίνηση με την οποία ωστόσο μετατρέπει το παράλογο σε πολιτική πράξη. Αρνείται να καταθέσει στην επιτροπή ο ανθρωπος το επίθετο του οποίου φέρει η περίφημη λίστα. Του Στέλιου Πέτσα. Ο υπουργός δεν θα καταθέσει, η κυβέρνηση θα προστατευεί. Αυτό σκέφτηκαν, αυτό έκαναν σήμερα, θεωρώντας πως με τον τρόπο αυτό το πόρισμα που θα βγάλει η επιτροπή δεν θα ρίχνει ευθύνες στην κυβέρνηση. Αυτό το τελευταίο είναι αλήθεια, αυτό θα συμβεί. Το πόρισμα θα ‘’απαλλάσσει την κυβέρνηση’’. Αυτοί που σκέφτηκαν αυτή την μικροπολιτική τακτική, μοιάζει να αγνοούν κατι θεμελιώδες. Η κοινωνία ή τουλάχιστον το κομμάτι εκείνο που σκέφτεται λογικά, επεξεργάζεται τα γεγονότα χωρίς κομματικές παρωπίδες και ζητά να την σέβονται αυτοί που κυβερνούν, δεν θα ρίξει ουτε μια ματιά στο πόρισμα που θα εκδοθεί. Απλά, θα χαμογελάσει ειρωνικά…