Ο Θεός σώζοι το κιτς, αλλά ως πότε;

Βλέποντας το Sky News να μεταδίδει ατέλειωτες ώρες ζωντανά από το Λονδίνο τους εορτασμούς για το «Πλατινένιο Ιωβηλαίο» της βασίλισσας, σκεφτόμουν αν όλοι αυτοί που γιόρταζαν έχουν καταλάβει σε τι εποχή ζουν ή απλώς δραπετεύουν από την καθημερινότητα της Αγγλίας του Τζόνσον με μια φυγή σε ένα ωραιοποιημένο παρελθόν…

Οταν η Ελισάβετ ενθρονίστηκε δεν υπήρχε καν το φαξ… Μη μιλήσουμε τώρα για το ίντερνετ… Ο κόσμος έμοιαζε πιο απλός ή μάλλον πιο διαχειρίσιμος για μια βασιλική οικογένεια… Για την εξουσία γενικώς.

Μπορεί η φιγούρα της 96χρονης πια σκεβρωμένης από το χρόνο κυρίας να γεννά συμπάθεια. Μπορεί η σειρά του Νetflix να βοήθησε να την αγαπήσουν ή έστω να την καταλάβουν πολλοί περισσότεροι, αλλά το ερώτημα παραμένει.

Τι έχει να προσφέρει στο σημερινό πολίτη όλος αυτός ο θίασος με τις φανταχτερές στολές, τα υπερήφανα άλογα και τις επιχρυσωμένες άμαξες; Εντάξει το Μπάκιγχαμ είναι μια τουριστική ατραξιόν και η χαρά της βιομηχανίας των κιτς σουβενίρ, που ξεπουλάνε κάθε φορά, που η οικογένεια έχει γάμους, βαφτίσια ή κηδείες.

Αλλά σουβενίρ μπορείς πάντα να βρεις τρόπους να πουλήσεις. Η Σίσσυ της Αυστρίας είναι το «ζωντανό» παράδειγμα. Κι ένα παλάτι ανοικτό μεταμορφωμένο σε μουσείο κόβει πολλά εισιτήρια.

Η εικόνα της κουρασμένης Ελισάβετ και του Καρόλου, που γέρασε με το όνειρο να γίνει βασιλιάς δεν θα μπορούσε να είναι πιο εύγλωττη για την αντίφαση, που εμπεριέχεται ήδη στον ορισμό του πολιτεύματος του Ηνωμένου Βασιλείου: «Συνταγματική Κοινοβουλευτική Μοναρχία». Οπου το Συνταγματική είναι ήδη από μόνο του μια «μισή αλήθεια», αφού η χώρα δεν διαθέτει ένα γραπτό Σύνταγμα με την κλασσική του μορφή.

Οι φυγόκεντρες τάσεις, που δείχνουν ολοένα και πιο έντονα τμήματα του Βασιλείου δεν έχουν φυσικά να κάνουν με κάποια «λάθη» της μοναρχίας. Απλώς αποδεικνύουν πόσο άχρηστη είναι τελικά, ειδικά αν ζεις στη Σκωτία ή στο Βόρειο Ιρλανδία.

Η αλήθεια είναι ότι ο θεσμός της βασιλείας διανύει επικοινωνιακά μια περίοδο «ανάτασης». Αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την εικόνα της ίδιας της Ελισάβετ. Δεν τα βάζεις εύκολα με μια γιαγιά, που πολύ θα ήθελες να ήταν η δική σου γιαγιά. Αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος και κάποια στιγμή όταν η Ελισάβετ δεν θα είναι πια εδώ θα αρχίσουν πάλι να ακούγονται δυνατότερα οι φωνές εκείνων, που αναρωτιούνται προς τι όλη αυτή η φασαρία, όλα αυτά τα έξοδα και η υστερία.

Τα εκατομμύρια των Βρετανών που συντηρούνται χάρις στις «τράπεζες τροφίμων» σίγουρα δεν είδαν κανένα λόγο να γιορτάσουν. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι μόνο το επιβλητικό The Mall του Λονδίνου. H κοινωνία της Βρετανίας είναι βαθιά διχασμένη ήδη από την εποχή του Brexit και το πολιτικό της σύστημα είναι βαθιά αναχρονιστικό, εντελώς αναντίστοιχο με τις ανάγκες και τα προβλήματα που ξεφυτρώνουν καθημερινά και κάποια στιγμή δεν θα κρύβονται πίσω από μοναρχικές φιέστες, σημαιάκια, μπαλόνια και πυροτεχνήματα. Ρωτήστε και τους αρμόδιους για θέματα ασφάλειας που προβληματίζονται για το αν σε λίγο καιρό θα πρέπει να ενισχύσουν τις «φρουρές» έξω από τα σούπερ μάρκετ, υπό το φόβο αυθόρμητων πλιάτσικων…

Βρετανία: Λεφτά υπάρχουνε για τους… εθνοπατέρες

Η Μεγάλη Βρετανία γίνεται …Μικρά Αγγλία

Μπόρις Τζόνσον: Ο «εμπρηστής» γείτονας