Τα 4 λάθη στη διαχείριση της πανδημίας στα οποία επιμένει ο Μητσοτάκης -και όλες οι ηγεσίες της Ε.Ε.

Δε μπορεί να περιμένει κανείς εκπλήξεις από το σημερινό διάγγελμα του πρωθυπουργού. Η μόνη ευχάριστη έκπληξη, που θα μπορούσε να ελπίζει κανείς είναι να υπάρξει μια ειλικρινής ομολογία των λαθών, που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Αλλά αυτό μοιάζει απίθανο, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός θα κινηθεί στη λογική που ακολουθεί πλέον ολόκληρη η Ευρώπη και χρησιμοποιεί αυτή τη λογική ως «ασπίδα» για να δικαιολογήσει δικές του αποφάσεις.

Αυτή τη στιγμή η «γραμμή» που κυριαρχεί πανευρωπαϊκά είναι το «κυνήγι» των ανεμβολίαστων με τον όσο γίνεται ευρύτερο «περιορισμό» τους, οι εκκλήσεις προς όλους να εμβολιαστούν με την πρώτη, δεύτερη ή τρίτη δόση και η υπόσχεση, ότι αν πειθαρχήσουμε θα σωθούν τα Χριστούγεννα. Ολα αυτά συνοδεύονται από αποσπασματικά μέτρα, «μπρος-πίσω» που εντείνουν τη σύγχυση αλλά και τη δυσαρέσκεια. Η ομοσπονδιακή Γερμανία, με τα αντικρουόμενα μέτρα από κρατίδιο σε κρατίδιο είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η τακτική αυτή είναι αμφίβολο ότι θα πετύχει την προσδοκώμενη «ανατροπή», αφού για να δανειστούμε κάτι από τη λογική του ποδοσφαίρου, δε μπορείς να ελπίζεις ότι θα επιστρέψεις από τα αποδυτήρια με την ίδια ομάδα και το ίδιο σύστημα και θα κερδίσεις τον αγώνα, όταν χάνεις τρία-μηδέν στο ημίχρονο.

Ποιά είναι τα λάθη όμως; Σήμερα ο Guardian δημοσιεύει έρευνα όπου επισημαίνει ότι το φθηνότερο, απλούστερο και αποτελεσματικότερο μέτρο ενάντια στην επέκταση της πανδημίας είναι η χρήση της μάσκας. Γιατί δεν το αποφασίζουν επιτέλους οι αρμόδιοι, οι ίδιοι εκείνοι, που είχαν βιαστεί να προλάβουν τους «ειδικούς» και να προαναγγείλουν την κατάργησή της, μέτρο που αποδείχτηκε και βεβιασμένο και λανθασμένο;

Τα μεγαλύτερα λάθη έγιναν όμως στην οργάνωση του εμβολιασμού από την ΕΕ συνολικά. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών με ευθύνη φυσικά των κυβερνήσεων αγνόησαν τις εκκλήσεις του ΠΟΥ για εμβολιασμό ολόκληρου του πλανήτη. Οι πατέντες παραμένουν στα χέρια των εταιριών, που πουλάνε σε όσους πληρώνουν. Ενα μεγάλο μέρος του πλανήτη δεν θα εμβολιαστεί ποτέ, όπως όλα δείχνουν και οι μεταλλάξεις θα συνεχίσουν να κάνουν πάρτυ.

Ο τρόπος που ξεκίνησε ο εμβολιασμός στην Ευρώπη, ήταν επίσης βιαστικός και χωρίς ουσιαστικό προγραμματισμό. Στην αρχή οι ρυθμοί ήταν πολύ αργοί, τα εμβόλια έφταναν με καθυστέρηση, αλλά οι κυβερνήσεις έδωσαν πολύ νωρίς το σήμα ότι «τελειώνουμε». Το δεύτερο καλοκαίρι της ανεμελιάς και ενώ ο στόχος του 70-75% δεν είχε επιτευχθεί καν, υπήρχαν άνθρωποι, που μπορεί να είχαν εμβολιαστεί πέντε ή έξι μήνες πριν, οι οποίοι, όπως αποδεικνύεται τώρα δεν ήταν πλέον προστατευμένοι, αφού η ισχύς του εμβολίου είχε αρχίσει να εξασθενεί. Μπορούσαν όμως να αισθάνονται ασφαλείς «και με τη βούλα» να κυκλοφορούν ελεύθερα, μεταδίδοντας προφανώς και αυτοί τον ιο.

Το γεγονός αυτό έχει ενισχύσει πλέον την αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Οι αρνητές του αποδεικνύεται ότι είναι μια πολύ «πεισματάρα», μια συμπαγής ομάδα, η οποία είναι έτοιμη να πληρώσει και το παραπάνω κόστος των τεστ και δεν θα πειστεί με τις εκκλήσεις των πολιτικών. Αυτό θα συμβεί εν μέρει και για ένα κομμάτι εκείνων, που έκαναν τις δύο δόσεις με «μισή καρδιά» και τώρα καλούνται για την τρίτη.

Θα ήταν λοιπόν πιο ειλικρινές να ομολογήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός ότι έκαναν λάθη. Για παράδειγμα όταν δεν οργάνωσαν έναν ταυτόχρονο μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού, όπως έλεγε και ο ΠΟΥ, αλλά πήγαιναν «σιγά-σιγά» με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες των εταιριών. Να παραδεχτούν ότι δεν ήταν σωστή η διαβεβαίωσή τους ότι «οι εμβολιασμένοι είναι απόλυτα ασφαλείς», η επιλογή τους να ποντάρουν όλα τα λεφτά τους στο εμβόλιο και να χαλαρώσουν σε εγκληματικό βαθμό τα προληπτικά μέτρα. Να ζητήσουν τελικά συγγνώμη για το γεγονός ότι υποτίμησαν τον κίνδυνο, ειδικά φέτος το καλοκαίρι και δεν ενίσχυσαν τα συστήματα Υγείας. Να πουν ξεκάθαρα ότι λειτούργησαν πρωτίστως με κριτήρια «διάσωσης της αγοράς» και όχι με αυστηρά υγειονομικά κριτήρια, αλλά τώρα πρέπει να αποφασίσουν για το αντίθετο. Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να πει ο πρωθυπουργός, αλλά και κανένας άλλος Ευρωπαίος ηγέτης.

Η λογική των ημιμέτρων θα συνεχιστεί, οι εκκλήσεις θα διαδέχονται τις απειλές και η ελπίδα θα είναι τελικά να δικαιωθούν οι εκτιμήσεις επιστημόνων για μια πιο ήπια και ελάχιστα θανατηφόρα παραλλαγή του ιου. Ετσι κι αλλιώς η καθημερινή ανακοίνωση του αριθμού θανάτων μοιάζει κάτι με το οποίο έχει πλέον συμφιλιωθεί η «κοινή γνώμη».