Ουκρανία: «Διάλογος» με απειλές και τελεσίγραφα, την ώρα που οι άμαχοι ματώνουν

Η βύθιση του καταδρομικού «Μόσχα» από πύραυλο άγνωστης «πατρότητας» σχεδόν μονοπώλησε το ενδιαφέρον των δυτικών ΜΜΕ, ως μια «παρακαταθήκη νίκης» για τη Δύση, αποστρέφοντας σχεδόν το βλέμμα από το δράμα της σφαγής χιλιάδων Ουκρανών αμάχων, το μέγεθος της οποίας είναι δύσκολο ακόμα να υπολογιστεί, αλλά φαίνεται να παίρνει πλέον τρομακτικές διαστάσεις, όπως δείχνουν τα όσα συμβαίνουν στη Μαριούπολη.

Η λογική της «νίκης» φαίνεται πλέον να καθορίζει τις κινήσεις και των δύο πλευρών με τον Πούτιν να μελετά το πώς θα ανταποδώσει το επώδυνο αυτό πλήγμα στο γόητρο του ρωσικού ναυτικού/στρατού και τη Δύση να συντηρεί το αφήγημα μιας ολοκληρωτικής επικράτησης έναντι του Ρώσου «ηγεμόνα», ως μόνη λύση για τη λήξη της σύγκρουσης.

Ο τελευταίος φαίνεται να φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί πάση θυσία και με οποιοδήποτε κόστος την επέτειο της νίκης στο «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» στις 9 Μαΐου, για να τη συνοδεύσει με εικόνες που θα πείσουν το εσωτερικό του ακροατήριο ότι η «στρατιωτική επιχείρηση» ήταν πράγματι επιτυχημένη.

Από τη μεριά της η ΕΕ έχει πλέον εγκαταλείψει κάθε σκέψη για ανάληψη διαμεσολαβητικών πρωτοβουλιών και ποντάρει στην επιτυχία στο μέτωπο, αφήνοντας εκτός πλαισίου συζητήσεων, το τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό για την επόμενη μέρα, αν το σχέδιο ευοδωθεί ή ακόμα χειρότερα αν δεν ευοδωθεί.

Ενδεικτικές είναι οι συνεχείς εκκλήσεις της προέδρου της Κομισιόν για μεγαλύτερη και ταχύτερη παροχή οπλικών συστημάτων προς το Κίεβο, την ώρα που ο πρόεδρος Ζελένσκι για να ενισχύσει αυτό το επιχείρημα προειδοποιεί για ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών από τη Ρωσία, επιμένοντας ότι μόνο εξοπλίζοντας την Ουκρανία μπορεί να δοθεί τέλος στον πόλεμο.

Την μεγαλύτερη πίεση σε αυτό το πλαίσιο δέχεται και πάλι η Γερμανία με τους Πράσινους να πλειοδοτούν στις παραινέσεις για άμεση παρχοή στρατιωτικού εξοπλισμού και τον καγκελάριο Ολαφ Σολτς να προσπαθεί ανεπιτυχώς να κρατήσει ακόμα κάποιες ισορροπίες. Πάντως προχτές αναγκάστηκε να εγκρίνει ακόμα ένα δισεκατομμύριο ευρώ για την ενίχυση της Ουκρανίας με στόχο την αγορά πολεμικού υλικού, προσπαθώντας έτσι να αποφορτίσει την ένταση που προκαλούν οι διαφωνίες εντός του τρικομματικού συνασπισμού στο Βερολίνο, αλλά και να δώσει μια έμμεση απάντηση σε όσους εντός ή εκτός Ευρώπης κατηγορούν πάλι την Γερμανία για ολιγωρία.

Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ καυχάται για το άνοιγμα της συζήτησης σε Φινλανδία και Σουηδία για μια πιθανή ένταξη των δύο αυτών χωρών στη Συμμαχία, κάτι πάντως που δεν είναι τόσο απλό όσο θέλουν να το παρουσιάζουν μέσα στην πολεμική τους παραζάλη βρετανικά και αμερικανικά ΜΜΕ.

Ολα αυτά διανθίζονται φυσικά με εκατέρωθεν καταγγελίες, προειδοποιήσεις, τελεσίγραφα και μπόλικη προπαγάνδα, γεγονός που αποδεικνύει, ότι ο όποιος διάλογος υπήρξε από τη στιγμή έναρξης του πολέμου, αλλά ίσως και πριν από αυτή ήταν προσχηματικός με τη Δύση και τη Ρωσία να έχουν καταλήξει ότι τα συμφέροντά τους συγκρούονται και δε μπορούν να συμβιβαστούν. Ακόμα και εκείνοι που επιδίωξαν να εμφανιστούν ως δυνητικοί διαμεσολαβητές φαίνεται να έχουν αποδεχτεί ότι μια τέτοια προσπάθεια θα παραμένει άκαρπη όσο και οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι έχουν τον τρόπο να βγουν νικητές.

Είναι λογικό λοιπόν να κερδίζουν έδαφος οι εκτιμήσεις που μιλούν για μακρά διάρκεια του πολέμου με απρόβλεπτες συνέπειες σε όλα τα επίπεδα ανθρώπινο, οικονομικό, γεωπολιτικό, που θα μας βγάλουν σε ένα πλανήτη πολύ διαφορετικό από εκείνον που θεωρούσαμε λίγο έως πολύ δεδομένο.

Η κατάληψη της Σορβόννης δείχνει ότι ο Μακρόν δεν έχει τη νίκη στο… τσεπάκι

Η Γερμανία είναι «χαμένη» του πολέμου, αλλά ποιά θα είναι η αντίδρασή της;

EURACTIV: H επόμενη μέρα στην Ευρώπη χωρίς ρωσική ενέργεια