Τι ψηφίζει τελικά ο Ερντογάν;

Στην ιστορία της πολιτικής υπάρχουν αναφορές σε περιπτώσεις «ζευγαριών» πολιτικών, που δε μπορούσαν να «μυρίσουν» ο ένας τον άλλον, με ότι αυτό μπορούσε να σημάνει για τις αποφάσεις τους. Δεν μπορεί βεβαίως κανείς να πιστεύει ότι είναι οι καθαρά προσωπικές αντιπάθειες (ή συμπάθειες), που καθορίζουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά σίγουρα η «χημεία» μεταξύ πολιτικών θετική ή αρνητική παίζει το ρόλο της.

Το ερώτημα στις μέρες μας είναι αν τελικά θα πρέπει να καταφύγουμε σε ψυχολόγους/ψυχαναλυτές για να εξηγήσουμε την ασυνήθιστη «δυναμική», που μοιάζει να έχει αποκτήσει η σχέση Μητσοτάκη-Ερντογάν. Εδώ και ένα σημαντικό διάστημα, ειδικά μετά την συνάντηση τους για εκείνο το γεύμα με θέα το Βόσπορο, ο Τούρκος πρόεδρος μοιάζει να έχει πάρει την υπόθεση προσωπικά. Αποκορύφωμα οι τελευταίες «εκκλήσεις» του προς τους Ελληνες πολίτες να κταψηφίσουν το σημερινό Ελληνα πρωθυπουργό.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «σοφός», για να σκεφτεί ότι αυτή η πρωτοφανής παρέμβαση-παραίνεση μάλλον «δώρο» παρά τρικλοποδιά για τον κ. Μητσοτάκη αποτελεί. Αλλωστε η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου, που έσπευσε να την αποδώσει στις «επιτυχίες Μητσοτάκη» που δεν τις αντέχει ο Τούρκος πρόεδρος, δείχνει πώς θα αξιοποιηθεί η δήλωση Ερντογάν στην προεκλογική Ελλάδα.

Αν θεωρείτε τον Ερντογάν «κουτό» μπορείτε τώρα να βάλετε το αντιηλιακό σας, να πάρετε στο χέρι το καφέ σε πλαστικό ποτηράκι με χάρτινο καλαμάκι και να πνίξετε οποιονδήποτε περαιτέρω προβληματισμό στο ελληνικό Αιγαίο.

Οι πιο ψαγμένοι όμως θα πρέπει να αναρωτηθείτε αν τελικά ο κύριος Ερντογάν, βλέποντας ότι οι εκλογές στην Ελλάδα θα προηγηθούν εκείνων της Τουρκίας, σκέφτηκε ότι δεν τον βολεύει καθόλου μια αλλαγή της σημερινής κυβέρνησης. Γιατί δε μπορεί παρά να γνωρίζει πολύ καλά ότι «καταψηφίζοντας» αυτός τον σημερινό πρωθυπουργό μας, τον βοηθά να συσπειρώσει το δικό του κοινό, σε μια περίοδο που οι διαρροές της κυβερνητικής παράταξης είναι πλέον ορατές και στις δύο μεριές του Αιγαίου.

Υπάρχει βεβαίως και η εκδοχή, που λέει ότι η ψυχολογία ως επιστήμη είναι το κατάλληλο ερμηνευτικό εργαλείο για να εξηγηθεί η συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου. Οτι δηλαδή ο Ερντογάν όταν βλέπει τον Μητσοτάκη κάτι παθαίνει, κάτι «άγριο» ξυπνά μέσα του. Ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίσει.

Εδώ πάντως χρειάζεται και μια υποσημείωση. Ο Ερντογάν εδώ και εβδομάδες επιμένει να λέει ότι άλλα του είπε ο Ελληνας πρωθυπουργός και άλλα κάνει. Τον κατηγορεί διαρκώς ως «ψεύτη», που δεν τηρεί τις υποσχέσεις του και τις (προφορικές) «συμφωνίες» τους. Δε μπορούμε να γνωρίζουμε τι εννοεί ο «έξαλλος» Τούρκος πρόεδρος. Το σίγουρο είναι ότι θα ήταν καλό να είχαμε ενημερωθεί επισήμως για το τι τελικά είπαν σε εκείνο το «τραπέζωμα».

Γιατί ακόμα και αν δεν είπαν κάτι «τρομερό», εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι η εξωτερική πολιτική ΙΧ, που αποφάσισε να ασκήσει τη συγκεκριμένη περίοδο ο Ελληνας πρωθυπουργός εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο λάθος, που δίνει τώρα το δικαίωμα στην απέναντι πλευρά να τον κατηγορεί για αθέτηση των λόγων της ελληνικής.

Δε μπορούμε να είμαστε στο μυαλό του κυρίου Ερντογάν για να αποφανθούμε με βεβαιότητα για τα κίνητρά του. Σίγουρα όμως μπορούμε να δούμε τις ολέθριες συνέπειες, που έχει η θεώρηση της εξωτερικής πολιτικής ως μιας υπόθεσης επικοινωνισμού, φωτογραφίσεων και διαρροών περί «κλίματος», το οποίο μετατρέπεται δυσεξήγητα εύκολα από αίθριο σε θυελλώδες.

Μέρα ντροπής για την Ευρώπη

Ο Ερντογάν αλλού απειλεί και αλλού βομβαρδίζει

Σωτήρης Ρούσσος: Να είμαστε έτοιμοι για πιο σκληρό «παζάρι» από την Τουρκία