Πούτιν και Ερντογάν έχουν ακόμα πολλές ανοιχτές κοινές παρτίδες

Τον περασμένο Ιούνιο στη συνάντηση των αντιπροσωπειών της Μόσχας και της Αγκυρας στην πρωτεύουσα του Καζακστάν η ρωσική πλευρά άφησε να εννοηθεί ότι δεν βλέπει με τόσο καλό μάτι τα σχέδια του Ερντογάν για τη δημιουργία μιας ζώνης πλάτους 30 χιλιομέτρων στη Βόρεια Συρία. Αυτός είναι και πιθανότατα ένας λόγος που ο Ταγίπ Ερντογάν, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες του, δεν έχει ακόμα εξαπολύσει την ανάλογη στρατιωτική επίθεση.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση με τον Ρώσο ομόλογό του, όχι μόνο γιατί θα έχανε το πλεονέκτημα να εμφανίζεται ως διαμεσολαβητής στην περίπτωση της Ουκρανίας. Ρωσία και Τουρκία είναι «παίκτες» εκτός από τη Συρία και σε άλλα μέτωπα, όπως η Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η σχέση τους μπορεί να είναι ευαίσθητη, αλλά ακριβώς για αυτό φαίνεται να την αντιμετωπίζουν και οι δύο με την δέουσα προσοχή, προκειμένου να μην προκαλέσουν περιττές τριβές.

Η περίπτωση της Συρίας είναι βεβαίως ιδιόμορφη. Ο ηγέτης της χώρας Μπασάρ αλ Ασαντ χρωστά ουσιαστικά την επιβίωσή του στη ρωσική παρέμβαση το 2015 και για αυτό οι πληροφορίες που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον ξένο Τύπο περί απόσυρσης ρωσικών δυνάμεων προκειμένου να ενισχύσουν το μέτωπο της Ουκρανίας μάλλον δεν ευσταθούν. Η Ρωσία δεν θα ήθελε να «χάσει» ένα πόλεμο γοήτρου για να κερδίσει έναν άλλο. Απλώς ενδιαφέρεται για μια διατήρηση μιας σχετικής σταθερότητας στη Συρία για αυτό και οι σχετικές παραινέσεις προς την Αγκυρα.

Αυτοί που φαίνεται να έχουν αποσυρθεί εν μέρει, σύμφωνα και με κάποιες ημι-ανεξάρτητες ρωσικές ιστοσελίδες είναι οι μισθοφόροι του ιδιωτικού στρατού «Wagner». Εκτός από τη Συρία κάτι ανάλογο έχει συμβεί και στη Λιβύη και στο Μάλι, όπου επίσης πραγματοποιούσαν επιχειρήσεις και τώρα έχουν μειώσει την παρουσία τους για να μετακινηθούν στο ουκρανικό μέτωπο. Ο ρόλος τους στη Συρία είχε περιοριστεί και έτσι κι αλλιώς η Μόσχα αρνείται ότι αυτή τους «κατευθύνει», άσχετα αν η παρουσία τους στην Ουκρανία θεωρείται βέβαια με βάση μαρτυρίες.

Είναι κυρίως η παρουσία της ρωσικής αεροπορίας και των ελικοπτέρων που πραγματοποιούν επιχειρήσεις όταν χρειαστεί και διατηρούν τη «συμφωνία για εκεχειρία», που είχε υπογραφεί πριν από δύο χρόνια με ευθύνη της Μόσχας και της Αγκυρας.

Ενας επιπρόσθετος λόγος για τον οποίο οι Ρώσοι στρατιωτικοί πραγματοποιούν κατά καιρούς στοχευμένες επιχειρήσεις είναι ότι δεν θέλουν να αφήσουν την αμερικανική πλευρά, που διατηρεί ακόμα δυνάμεις στην περιοχή να πιστέψει ότι οι ρωσικές δυνάμεις εγκαταλείπουν τη Συρία. Το εντυπωσιακό είναι μάλιστα ότι από την στιγμή που ξεκίνησε η εισβολή στην Ουκρανία έχουν εκλείψει τα όποια μικροεπεισόδια μεταξύ ρωσικών και αμερικανικών δυνάμεων. Προφανώς καμιά από τις δύο πλευρές δεν θέλει να προκαλέσει και να εμπλακεί σε άλλου είδους περιπέτειες.

Κάποιες μικροεντάσεις των τελευταίων ημερών συσχετίστηκαν με τη λήξη της εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας για αποστολή βοήθειας στην περιοχή. Το αρχικό πλάνο για ανανέωση κατά ένα χρόνο τελικά μετά από επιθυμία της Μόσχας περιορίστηκε στους έξι μήνες, ένα σαφές μήνυμα της ρωσικής πλευράς ότι αυτή θέλει να έχει τον πρώτο λόγο για τις εξελίξεις στη Συρία. Αναμφίβολα οι εξελίξεις στη Νότια Ουκρανία θα επηρεάσουν το τι θα συμβεί αυτούς τους επόμενους μήνες, αλλά και αυτό το μέτωπο παραμένει σημαντικό για το Κρεμλίνο.

Η προσπάθεια της Τουρκίας να εξοντώσει τους Κούρδους δεν πρέπει να πετύχει

Λιβύη: Το δεύτερο μέτωπο της Ρωσίας με τη Δύση και οι μισθοφόροι της ομάδας Wagner

Η Ρωσία στέλνει δισεκατομμύρια στην Τουρκία για το πυρηνικό εργοστάσιο