Η ανάλυση του ΜέΡΑ25 για την κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα και το ευφυές βίντεο για τον πληθωρισμό πλούσιων και φτωχών

Εκτενή ανάλυση για την κατάσταση της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα έδωσε στη δημοσιότητα το πολιτικό γραφείο του ΜέΡΑ25 εν όψει της σχετικής συζήτηση στη Βουλή.

Το κόμμα έδωσε επίσης και ένα σύντομο video animation το οποίο εξηγεί με απλά λόγια το διαφορετικό πληθωρισμό που βιώνουν τα πλούσια και τα φτωχά νοικοκυριά.

Η ανάλυση της ΠΓ του ΜέΡΑ25 για την κατάσταση της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα:

Τι σημαίνει Κοινωνική Πολιτική; Σε τι αποσκοπεί; «Στην εξομάλυνση των ανισοτήτων», είναι μια πρώτη, κοινά ίσως αποδεκτή, απάντηση. Το κερδοκρατικό σύστημα, ο “καπιταλισμός”, ο νεοφιλελευθερισμός ή η τεχνοφεουδαρχία όπως ονομάζουμε εμείς στο ΜέΡΑ25 την φάση του καπιταλισμού που βιώνουμε τώρα, παράγει εγγενώς ανισότητες. Οι ανισότητες με τη σειρά τους γεννούν κοινωνική αναταραχή, η οποία απειλεί την καθεστηκυία τάξη, την ολιγαρχία δηλαδή. Η κοινωνική πολιτική προέκυψε ιστορικά ως ένας συμβιβασμός μεταξύ άρχουσας τάξης και εργαζομένων, με στόχο την κοινωνική ειρήνη (ο πρώτος γερμανός καγκελάριος, Όττο Φον Μπίσμαρκ, υπήρξε ο πρώτος διδάξας ήδη από τα 1880, θέτοντας τη βάση του μοντέλου: «Οικονομία της αγοράς με κράτος πρόνοιας», ακριβώς για να ανακόψει τις όποιες ανατρεπτικές διεργασίες λάμβαναν χώρα τότε στη Γερμανία).  Η κοινωνική πολιτική δηλαδή είναι αποτέλεσμα πάλης, όχι δώρο της ολιγαρχίας. 

Αυτό το μοντέλο θα μπορούσαμε, πολύ διασταλτικά, να ονομάσουμε Μικτή Οικονομία – μικτή όσον αφορά την ύπαρξη Κράτους Πρόνοιας – Welfare State (Δημόσιο Σύστημα Υγείας, Καθολική Ασφαλιστική/Συνταξιοδοτική Κάλυψη, Πρόνοια με ισχυρή επιδοματική πολιτική για όλες τις ευπαθείς ομάδες και τους ανέργους, Δημόσια Στεγαστική Πολιτική, κλπ). 

Το μοντέλο της Μικτής Οικονομίας εφαρμόστηκε μεταπολεμικά εν πολλοίς σε όλο τον δυτικό κόσμο, είχε ως σημείο καμπής το 1971 με το Nixon Shock, την κατάρρευση του Bretton Woods και την εμφάνιση του στασιμοπληθωρισμού με την πετρελαϊκή κρίση καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Τότε ξεκίνησε ιδεολογικά το ξήλωμα της ύπαρξης του κράτους πρόνοιας, με την αμφισβήτηση της χρείας κοινωνικής πολιτικής και την αντικατάστασή της από τον κοινωνικό δαρβινισμό και τη φιλανθρωπία, την χειρότερη ίσως λέξη στο λεξιλόγιο. Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο τι εστί κοινωνικός δαρβινισμός: 

Ο κοινωνικός δαρβινισμός μας λέει πως ο αξιότερος είναι και αυτός που θα ανελιχθεί κοινωνικά, ενώ αντίθετα, όσοι δεν τα κατάφεραν, φέρουν οι ίδιοι αποκλειστικά την ευθύνη ως μη άξιοι για κάτι παραπάνω. Αυτό ακριβώς είναι το ευαγγέλιο της Μητσοτάκης Α.Ε., ατομική ευθύνη και αξιοσύνη, ή αριστεία αν προτιμάτε…

Δώδεκα χρόνια συστηματικού ξηλώματος του Κράτους Πρόνοιας και της Κοινωνικής Πολιτικής

Πριν δώδεκα χρόνια, το 2010, με την είσοδο της χώρας στα μνημόνια, ξεκίνησε με εκθετικούς ρυθμούς – μεταξύ πάμπολλων και ποικίλων απορρυθμίσεων και εκποιήσεων – ακριβώς η παραπάνω διαδικασία ξηλώματος του όποιου, ήδη από τότε ανεπαρκούς και υποβαθμισμένου, Κράτους Πρόνοιας και Κοινωνικής Πολιτικής υπήρχε στην Ελλάδα. Συνταξιοδοτικό, Προστασία της Εργασίας, Προνοιακή Πολιτική (ΑμεΑ, οικογένειες, ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού), Στεγαστική Πολιτική, Πολιτικές Ένταξης, Δημόσια Υγεία, οτιδήποτε έχει να κάνει με κοινωνική πολιτική, μπήκε στη μέγγενη των μνημονίων.

Ενδεικτικά οι κοινωνικές περικοπές των τριών μνημονίων 

–          Με το πρώτο μνημόνιο καταργήθηκε οριστικά ο 13ος και 14ος μισθός (ΠΑΣΟΚ – ΓΑΠ)

–          Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 έτη από τα 62 και μειώσεις εφάπαξ έως 83%. (ΓΑΠ και κατόπιν Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%. (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού Φ.Π.Α. στα νησιά – ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική στα νησιά (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Κατάργηση καθολικότητας της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας(Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Κατάργηση δώρων στο δημόσιο (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Διευκόλυνση απολύσεων (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Περικοπές ειδικών μισθολογίων (Σαμαράς – Βενιζέλος με αχυράνθρωπο Παπαδήμο)

–          Την ολοκλήρωση της λεγόμενης «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» με αυξήσεις εισφορών, αυξήσεις ορίων ηλικίας και κατάργηση του ΕΚΑΣ. (3ο Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ)

–          Την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας μέσω ιδιωτικοποιήσεων προς όφελος ιδιωτών και όχι του δημοσίου( που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει κοινωνικές πολιτικές, όπως πχ η χρηματοδότηση του Συνταξιοδοτικού), που οδήγησε στη δημιουργία του «υπερταμείου». (3ο Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ)

–          Την υπερφορολόγηση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων – όχι για κοινωνική πολιτική, αλλά για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% στους προϋπολογισμούς, κεφάλαια που κυριολεκτικά καίγονταν, δεν ανακυκλώνονταν στην οικονομία μας αλλά έπεφταν και πέφτουν, στη μαύρη τρύπα του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους. (3ο Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ)

Μητσοτάκης Α.Ε.

Είναι απορίας άξιον που ο CEO της Α.Ε. που έχουμε για κυβέρνηση, ο κ.Μητσοτάκης, γνωστός θιασώτης του Κοινωνικού Δαρβινισμού, της ατομικής ευθύνης και της αριστείας δηλαδή, προκαλεί συζήτηση για την κοινωνική πολιτική. Μάλλον έχει μπερδέψει τους ολιγάρχες που με περισσή ζέση επιδοτεί με δισεκατομμύρια ευρώ, με τους πολίτες (βλ. εδώ μερικά μόνο από τα δωράκια της Μητσοτάκης Α.Ε. στην Ολιγαρχία). 

Κάτι μας λέει πως αυτό δεν απέχει ιδιαίτερα από το επικοινωνιακό show που θα στήσει ο κ.Μητσοτακης: θα μας παρουσιάσει τις επιδοτήσεις των κερδών του καρτέλ της ενέργειας ως κοινωνική πολιτική! Την περαιτέρω δηλαδή υπερχρέωση του ελληνικού λαού για να επιδοτηθούν οι κ.κ. Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Μυτιληναίος, Περιστέρης και CVC Capital, θα την ονομάσει κοινωνική πολιτική! Η κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, αυτού του κατάπτυστου καρτέλ που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και ενεργοποίησε η Μητσοτάκης Α.Ε. αποτελεί πραγματική κοινωνική πολιτική για την ενέργεια. Όσο μένει στη θέση του, το ρεύμα παραμένει εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό. 

Ίσως κατονομάσει ως Κοινωνική Πολιτική την μετατροπή του ΟΑΕΔ σε εργολαβική εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων ή τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, που ξεκίνησαν ως stage επί Σημίτη, μετονομάστηκαν σε Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας από την κυβέρνηση Σαμαρά με 5μηνη διάρκεια και κατέληξαν η κορωνίδα της «κοινωνικής πολιτικής απασχόλησης» για τον ΣΥΡΙΖΑ, που τα έκανε 8μηνα, λίγο καλύτερα δηλαδή στη διαχείριση της μιζέριας…

Ίσως ονομάσει στεγαστική πολιτική το σχέδιο “ΗΡΑΚΛΗΣ” με τα funds, που αγόρασαν τα δάνεια του κόσμου κοψοτιμής ελέω ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησε την πώληση τους στα αρπακτικά ταμεία, να έχουν ξεκινήσει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, επίσης ελέω ΣΥΡΙΖΑ που ομοίως τους θεσμοθέτησε μαζί με το ιδιώνυμο για τη διαμαρτυρία κατά των πλειστηριασμών… Η κοινωνική πολιτική στέγασης των μνημονιακών κομμάτων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ περνά μέσα από τα funds. Δεν μπορεί όμως να υπάρξει Στεγαστική Πολιτική χωρίς άμεση κατάργηση του «Ηρακλή», ίδρυση Δημόσιου Οργανισμού Διαχείρισης των Κόκκινων Δανείων, Οδυσσέα τον έχουμε ονομάσει στο ΜέΡΑ25 και τη δημιουργία Οργανισμού Κοινωνικής Κατοικίας. 

Όσον αφορά τους πολίτες, ο κ.Μητσοτάκης θα αρκεστεί να αναφέρει τα επιδόματα των εργαζομένων σε αναστολή, τα €534 – των ίδιων εργαζομένων που με τον νόμο Χατζηδάκη θα πληρώνονται με ρεπό τις υπερωρίες, δεν θα μπορούν να απεργήσουν και θα απολύονται στο φτερό εάν θελήσει η εργοδοσία, και τις επιστρεπτέες προκαταβολές στις ΜμΕ, όπου πέραν του γεγονότος ότι τις ζητάει πίσω, η συγκεντροποίηση αγορών και η αβάντα της κυβέρνησης στις μεγάλες αλυσίδες κατά τη διάρκεια της πανδημίας, υπήρξαν η ταφόπλακα στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στη χώρα μας. Το δε Ταμείο Ανάκαμψης δεν κάνει για αυτές, τις εξαιρεί de facto ως μη bankable, ως επιχειρήσεις χωρίς την απαραίτητη πιστοληπτική ικανότητα που ορίζουν οι όροι του Ταμείου. Αυτό άλλωστε επιφυλάσσεται αποκλειστικά για τους παραπάνω κυρίους ολιγάρχες. 

Αυτό που ξέρουμε όλες και όλοι είναι ότι οι προνοιακές και κοινωνικές πολιτικές της τριετίας Ιουλίου 2019 – Ιουλίου 2022, ακολούθησαν την ίδια φθίνουσα πορεία ξηλώματος που ξεκίνησε το 2010. Η Μητσοτάκης Α.Ε. βέβαια, ως το σκληρότερο και πλέον αρπακτικό πολιτικό προσωπικό στη δούλεψη της ολιγαρχίας, έχει στη γούνα της ραμμένο το έγκλημα της διαχείρισης της Πανδημίας: περισσότεροι από 30χιλ θάνατοι, με τους μισούς να αφορούν ανθρώπους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ – στατιστικά δλδ οι μισοί εξ αυτών των θανάτων ήταν μη αναπόφευκτοι, θα ζούσαν εάν υπήρχαν ΜΕΘ! Γιατί δεν υπήρξαν ΜΕΘ; Επειδή η Υγεία, για την Μητσοτάκης Α.Ε. είναι εμπόρευμα ιδιωτικό και όχι δημόσιο αγαθό. Επειδή η Υγεία είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα. Στη συζήτηση αυτή θα αρκούσε απλώς η εξής αναφορά προς τον CEO της Μητσοτάκης Α.Ε.: «Ήταν συνειδητή κυβερνητική επιλογή να μην ενισχυθεί το ΕΣΥ με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καθώς και την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή προς όφελος των ολιγαρχών που θέλουν να μονοπωλήσουν την υγεία, όπως κάνουν στην ενέργεια. Αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει μακάβριες πρωτιές σε παγκόσμιο επίπεδο. Για ποια κοινωνική πολιτική τολμάτε να μιλάτε;»

Ταξικός Πληθωρισμός 

Γνωρίζουμε ότι ο Γενικός Δείκτης Τιμών Καταναλωτή δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματική πληθωριστική επιβάρυνση των ευάλωτων νοικοκυριών, αφού σε αυτόν συμπεριλαμβάνεται -κι έχει δυσανάλογα μεγάλη βαρύτητα- πληθώρα αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνει η μικρή μερίδα των εύπορων στρωμάτων του πληθυσμού.

Με σκοπό την αποτύπωση της πραγματικής εικόνας όσον αφορά τα ευάλωτα νοικοκυριά, επιλέξαμε εκείνα τα προϊόντα και υπηρεσίες που καταναλώνουν αυτά, όπως βασικά είδη διατροφής, ένδυση-υπόδηση, ενοίκια και συντήρηση κατοικίας, ύδρευση, ενέργεια, μεταφορές κ.ά. Αυτά τα αγαθά και υπηρεσίες παρατίθενται στο Παράρτημα, στο τέλος του παρόντος σημειώματος. Ο κατά ΕΛΣΤΑΤ συντελεστής βαρύτητας (στάθμιση) αυτών των αγαθών και υπηρεσιών ανέρχεται αθροιστικά στο 56,5% του Γενικού ΔΤΚ. Χρησιμοποιώντας κατά τον υπολογισμό μας τους ίδιους συντελεστές ανά αγαθό-υπηρεσία, ο πραγματικός πληθωρισμός για τα ευάλωτα νοικοκυριά ήταν ακριβώς διπλάσιος του μέσου πληθωρισμού που ανακοινώνει η ΕΛΣΤΑΤ!

Επιπλέον, όπως ήδη από το 2020 είχε επισημάνει το ΜέΡΑ25, όταν μας μιλούσαν «για αρνητικό πληθωρισμό ενώ αυτά που εμείς πληρώνουμε ακριβαίνουν», όταν μας έλεγαν ότι «αυξήθηκε η αγοραστική μας δύναμη την ώρα που τα σουπερμάρκετ έγιναν φαρμακεία» και εξηγούσαμε: «Ο αρνητικός πληθωρισμός των πλουσίων επισκιάζει τον θετικό δικό μας!». 

Η κοινωνικά ορθή απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή στο ύψος του πραγματικού πληθωρισμού που δέχονται τα νοικοκυριά. Αυτή θα ήταν πραγματική Κοινωνική Πολιτική. Τα διάφορα -pass λειτουργούν μόνο επικοινωνιακά και επουδενί δεν ανακουφίζουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. 

Πληθωρισμός και ΑμεΑ

Από τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, τα ΑμεΑ, δέχονται τεράστια πίεση λόγω πληθωρισμού. Το βασικό προνοιακό επίδομα ανέρχεται στα €313 μηνιαίως. Με αυτό το εισόδημα διαβιούν εκατοντάδες χιλιάδες ΑμεΑ συμπολίτες μας, έχοντας να καλύψουν με αυτό τις αυξημένες από τους υπόλοιπους ανάγκες σε καθεστώς τουλάχιστον διπλασιασμού τιμών, που σημαίνει πως η αγοραστική δύναμη των προνοιακών επιδομάτων έχει μειωθεί στο μισό! Απαιτείται ΑΜΕΣΑ τουλάχιστον ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΙΑΚΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ! 

Προσφυγικό

Για το ΜέΡΑ25 δεν υφίσταται διάκριση ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Είτε τρέχει να γλυτώσει από τις βόμβες, την καταπίεση ή την πείνα, χρήζει αλληλεγγύης και διεθνούς προστασίας. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο για μας. Τι «προσφέρει» η ελληνική πολιτεία στους πρόσφυγες; Επαναπροωθήσεις, που συχνά σημαίνουν θάνατο, και σε όσες και όσους επιβιώσουν, απόλυτα απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, ούτε φιλοξενίας, ούτε περίθαλψης. Η πηγή αυτού του εγκλήματος είναι η κατάπτυστη Κοινή Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας, που ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε και εισήγαγε το 2016, φτιάχνοντας τη Μόρια και ξεκινώντας τα push-backs, και ασμένως συνεχίζει η Μητσοτάκης Α.Ε..

Κοινωνική Πολιτική και Κοινωνική Κινητικότητα

Σε θεωρητικό επίπεδο, και μόνο σε αυτό, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη μιλά για την κοινωνική κινητικότητα, για ευκαιρίες, για άξιους που αν κοπιάσουν όσο πρέπει θα ανέβουν κοινωνική βαθμίδα κλπ ωραία. Στην πράξη, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δημιουργεί ένα ασφυκτικό φεουδαλικό πλαίσιο, πατώντας φυσικά πάνω σε όλη τη νομοθεσία που θεσμοθέτησαν οι αργυρώνητες μνημονιακές κυβερνήσεις. 

Συγκεκριμένα, Κοινωνική Κινητικότητα σημαίνει ο βαθμός ευκολίας ή δυσκολίας που πληθυσμοί προερχόμενοι από χαμηλά στρώματα μπορούν να ανέλθουν εισοδηματικό/βιοτικό επίπεδο. Αυξημένη κοινωνική κινητικότητα είναι η κατάσταση όπου η κοινωνική ανέλιξη δεν εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από το οικογενειακό ιστορικό και περιουσία, με τις ευκαιρίες να είναι παρούσες για την μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, με εξασφαλισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία και την πρόνοια και την εξασφάλιση συνθηκών βεβαιότητας για το βασικό ζην, με ισχυρή δηλαδή Κοινωνική Πολιτική, το αντίθετο από αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία 12 χρόνια. Μειωμένη σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Όσο χαμηλότερη, τόσο πιο κοντά στην φεουδαρχία, στις κλειστές κάστες, στην υψηλή ταξικότητα.

Δείκτης της κοινωνικής κινητικότητας είναι η Διαγενεακή Ελαστικότητα των Εισοδημάτων (ΔΕτΕ). Ο δείκτης αυτός αποτυπώνει πώς και κατά πόσον το εισόδημα των γονέων, δηλαδή κάτι που αντικατοπτρίζει σε χρηματικούς όρους το κοινωνικό τους στάτους, καθορίζει και το εισόδημα των παιδιών τους. Η ΔΕτΕ εκφράζει την ποιότητα και τον βαθμό συσχέτισης των εισοδημάτων της προηγούμενης γενιάς με την επόμενη. Για παράδειγμα, βαθμός ελαστικότητας του τρέχοντος εισοδήματος ως προς το εισόδημα της προηγούμενης γενιάς της τάξης του 0,60 μας λέει πως αν ένας γονέας έχει 100% υψηλότερο εισοδήματα από έναν άλλον σύγχρονό του γονέα, τότε τα παιδιά του πρώτου θα έχουν μεσοσταθμικά 60% περισσότερο εισόδημα από τα παιδιά του δεύτερου ως ενήλικες. Αντίθετα, ένας βαθμός ΔΕτΕ ύψους 0,10 σημαίνει πως η διαφορά του οικογενειακού εισοδήματος, δηλαδή της προηγούμενης γενιάς (γονείς), παίζει πολύ μικρότερο ρόλο στη διαμόρφωση των εισοδημάτων της επόμενης γενιάς (παιδιά), με την μεσοσταθμική διαφορά να κυμαίνεται στο 10% υψηλότερο εισόδημα για τους ενήλικες πλέον γόνους των πλούσιων οικογενειών σε σχέση με εκείνους των φτωχότερων, επιδεικνύοντας επομένως υψηλότερο βαθμό Κοινωνικής Κινητικότητας. Η ΔΕτΕ μας δείχνει κατά πόσο το εισόδημα των γονέων καθορίζει και το εισόδημα των παιδιών τους, κατά πόσο δηλαδή οι ευκαιρίες είναι δικαίωμα που παρέχεται γενικά ή προνόμιο που πωλείται στην αγορά, άρα ευκολότερα προσβάσιμες σε ένα παιδί μιας ευπορότερης οικογένειας.Όσο υψηλότερος, τόσο και πιο ταξική είναι η κοινωνία, μια κοινωνία όπου οι φτωχοί αναπαράγουν φτωχούς και οι πλούσιοι πλούσιους. Όσο πιο κοντά στο μηδέν είναι ο δείκτης, τόσο λιγότερο ταξική είναι η κοινωνία καθώς είναι μια κοινωνία που η περιουσιακή κατάσταση των γονιών δεν επηρεάζει ιδιαίτερα την μελλοντική των παιδιών τους, οι πλούσιοι μπορεί να φτωχύνουν αν δεν είναι άξιοι και οι φτωχοί να πλουτίσουν αν είναι, υψηλή κοινωνική κινητικότητα δηλαδή.

Ας δούμε τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπες του 2013

ρα25

Παρατηρούμε πως η Κοινωνική Κινητικότητα είναι χαμηλή στις πιο οικονομικά φιλελεύθερες χώρες με τα ιδιωτικοποιημένα συστήματα παιδείας και υγείας και την φθίνουσα κοινωνική πρόνοια, από ότι στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, την Αυστραλία και τον Καναδά. Στις χώρες τοτέμ για τους απανταχού θιασώτες του οικονομικού φιλελευθερισμού ΗΒ και ΗΠΑ, βλέπουμε πως το κοινωνικό στάτους που κατέχουν οι πολίτες επηρεάζεται κατά 48% από το οικογενειακό περιουσιακό ιστορικό, κάτι λογικό αν σκεφτούμε πως και στις δύο αυτές χώρες η παιδεία είναι εμπορευματοποιημένη πλήρως, δηλαδή χρειάζεσαι χρήματα πολλά για να σπουδάσεις (βλ. σπουδές με δάνειο), όπως και η υγεία, όπου επίσης χρειάζεσαι χρήματα πολλά για να είσαι υγιής. Η Χιλή και οι ΗΠΑ αποδεικνύονται εξόχως ταξικές κοινωνίες. Αντίθετα σε χώρες όπως η Δανία, η Νορβηγία και η Φινλανδία, κοινωνίες με πολύ ισχυρό κοινωνικό κράτος, το κοινωνικό στάτους των γονέων επιδρά σε εκείνο των παιδιών τους απο 21% μέχρι 7% στη Δανία, κοινωνίες δηλαδή σημαντικά λιγότερο ταξικές από τις νεοφιλελεύθερες, με πολύ μεγαλύτερη κοινωνική κινητικότητα. Η Δανία είναι επισήμως η πιο αταξική κοινωνία, οικονομικά τουλάχιστον, έχοντας την υψηλότερη κοινωνική κινητικότητα παγκοσμίως. «Πλέον αν θες να ζήσεις το αμερικανικό όνειρο πήγαινε στη Δανία» όπως σκωπτικά λέει ο Γιόζεφ Στίγκλιτζ.

Ανατροπή Κοινωνικής Πολιτικής Ένταξης – Η περίπτωση των τσιγγάνων δικαιούχων στεγαστικής πολιτικής

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, στα πλαίσια του «Ολοκληρωμένου Προγράμματος Δράσης Για Την Κοινωνική Ένταξη των Ελλήνων Τσιγγάνων 2001 – 2008», χορηγήθηκαν συνολικά 9.000 στεγαστικά δάνεια, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, σε Τσιγγάνους συμπολίτες μας. Οι δικαιούχοι έλαβαν τα δάνεια αποκλειστικά με κοινωνικά κριτήρια και όχι χρηματο-οικονομικά. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, δεν βελτιώθηκε η εργασιακή ένταξη των τσιγγάνων συμπολιτών μας. Αποτέλεσμα των δύο, η πλειοψηφία των δανείων να έχει καταστεί ληξιπρόθεσμη, με συνέπεια πολλά νοικοκυριά, πολλές μονογονεϊκές οικογένειες, ΑμεΑ, να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της έξωσης και της αστεγίας. 

Τα δάνεια αυτά αποτελούν κομμάτι συγκεκριμένης Κοινωνικής Πολιτικής Ένταξης και όχι εμπορική συναλλαγή, όπως η κυβέρνηση την αντιμετωπίζει! Στους Ρομά δικαιούχους Στεγαστικής Συνδρομής χορηγήθηκαν δάνεια με απόφαση της Ελληνικής Πολιτείας, ώστε να αποκτήσουν σταθερή, στεγασμένη κατοικία, να μπορούν επομένως τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, όπως και πηγαίνουν, να ενταχθούν κοινωνικά. Αυτό που συμβαίνει ανατρέπει πλήρως ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα. Κυβέρνηση και τράπεζες λένε πως «Δεν πρόκειται για Κοινωνική Πολιτική Ένταξης, αλλά για χρέη που πρέπει να πληρωθούν, αλλιώς κατάσχεση και ξεσπίτωμα». Αυτά είναι τα ακριβή λόγια του Αναπληρωτή ΥΠΟΙΚ Σκυλακάκη σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του Κρίτωνα Αρσένη, βουλευτή του ΜέΡΑ25. Τι κι αν η απόφαση του 2006 ανέφερε ότι: «Για τα δάνεια που θα χορηγηθούν βάσει της παρούσας απόφασης θα παρασχεθεί, η ανεπιφύλακτη εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου για το 100% του ποσού του δανείου και των τόκων αυτού σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.2322/95». Κυβέρνηση και τράπεζες βγάζουν τα σπίτια στο σφυρί και τους κατοίκους στο δρόμο. 

Κι έχει το θράσος ο επικεφαλής της Μητσοτάκης Α.Ε. να μιλά για Κοινωνική Πολιτική…

Κλείνοντας,  πιστεύουμε βαθιά πως η βέλτιστη κοινωνική πολιτική συμπυκνώνεται στη φράση του Καρλ Μαρξ: 

«Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Είναι προφανές πως είμαστε μακριά από αυτό. Η χώρα μας είναι μια χρεοδουλοπαροικία. Με όχημα το δημόσιο χρέος, η Ολιγαρχία Χωρίς Σύνορα, με το πολιτικό της προσωπικό (άσχετα του προσωπείου που φέρει – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ), ξεπουλά τη δημόσια περιουσία, μετατρέπει δικαιώματα σε προνόμια και εμπορευματοποιεί τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά. Για ποια κοινωνική πολιτική μπορούμε να μιλάμε σε αυτό το πλαίσιο; Μόνο εναλλαγή επίδοξων σωτήρων και ανακύκλωση μιζέριας μπορεί να φυτρώσει σε αυτό το έδαφος. Ο αγώνας μας λοιπόν πρέπει να είναι ενάντια στην Ολιγαρχία που κινεί τα νήματα των επίδοξων σωτήρων κι επιβάλλει τη δυστοπία ως αναπόδραστη πραγματικότητα. Η μαρξική ουτοπία «Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του», απαιτεί τη Ρήξη με την Ολιγαρχία. Το ΜέΡΑ25 είναι ξεκάθαρο: πρώτη φορά Ρήξη με την Ολιγαρχία. Αυτή είναι η δική μας μη εναλλακτική!