Συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στο Πρώτο Πρόγραμμα και τον Χρήστο Μιχαηλίδη για τον Ντράγκι, για εκλογικές συνεργασίες, για τις θέσεις του ΜέΡΑ25, για την πανεπιστημιακή αστυνομία
Παραίτηση Ντράγκι
Ο Ντράγκι θέτει τους όρους του, δεν πληρούνται, φεύγει. Η περίπτωση Ντράγκι σηματοδοτεί, συμπεριλαμβάνει όλο το δράμα της μεταδημοκρατίας στην Ευρώπη. Σκεφτείτε το τεράστιο παράδοξο. Ο Ντράγκι είναι ο πιο δημοφιλής, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πρωθυπουργός της μεταπολεμικής περιόδου στην Ιταλία. Αν κατέβαινε στις εκλογές αύριο δεν θα έβγαινε. Γι’ αυτό αναφέρομαι σε μεταδημοκρατία.
Και αυτό δεν είναι μόνο ιταλικό φαινόμενο.
Για σκεφτείτε ο Εμανουέλ Μακρόν με τι ποσοστό πήγε στο β’ γύρο. Αμέσως μετά την εκλογή του έχασε την πλειοψηφία στη Βουλή.
Στη Γερμανία ο Όλαφ Σολτς είναι ένας καγκελάριος που ξεφούσκωσε πριν φουσκώσει.
Στη Βρετανία έχουμε έναν αγώνα δρόμου μεταξύ δύο υποψηφίων, του Σούνακ και της Τρας, οι οποίοι είναι ήσσονος σημασίας πολιτικοί.
Στην Ισπανία έχουμε έναν Σάντσες που είναι κυβέρνηση μειοψηφίας εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Η κατάρρευση του οικονομικού μοντέλου της Ευρώπης, από το 2010 με τα δικά μας μνημόνια, σήμερα γίνεται ακόμα πιο έντονη, έχει πολιτικό αντίκτυπο που νομίζω η περίπτωση του Μάριο Ντράγκι το συνοψίζει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη.
Για τις κυβερνήσεις μειοψηφίας που προκύπτουν όταν κάποια κόμματα δέχονται να συνεργαστούν
Το ερώτημα για μια κυβέρνηση είναι αν μπορεί να εισάγει τις τομές που απαιτεί η υποβόσκουσα οικονομική και κοινωνική κρίση.
Βλέπετε ότι ο μέσος εργαζόμενος, η μέση εργαζόμενη θεωρεί ότι τα παιδιά τους θα έχουν μία ζωή χειρότερη από εκείνους. Αυτό φουντώνει την αντιδραστική ακροδεξιά, αντισυστημική τάση η οποία απορρίπτει τη Δημοκρατία, προτιμάει κάποιον σαν τον Ορμπάν ή σαν τον Πούτιν, ή τον Ερντογάν και υποσκάπτει την ιδέα της αστικής Δημοκρατίας, γι’ αυτό μιλάω για μεταδημοκρατία.
Δεν είμαι εναντίον των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Τα πολιτικά συστήματα της αστικής Δημοκρατίας και των κυβερνήσεων συνεργασίας έχουν πλέον ξεθυμάνει. Δεν μπορούν να εκφράσουν μια ιστορική στιγμή, να οδηγήσουν σε τομές που είναι απαραίτητες για να προχωρήσουμε μπροστά.
Όσον αφορά στο ’15, ήταν μία κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Πρέπει να σας πω, γιατί γίνεται πολλή συζήτηση για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ τότε, ήταν μία συμμαχία που με έκανε να νιώθω πάρα πολύ δύσκολα. Ήταν ένα κόμμα –οι ΑΝΕΛ- βαθειά εθνικιστικό, σεξιστικό, ομοφοβικό, ρατσιστικό αλλά το καλό που υπήρχε τότε, και μιλώ ειλικρινά, είναι ότι δεν υπήρχαν αυτά στην Κυβέρνησή μας εννοώ σε αυτό που προσπαθούσαμε να πετύχουμε τους πρώτους μήνες που λειτουργούσαμε από κοινού με τον Αλέξη Τσίπρα και τους υπόλοιπους, ήταν ένα πράγμα: η απόδραση από τη φυλακή του χρέους. Εκεί δεν υπήρχαν οι ΑΝΕΛ. Το εγχείρημα αυτό απέτυχε γιατί κατάφερε ο Σόιμπλε και η τρόικα να μας διασπάσουν, τον Αλέξη Τσίπρα από μένα και από άλλους και αυτή η κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης αυτοανατράπηκε το βράδυ του δημοψηφίσματος.
(Σε ερώτηση γιατί ο Σόιμπλε κατάφερε να σας διασπάσει και όχι ο Τσίπρας και αν μπορεί ένας πρωθυπουργός να ενδίδει σε τέτοιες πιέσεις)
Με κάνετε τώρα να υπερασπιστώ τον Τσίπρα…
Η κυβέρνηση που εξελέγη την 25η Ιανουαρίου του 2015 ήταν μία Κυβέρνηση η οποία εξελέγη και αμέσως μπήκε στην πρέσα, στη μέγγενη.
Ο λόγος που εκλεγήκαμε ήταν ότι απέτυχε το 2ο μνημόνιο.
Η Κυβέρνηση Σαμαρά εφάρμοσε το 2ο μνημόνιο με μεγάλη βαναυσότητα.
Εμείς ήμασταν μία κυβέρνηση που μπήκαμε για να συγκρουστούμε με κλειστές τράπεζες.
Βρισκόμασταν σε μια εμπόλεμη κατάσταση. Είχαμε μία τρόικα που τρομοκρατούσε τον ελληνικό λαό.
Μέχρι τώρα υποστήριζα τον Αλέξη Τσίπρα τώρα θα πω ότι δεν είχε το δικαίωμα να υποχωρήσει, ιδίως όταν ο ελληνικό λαός την 5η Ιουλίου του 2015 με ένα 62% γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά τους κινδύνους, γνωρίζοντας ότι υπήρχε πιθανότητα να βγούμε από το ευρώ μας είπε: ΟΧΙ, μην το υπογράψετε. Και εκείνος το υπέγραψε και από εκείνη τη στιγμή έπαψε μα υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, έπαψε να υπάρχει ριζοσπαστική Αριστερά στην Κυβέρνηση, αυτοανατράπηκε η Κυβέρνηση και γι’ αυτό υπάρχει το ΜέΡΑ25 σήμερα.
Υπάρχει η πιθανότις να βρεθείτε ξανά με τον κ. Τσίπρα;
Ένα κόμμα σαν το ΜέΡΑ25 που πιστεύει στην απλή αναλογική και τη θέλει δεν μπορεί να λέει δεν μιλάμε με άλλα κόμματα, ιδίως του χώρου που θέλει να αυτοαποκαλείται Αριστερά.
Γι’ αυτό το Μάιο στο Συνέδριό μας πήραμε μία απόφαση: επειδή ακριβώς δεν έχουμε το δικαίωμα να μη μιλάμε με άλλους χώρους, ιδίως προεκλογικά, εμείς λέμε, κρίνουμε ότι 7+1 σημεία τομές που πρέπει να γίνουν σε αυτή τη χώρα είναι απαραίτητα ή είναι τα προαπαιτούμενα για να αρχίσει η χώρα να γίνεται ξανά βιώσιμη. Αυτά τα 7+1 σημεία τομές καταθέτουμε στο τραπέζι του διαλόγου και λέμε όποιος θέλει, ενδιαφέρεται για την ιδέα μιας προοδευτικής συγκυβέρνησης ελάτε να μιλήσουμε.
Για την είσοδο του ΜέΡΑ25 στη Βουλή
Μόνο οι χυδαίοι μιλάνε αν το ΜέΡΑ25 θα μπει ή δεν θα μπει στη Βουλή. Το ΜέΡΑ25 θα μπει στη Βουλή.
Εμείς θέλουμε το διάλογο και δεσμεύομαι ως Γραμματέας του ΜέΡΑ5, με έχει δεσμεύσει το Συνέδριό μας, ότι ό, τι πρόταση κι αν μας φέρει οποιοδήποτε κόμμα εγώ θα την καταθέσω για ένα εσωτερικό δημοψήφισμα, όμως αυτό θα πρέπει να γίνει προεκλογικά.
Όποιος περιμένει μετά τις εκλογές να μας μιλήσει δεν θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης.
Γιατί το ΜέΡΑ25, σε ποσοστά, είναι εκεί όπου εξελέγη;
Δεν είναι εκεί όπου ήταν, Έχουμε διπλασιάσει τη δύναμή μας. Μας έδιναν 1,2 % ένα μήνα πριν τις εκλογές, τώρα είμαστε πολλούς μήνες –απ’ ότι φαίνεται- πριν τις εκλογές και μας δίνουν 3%, άρα μιλάμε για τριπλασιασμό της δύναμής μας.
Εμπλουτίζουμε τον δημόσιο διάλογο, δίνουμε εναλλακτικές γιατί μία Δημοκρατία χωρίς εναλλακτικές δεν είναι Δημοκρατία.
Για την πανεπιστημιακή αστυνομία
Πρέπει να υπάρξει φύλαξη στο πανεπιστήμιο, να υπάρχει ειδικό σώμα φύλαξης της περιουσίας και της ζωής των ανθρώπων στο πανεπιστήμιο, και να είναι και ειδικό σώμα και ειδικά εκπαιδευμένο αλλά δεν πρέπει να είναι αστυνομία. Πρέπει να είναι ένα σώμα που να λογοδοτεί στις αρχές του πανεπιστημίου, όπως γίνεται στην Οξφόρδη, στο Κέιμπριτζ, στο Έσσεξ, σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου.
