Η Ευρώπη των μπον βιβέρ

Η είδηση φαινομενικά δεν έχει άμεση σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον στασιμοπληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη. Οι Γάλλοι διοργανωτές βλέπουν ήδη, δύο χρόνια πριν την διεξαγωγή των επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, να εκτρέπεται προς… απροσδόκητα ύψη ο σχετικός προϋπολογισμός. Συγκεκριμένα το σχετικό ποσό έχει ήδη αυξηθεί σε περίπου 8,3 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων και της οργάνωσης, από έναν αρχικό προϋπολογισμό 6,8 δισεκατομμυρίων ευρώ που ανακοινώθηκε το 2018.

Το κόστος αυτό δεν θα είναι σε καμιά περίπτωση το τελικό, αφού υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί νέα αναθεώρηση λόγω των ιδιαιτέρως αυξημένων μέτρων ασφαλείας, σε μια χώρα που έτσι κι αλλιώς η κοινωνική ειρήνη μάλλον αγνοείται. Το ερώτημα σχετικά με την γιγάντωση των Αγώνων σε θεόρατα ύψη, λόγω της πλήρους εμπορευματοποίησής τους και τι νόημα έχει πια όλο αυτό, δεν τίθεται βεβαίως για πρώτη φορά. Αλλά κανένας πολιτικός δεν δείχνει να θέλει να ασχοληθεί με αυτό.

Τώρα η λογική του «πιο ψηλά, πιο δυνατά, πιο γρήγορα» σε ότι αφορά τα έξοδα της διοργάνωσης ήρθε να «δέσει» με την ηδονιστική αντίληψη του μπον βιβέρ της γαλλικής πολιτικής σκηνής Εμανουέλ Μακρόν. Ο πρόεδρος της Γαλλίας είναι σαφές ότι έχει αναγάγει την επιτυχία και την μεγαλοπρέπεια της διοργάνωσης ως μια ευκαιρία ανάδειξης του «μεγαλείου» της πατρίδας και να την συνδυάσει με τη δική του προεδρία ως ένα σημαντικό επίτευγμα, αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχει να επιδείξει και πολλά τέτοια.

Ηδη αυτές τις μέρες συμμετείχε σε έκτακτες συσκέψεις για να «προλάβει» τα ζητήματα, που φαίνεται να προκύπτουν. Οι Γάλλοι δεν φημίζονται άλλωστε για τις οργανωτικές τους ικανότητες. Υπάρχει και το κακό προηγούμενο του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, στα τέλη Μαΐου στο Παρίσι, όπου οι διοργανωτές και η αστυνομία απέτυχαν παταγωδώς.

Ετσι ο κύριος Μακρόν έριξε πριν από όλα το βάρος στην «ασφάλεια», κάτι που αποτελεί βεβαίως και μια καλή ευκαιρία για να ενισχυθεί περαιτέρω η αστυνομοκρατία, που έχει γίνει πλέον καθημερινότητα στη σύγχρονη Γαλλία. Για τέτοιες «επενδύσεις» πάντα βρίσκονται τα χρήματα.

Θα ήταν ίσως καλύτερα να ρωτούσε ο κ.Μακρόν τους Ελληνες πρωθυπουργούς από το 2004 και μετά, για το τι άφησε τελικά πίσω της αυτή η λογική της μεγαλομανίας και της υπερβολής. Βεβαίως η Γαλλία είναι μια πολύ μεγαλύτερη και πολύ ισχυρότερη οικονομικά χώρα, οπότε θα το θεωρούσε άστοχο να συγκριθεί με τη… μικρή Ελλάδα.

Ωστόσο σε μια περίοδο, που οι πολίτες της Ευρώπης δοκιμάζονται σκληρά από τις αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων ετών, είναι προκλητικό να βλέπουν πάλι να διοχετεύονται δισεκατομμύρια σε φαραωνικού τύπου φιέστες, που καμιά ευεργετική συνέπεια δεν έχουν για τη δική τους ζωή, ούτε με το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» έχουν φυσικά καμιά σχέση.

Αυτός ο «φιληδονισμός» που διακατέχει την προεδρία Μακρόν δεν είναι βεβαίως δικό του προνόμιο. Ουσιαστικά έχει εμποτίσει ολόκληρη την λογική της Κομισιόν, που είναι εμφανές ότι προκρίνει σταθερά έργα βιτρίνας, που εξυπηρετούν πρωτίστως επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που δείχνουν να πιστεύουν ακόμα ότι ο λαός θα συνεχίσει να ξεχνιέται με «φρου φρου κι αρώματα». Το «άρτος και θεάματα» εδώ δεν ισχύει, γιατί και ο άρτος ακρίβυνε υπερβολικά. Αλλά ξέρουμε τουλάχιστον το γιατί. Φταίει ο Πούτιν…

Ενωση Σουρεαλιστικών Δημοκρατιών

Uber Files: Πώς κορυφαίοι πολιτικοί έκαναν λόμπινγκ υπέρ της εταιρείας – Η εμπλοκή Μακρόν

Τζόνσον, Μακρόν και τα άλλα τα παιδιά – To τέλος της ανεμελιάς και της αλαζονείας