Tα υπουργικά μολύβια και τα… τεφτέρια

Ακούγεται αυτή την εποχή από δημοσιογράφους με αυξανόμενη συχνότητα η φράση περί «υπουργών που έχουν κατεβάσει τα μολύβια», εννοώντας ότι δεν ασχολούνται με τα καθήκοντά τους, αλλά μόνο με την προεκλογική τους εκστρατεία. Αυθόρμητα γεννιέται στο νου η απορία: Εργαζόμενος, παραγωγικός υπουργός είναι αυτός που κρατά ένα μολύβι στο χέρι του; Αυτό είναι λοιπόν το βασικό εργαλείο της εξουσίας;

Πόσο πιο «60’ς» μπορεί να είναι η εικόνα που έχει τελικά ένας δημοσιογράφος για έναν υπουργό; Και τελικά ας εξηγήσει κάποιος πώς ακριβώς φαντάζεται τον υπουργό να δουλεύει, κρατώντας ένα μολύβι στο χέρι του; Πιο πολύ έρχεται στο νου η φυσιογνωμία του μπακάλη από ασπρόμαυρες ταινίες, που όταν αφήνει το μολύβι από το χέρι το βάζει πίσω από το αυτί για να το έχει πρόχειρο…

Θα απαντήσει κάποιος ότι η φράση είναι καθαρά σχηματική. Συμβολική. Σίγουρα. Ωστόσο παραπέμπει αναπόδραστα σε μια αντίληψη περί κυβερνητικού έργου, που έρχεται από άλλες δεκαετίες και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό, γιατί κάθε τόσο η κριτική απέναντι στην εξουσία περιορίζεται μόνο στην άνευρη σύγκριση με τα χρόνια του Μαυρογιαλούρου, που συνήθως λειτουργεί ως άλλοθι για τη δημοσιογραφική συνείδηση, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία. Και γιατί τελικά η χώρα μας δείχνει να μην μπορεί να απεμπλακεί από μια προβληματική σχέση μεταξύ Τύπου και εξουσίας.

Να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Η θεωρία του κατεβασμένου μολυβιού θα έπρεπε να μελετά και την σημασία του συνοδευτικού «τεφτεριού». Γιατί τι να το κάνεις το μολύβι άμα σου λείπει το τεφτέρι; Αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο. Να μάθουμε τι γράφει το τεφτέρι. Μας το υπενθύμισε η πολύπειρη και πάντα λιτή, αλλά 100% εύστοχη στις τοποθετήσεις της, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. που δε χάνει σε κάθε ευκαιρία να μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για το μεγάλο ζητούμενο της εποχής «τη σωστή απορρόφηση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης». (Αν και ένα σχετικό tweet που είχε ανέβει στο λογαριασμό της κατέβηκε ως δια μαγείας). Προφανώς το μήνυμα της πρώην υπουργού είναι σαφέστατο και αυτοί που έπρεπε να το πιάσουν το έπιασαν.

Ετσι καταλαβαίνεις σε τι χρειάζεται το μολύβι, αλλά κυρίως τι μπορεί να γράφει το τεφτέρι των υπουργών. Αλλά για να σοβαρευτούμε. Χρειάζεται τεφτέρι για να μονιμοποιηθούν μερικές χιλιάδες παπάδες, εκεί που λείπουν νοσηλευτές; Είναι κάπου γραμμένα με… μολύβι τα νούμερα των αστυνομικών, που με τόσο πάθος θέλει να επιβάλει στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση; Και ακόμα σοβαρότερο. Τα δισεκατομμύρια, που έχουν αναλάβει να μοιράσουν δια λογαριασμό της Κομισιόν οι τράπεζες από τα κοινοτικά κονδύλια, πρέπει να είναι μολυβογραμμένα;

Η «σωστή απορρόφηση» των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης ή του ΕΣΠΑ μια χαρά ταιριάζει με τις προεκλογικές εκστρατείες των υπουργών. Ισα ίσα που αποτελεί και ιδανική συνθήκη για όλους και για τους «δότες» και τους δέκτες, έτσι ώστε να επιταχύνονται οι διαδικασίες, να ξεπερνιούνται τα εμπόδια λόγω της πιθανής πρόωρης έλευσης των εκλογών.

Για όλα αυτά θα έπρεπε τα ΜΜΕ να πιάσουν τα μολύβια και τα… πληκτρολόγια και να αρχίσουν να αναρωτιούνται. Για παράδειγμα να μελετήσουν την πρόσφατη έκθεση του Παρατηρητηρίου Ταμείου Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» και ΕΣΠΑ 2021-27 για την διάθεση αυτών των κονδυλίων που καταγράφει τέσσερις θεμελιώδεις αδυναμίες του σχεδίου, η οποία φαίνεται ότι έπεσε σε σπασμένα μολύβια δίχως μύτες και για αυτό πέρασε στα ψιλά…

Αλλά ξέρουμε. Η μοίρα των δημοσιογραφικών κλισέ είναι να επιστρατεύονται συνήθως για να κρύψουν την ουσία.

Δημήτρης Μαύρος (MRB): Δεν υπάρχει «ξέφωτο» για εκλογές το Φθινόπωρο

Plan B Μητσοτάκη για αυτοδυναμία: Αλλαγή εκλογικού νόμου

Καραμανλής – Μπακογιάννη σε Μητσοτάκη: Κυριάκο κάνε εκλογές το φθινόπωρο